Moddies: als dit onderwerp ergens anders hoort, dan bedankt alvast voor het verplaatsen.
Vanaf het moment dat ik zwanger ben, hebben hub en ik besloten dat onze dochter naar de zolderkamer toe verhuist en dat haar ‘oude’ kamer de babykamer gaat worden.
Doordat hubby nooit last heeft van stress e.d. en de zolderkamer echt nog opgeknapt moest worden (gipsplaten, stucplaten, vloer leggen, schilderen, behangen, deurpost vastzetten, etc) heeft hij tot nu toe alleen nog maar de vloer gelegd, de gipsplaten vastgezet en een begin gemaakt met stucken. Omdat hij dit laatste zelf doet (en nog nooit heeft gedaan), moet hij het nog een keer doen omdat het nog niet echt mooi is.
Mijn vader helpt hem mee, maar die gaat over 3 weken 5 weken op vakantie en dan zal hub alles zelf moeten doen.
Inmiddels lig ik s’nachts wakker over of alles wel op tijd afkomt. Onze dochter zou met 30 weken zwangerschap gaan verhuizen naar boven, maar inmiddels begin ik er een hard hoofd in te krijgen.
Hoe meer ik erover begin tegen hub, hoe meer hij zijn hakken in het zand zet. Ik krijg ook altijd de reden 'maar ik moet ook nog werken!!! Ik heb zelfs al gedacht om er een klusteam in te zetten, maar daar hebben we gewoon het geld niet voor.
Wat moet ik nou?!?!?!?!?!?
Jeetje dat is idd erg vervelend :?
Je zult het hem toch echt duidelijk moeten maken.
Het is voor jullie dochter ook ergbelangrijk want anders verandert er straks wel erg veel voor haar in 1x.
Wij hadden Mariano ook zo’n 2 maanden voor dat de kleine was geboren verhuisd naar een andere kamer,maar goed wij hoefden niet te verbouwen.
Mischien vrienden vragen :think:
Sucses met alles
HELP jouw man is klusser 
Ik zelf was zo eigenwijs geweest om heel opzichtig zelf dan maar te gaan klussen (op mijn manier) zodat hub ziet dat het nu toch echt moet gebeuren.
Natuurlijk alleen de lichte dingetjes doen vanwege de buik, en enkel met als doel dat hij zich realiseert dat als HIJ het niet doet IK het zelf dan wel doe! 
Als praten niet meer lukt en het tot ruzie gaat leiden, dan laat ik altijd merken dat ik niemand nodig heb, tast hun gelijk in hun diepste mannelijkheid :mrgreen: 
Succes i i g want je dochter pas op het einde verhuizen is idd erg sneu, wennen aan een nieuw kamertje, een nieuwe baby en aan papa en mama die ineens anders zijn is wel erg veel in 1 keer!
@Emely wrote:
Hoe meer ik erover begin tegen hub, hoe meer hij zijn hakken in het zand zet.
Dát is héél herkenbaar!! :eh:
Vervelend en lastig, zeker omdat de tijd op een gegeven moment écht begint te dringen en je het zover niet wilt laten komen! Ik zou anders voorstellen of jij hem niet met wat kleine dingen kunt helpen of anders hem er nog stilletjes op wijzen dat het fijn zou zijn als de komende weken even flink gewerkt kan worden nu hij nog hulp heeft. Denk dat er weinig anders op zit dan dat (tenzij je via via nog wat handige helpende handen kunt ritselen)
SUCCES!!
mischien toch extra hulp inschakelen ??
Ach… wij gaan pas aankomende donderdag beginnen en moeten drie slaapkamers afmaken…
Kortom:
Ik snap je hélemaal meid!!!
Je krijgt een slinger naar zwanger zijn!
Hoe herkenbaar…
Bij ons vindt een hele volksverhuizing plaats… Wij moeten naar zolder (waar echt alles gedaan moet worden… verwarming aanleggen, muren plaatsen, stuccen, vliering, plafond, dakramen, kozijnen, deuren, dan nog alles sausen en behangen… vloer erin, kast op maat laten maken en laten plaatsen…) en pas als wij op zolder slapen, kan er met de rest worden begonnen. Onze dochter gaat naar onze kamer en haar kamer wordt de baby kamer. En in die kamers moet dus ook een nieuw plafond komen en moet er een ombouw om de radiator komen, alles geschilderd worden, behangen, nieuwe deurposten en deuren…
Pffffffffff… en wij slapen voorlopig nog niet op zolder :twisted: .
Sterkte ermee… weet helaas dus hoe je je moet voelen :twisted:
@Emely wrote:
Hoe meer ik erover begin tegen hub, hoe meer hij zijn hakken in het zand zet.
Jaaaaah, herkenbaar :twisted:
Hier heeft een combi van bovenstaande tips gewerkt…
Toch af en toe een duwtje geven, toen zelf wat simpele dingen gedaan, hulp van mijn vader ingeroepen en toen zelf maar met m’n dikke buik de trap op om iets vast te maken…dat was de push!
Overigens stond ik baby nr. 1 nog met 40 weken de babymeubeltjes te beitsen. Ze bleef keurig tot 42 weken zitten, dus we waren ruim op tijd klaar :liar:
Oooh ik voel met je mee…
Hier ook zo’n HELP MIJN MAN IS KLUSSER.
Maar gelukkig is het klussen zga af alleen nog wat kleine dingetjes!!!
Ik ben mee gaan helpen, en dan hem daarmee stimuleren mee te helpen, het motto gezellig samen doen!!
Dat werkte bij hem goed, dus gelukkig slaapt dochterlief nu al 3 weken op haar nieuwe kamertje…
En kan de Baby gewoon komen!!!
Succes!!!
bij ons moet er ook nog het een en ander gebeuren voordat ons tweede kindje geboren wordt…
de kamer van onze oudste dochter is nu af!!
de babykamer moeten we nog mee beginnen… maar dat is gelukkig alleen nog verven en sausen… en inrichten…
en het stuk wat we hebben aangebouwd aan het huis moet nu alleen nog afgestuckt worden, electra gelegd worden, een verwarming geplaatst worden en het plafon erin… daarna kunnen we verven en sausen of behangen…
gelukkig heb ik een hele handige man die van alle markten wel thuis is en dit allemaal zelf kan…
hij doet ook heel hard zijn best om alles af te krijgen voordat ik 30 weken ben… en dat gaat vast wel lukken nu… :inlove:
ik snap dat je gestrest wordt, en ook door de rotzooi die je ervan krijgt grrrr…
weet niet of het financieel haalbaar is voor jullie maar anders zou je hem een handje kunnen helpen door een stucadoor in te huren? misschien als dat werkje geklaard is dat hij er weer met frisse moed tegenaan kan…
is ook best een precizie werkje wat heeeeel lang duurd en als je dat nog nooit gedaan hebt kan je er helemaal kriegelig van worden…
veel succes met het verbouwen nog…
ik heb geen advies want zit het hetzelfde.
Wij hebben vorig jaar een vaste trap naar zolder laten pl aatsen, en die trap was nogsteeds ruw alleen gegrond met lelijke plamuurplekken en schroefgaten enzo. En vandaag is mijn vader een dagje hier om het af te maken, want het MOEST gewoon gebeuren en de tijd begint te dringen.
Maar ik vind de tip van opzichtig zelf gaan klussen met je dikke buik wel een goeie!!
Goh, wat een wereld van herkenning… mijn mannetje is ook vaak zo… meestal moet er een ruzie aan te pas komen, en dan een dag of 2 later gaat ie opeens aan de slag, beetje bij beetje.
Zo zit ik nog steeds met een kale betonnen vloer in mijn keuken, al 8 weken lang… :roll: maar als 't goed is komt daar volgende week eens verandering in :shifty:
Ik heb met gebroken vliezen (bleek achteraf) de babykamer staan schilderen.
Niet omdat mijn man het niet deed maar omdat hij het niet kan.
Ik heb het hem laten doen maar dat resulteerde in verf op de plinten kozijnen en radiator :wall:
Die bende heb ik dus de dag voor ik werd opgenomen in het ziekenhuis nog staan opruimen en opnieuw staan schilderen :wall:
Hij heeft toen voor 1 muur mijn tante nog moeten bellen omdat ik dus aan de weeënremmers in het ziekenhuis lag.
Je weet nooit wat voor verrassingen je zwangerschap je brengt, vertel hem dat alsjeblieft want het is echt niet leuk om zelfs over de “laatste moment” grens heen te gaan.
Kijk maar naar mij, het kan allemaal zomaar gebeuren.
Bij ons moeten we ook nog verbouwen :oops: . We komen kamers te kort. Aan vriendlief laat ik dit maar niet over, die heeft een broertje dood aan klussen. Alles gaat met de Franse slag :shock: . Hier met behulp van buurman en vriend van mijn moeder. Soms vliegt het me naar de keel, maar gelukkig heb ik nog even.
Helaas dus geen tips, wel heel veel succes gewenst!