Mijn dochtertje is nu 4,5 maand en eigenlijk wordt het wel tijd om haar bedje van onze slaapkamer naar haar eigen kamertje te verplaatsen. Maar ik zie er zo tegenop. 
't Is zo gezellig, zo’n meisje bij je op de slaapkamer. Vooral 's ochtends als ik wakker word, ligt ze lekker te lachen in haar bedje.
Maar ooit zal ze naar haar eigen kamertje moeten en ik denk dat hoe langer we wachten, hoe moeilijker het wordt, voor ons, maar ook voor haar.
Hadden jullie er ook zoveel moeite mee?
Yep, stond met een brok in mijn keel de kleine toen naar bed te brengen. :shifty: De eerste keer was het ergste, daarna was ik er toch vrij snel aan gewend.
Het was hier ook echt nodig want ik draai nogal vaak in bed en zoontje werd daar op een gegeven moment steeds wakker van, en ik van hem 
Vannacht gaat mijn zoontje, 15 weken, ook voor het eerst op zijn eigen kamer slapen Dit omdat hij gewoonweg uit de wieg gegroeid is.
Ik vind het ook maar niks.
Mijn oudste zoontje sliep tot een half jaar ( in diezelfde wieg!) bij ons op de kamer. Ik had gehoopt dat het dit keer ook zo lang kon duren.
Overigens moet ik toegeven dat we waarschijnlijk allemaal beter zullen slapen omdat ik soms ook denk dat we elkaar wakker houden.
@Marjannn wrote:
Mijn dochtertje is nu 4,5 maand en eigenlijk wordt het wel tijd om haar bedje van onze slaapkamer naar haar eigen kamertje te verplaatsen. Maar ik zie er zo tegenop.
Maar ooit zal ze naar haar eigen kamertje moeten en ik denk dat hoe langer we wachten, hoe moeilijker het wordt, voor ons, maar ook voor haar.
Hadden jullie er ook zoveel moeite mee?
waarom zou dat moeten? Als het zo prima is; lekker doordoen toch? Of vindt je het echt een probleem?
Hier hebben we gewoon d’r bedje/ledikant naast ons bed gezet toen Arielle te klein werd voor de wieg. En ze slaapt pas sinds iets minder dan 1,5 maand op haar eigen kamertje, omdat ze vanaf toen ineens wakker werd van ons wanneer wij op bed gingen. Dat vonden we niet zo fijn voor haar, ze schrok dan echt wakker. Maar als ze een nachtje niet goed in slaap kan komen, neem ik haar gewoon in ons bed. En dan wordt ik vaak ergens halverwege de nacht wakker, zie dat ze slaapt en dan leg ik haar al slapend in haar eigen bedje en dan slaapt ze daar lekker verder.
Hoi,
Mijn zoontje, nu 7 maanden ligt nog in zijn co-sleeperwieg naast mijn bed. Ik heb ook veel moeite met hem op zijn eigen kamer leggen, heeft ook te maken met het overlijden van zijn grote broer.
Bij mijn andere zoontje ging het gewoon vanzelf, toen hij 3 maanden was kreeg ik een longonsteking. Toen is hij naar zijn eigen kamer gegaan, zodat mijn ouders mij 'snachts konden helpen. Ze troosten hem dan en als hij honger had, brachten ze hem naar mij toe. Ik gaf nog borstvoeding. Na deze week was hij zo gewend aan zijn eigen bedje, dat ik het zo gelaten heb.
Ik zou zeggen, als het zo tegen je gevoel ingaat en je vriend/man als je die hebt, het er ook mee eens is. Gewoon op je kamer laten liggen hoor. Ze wennen er ook aan als ze ouder zijn, dan lukt het ook.
Noah slaapt overdag gewoon alleen en ik neem aan jullie kindje ook. Alleen slapen zijn ze dus al gewend. Ook op de creche slaapt hij goed in een ledikantje, terwijl hij thius nog gewoon in een wieg slaapt. Ze zijn flexibel hoor, die kleintjes 
Liefs Suzanne
Jinthe is bijna vijf maanden en slaapt ook nog altijd bij ons op de kamer. Ik vind het prima zo. Zolang ze in de wieg past (qua lengte kan het nog wel even - gelukkig hebben we een lange wieg, maar ik denk dat het straks niet meer kan omdat ze dan gaat zitten ed), blijft ze in ieder geval bij ons liggen.
De Stichting Wiegendood raadt aan om kinderen tot zes maanden bij de ouders op de kamer te laten slapen…dat was van oorsprong dus ook mijn richtpunt. Maar ik vind het zelf ook gewoon heel erg fijn dat ze zo dichtbij is, ook als er wat is ed, dan ben je er gewoon direct bij (ons huis is erg goed geïsoleerd, ik zal dus echt de babyfoon nodig hebben om haar überhaupt te horen).
Kijk hoe oud Levy nu is (bijan 11 maanden) en weet je waar die nog steeds slaapt??? Juist, bij ons op de kamer naast mijn bed :inlove:
Nee hoor, hij mag en kan voorlopig nog niet weg hier :mrgreen: Zijn kamertje is nog lang niet klaar en ik vind het wel prima zo :thumbup: :inlove:
@Marjannn wrote:
Mijn dochtertje is nu 4,5 maand en eigenlijk wordt het wel tijd om haar bedje van onze slaapkamer naar haar eigen kamertje te verplaatsen. Maar ik zie er zo tegenop.
Maar ooit zal ze naar haar eigen kamertje moeten en ik denk dat hoe langer we wachten, hoe moeilijker het wordt, voor ons, maar ook voor haar.
Hadden jullie er ook zoveel moeite mee?
nee want ik heb ze gewoon lekker bij me gehouden zolang als wij en zij het fijn vonden, toen ze wat ouder was hebben we samen met haar leuk behang uitgezocht een superleuk kamertje gemaakt, nieuw bed erin, en toen wilde ze zelf erg graag daar slapen, soms wilde ze dan nog wel bij ons, en dat vonden we prima, matrasje op de grond en logeren bij paps en mams…
dat gebeurde een paar keer en toen bleef ze uit zichzelf met veel plezier in haar eigen bedje
jij bepaalt wat kan en wat niet…niemand anders…ik doe mezelf geen geweld aan als ik t fijn vind en de kids ook…nou dan doen we gewoon wat we willen
Vannacht gaat mijn zoontje, 15 weken, ook voor het eerst op zijn eigen kamer slapen Dit omdat hij gewoonweg uit de wieg gegroeid is.
Ik vind het ook maar niks.
Ik heb ook veel moeite met hem op zijn eigen kamer leggen, heeft ook te maken met het overlijden van zijn grote broer.
Alsof het zo moest zijn las ik die avond dat mijn zoontje in zijn eigen kamer zou slapen jouw topic voor het eerst :cry:
Hij slaapt nu dus gewoon nog naast ons :D
Desnoods vouw ik hem dubbel en dan kan het nog wel even :lol:
Mijn dochtertje ligt ook nog steeds bij ons.
Tja, het liefst heb ik haar altijd bij me, maar ze zal toch een keer aan haar eigen kamertje moeten wennen. En het lijkt mij dat als het te lang duurt, dat ze dan niet meer op haar eigen kamertje wil. Maar misschien valt het ook wel mee.
nee :oops:
wij hadden speciaal een wiegje gekocht enzo maar ik werd er helemaal gek van Odin op onze kamer dus was blij dat we na een paar dagen besloten hem op z’n eigen kamer te leggen :oops: :oops:
maar als het zo goed bevalt zou ik het lekker zo laten :thumbup:
ik vondt het ook heel moeilijk om kyano op zijn eigen kamertje te leggen
maar het moest echt
ik werdt wakker van elk geluidje dat hij maakte en hij werdt te groot voor de wieg
kyano is ook met 4,5 naar zijn eigen kamer gegaan
hij heeft er helemaal geen problemen mee gehad en wij waren ook zo gewend :mrgreen:
de eerste hier tot 1 jaar in de wieg op onze slaapkamer gelegen heerlijk de 2e moest met 8,5 maand eruit omdat hij te gevaarlijk werdt in de wieg kwa grote kan ie er nog makkelijk in
Hier ligt onze dame ook nog heerlijk bij ons. Ik geniet ook zo van die lach 's ochtends :inlove:
En aangezien ze 's nachts ook nog veel bij me drinkt hou ik het lekker zo. De tijd dat ze op haar eigen kamer slaapt komt vanzelf en ze zijn zo kort zo klein…dus ik blijf nog even genieten.
@Nienke123 wrote:
De Stichting Wiegendood raadt aan om kinderen tot zes maanden bij de ouders op de kamer te laten slapen…dat was van oorsprong dus ook mijn richtpunt. Maar ik vind het zelf ook gewoon heel erg fijn dat ze zo dichtbij is, ook als er wat is ed, dan ben je er gewoon direct bij (ons huis is erg goed geïsoleerd, ik zal dus echt de babyfoon nodig hebben om haar überhaupt te horen).
Die babyfoon hebben wij niet nodig, Steven slaapt op zijn eigen kamer en zelfs als we beiden op bed liggen kan ik hem nog op zijn speen horen sabbelen :roll: .
Maar daarnaast kon ik er ook niet tegen bij ons op de kamer, ik werd wakker van elk geluidje, Steven zelf maakte het niks uit. Op het kdv slaapt hij zelfs door harde muziek van K3 heen :lol:
M.ar.tijn is afgelopen zaterdag naar z’n eigen kamertje gegaan, omdat hij ook de wieg is uitgegroeid 
. Ik moet zeggen, dat ik toch wel overweeg om z’n ledikantje op onze slaapkamer neer te zeggen, want ik vind het eigenlijk maar niks dat hij een etage lager ligt dan wij :shifty:
Ons mannetje (17 wkn) is uiteindelijk toch ook deze week naar zijn eigen kamertje verhuisd omdat de wieg toch echt wel te klein is geworden.
Het ging eigenlijk heel natuurlijk. Hij sliep 's avonds al steeds in zijn eigen kamer en na de laatste voeding ging hij dan met ons mee naar bed. Maar ineens sloeg hij 2 keer de laatste voeding over en voila, zo lag hij zomaar de hele nacht in zijn eigen kamertje.
Hij slaapt overigens meteen een stuk beter en wij daardoor ook :shifty: .
Al mijn kinderen hebben de eerste 1,5 jaar bij me op de kamer geslapen
Vond het heerlijk, maar vind het nu ook wel lekker om mn kamer voor me zelf te hebben
onze oudste is met 6 mnd naar haar eigen kamer gegaan.
onze jongste slaapt nog steeds bij ons.
ik heb zoiets zolang ik niet werk en s’avonds ze nog wakker moet maken voor een fles… dan slaap ze bij ons.
Als jij het prima vindt en je kindje vindt het prima, wie zegt dan dat het tijd is om in een eigen kamer te slapen?
Moirah