Ik werkte toen bij een hypermarkt en er stonden allemaal mensen bij de tv afdeling te kijken. Iemand van de kassamedewerksters ging wel even kijken wat er te zien viel. Ze kwam terug met de mededeling dat er een vliegtuig het world trade centre was in gevlogen. Op dat moment had ik nog niet door hoe ernstig het allemaal wel niet was. Toen ik thuis kwam zat mijn moeder naar de tv te kijken, ik ging erbij zitten en daar zijn we eigenlijk de rest van de dag niet voor vandaan gekomen. Vreselijk… Ik heb echt gejankt zo erg vond ik het :oops: Al die mensen… wat moet er door hun heen gegaan zijn. Nee ik zal het echt nooit meer vergeten.
De documentaire van gisteren had ik al gezien en ik wilde hem eigenlijk niet opnieuw kijken. Ik vond het toen al vreselijk om te zien wat die mensen hebben moeten doormaken, en vooral die vallende mensen op dat dak vergeet ik nooit meer. Bovendien waren we met meerdere mensen gisterenavond en die hoeven me niet te zien janken (wat ik zeker weten doe bij het kijken van zo’n docu :oops: ).
heb het gister weer zitten kijken heb de documentaire al vaker gezien maar ieder jaar zit ik met kippevel en tranen te kijken :?
ben er vorig jaar ook geweest toen we in new york waren zijn toen een het kerkje aan de overkant van de twintowers geweest.
Dat kerkje is geheel onbeschadigt geweest op wat kapote ramen na en dat terwijl het zo dicht erop stond. Daar zijn later ook alle slachtoffers naar toe gebracht en nu is daar een ten toonstelling met allemaal spulletjes van 9/11
Toen we daar liepen zat een man daar op de grond bij een muur met allemaal namen van overledenen echt heel heftig te huilen dat was echt heel erg hefitg 
Heb zelf ook 2 boeken daar in het kerkje gekocht en kijk die wel eens door nu toevallig vorige week nog.
ik was aan het werk…toen een vriendin belde…zet de tv aan NU!
NY staat in de fik…
vergeet het nooit meer…de angst in die stem…
dus een tv opgesnord en iedereen kwam gelijk kijken… :shock:
na mijn werk gelijk thuis tv aan en tot zeer laat in de nacht alle zenders gevolgd…
ik wete het ook als de dag van gister en krijg er nog kippevel van
wij hadden toen net een nestje pups liggen die op die dag 10 dagen oud waren
de oogjes gingen net open
en de 2 torens stortten in…
vergeet het nooit meer
ik had een bord eten vast maar kreeg geen hap door mn keel 
ik werkte toendertijd bij een reisburo en mn baas kwam naar beneden en zei: Ik ga naar mijn gezin, ben bang dat WOIII Nú uit gaat breken :shock: ! Er zat een klant aan m’n balie om een reis te boeken. We hebben het tv-tje aangezet en hebben verbijsterd zitten kijken De reis is die dag niet meer geboekt, haar vakantiegevoel verdween als sneeuw voor de zon natuurlijk. Ik krijg nog rillingen als ik aan dat moment denk…
Vreemd; er zat een compleet vreemde tegenover me en we hebben samen zitten huilen…
Ik zat ook op mijn werk toen een koerier van DHL kwam binnestormen…helemaal in paniek!! OOO dit word oorlog schreeuwde hij. En ik had zoiets joh doe normaal…
En toen kwam mijn baas naar beneden en die was gebeld vanuit Washington en die vertelde precies wat er gebeurd was.
Thuis de tv aangezet en ook de hele avond gekeken.
Echt heftig…
Mijn man en ik waren op huwelijksreis. We waren op dat moment in Kuala Lumpur. Het is daar precies 12 uur later dan in New York. We hadden gegeten en gingen nog even terug naar de hotelkamer voor we naar een nachtclub zouden gaan. Mijn man had de TV aangezet op het moment dat het nieuws op CNN verscheen. We hebben het vanaf de eerste secconde gevolgd op het voeteneind van ons bed met als uitzicht de TWIN TOWERS in Kuala Lumpur. Heel bizar.
Ik wist toen niet hou we thuis zouden komen…
Ik kwam net uit mijn werk en hoorde mensen erover praten maar niemand die precies hoe en wat wist. Toen ik thuiskwam gelijk de tv aangezet en juist op dat moment zag je het tweede vliegtuig aankomen vliegen en zich in toren 2 storten. Ik heb geloof ik met open mond en tranen over mijn wangen verder gekeken. Vreselijk die angst, verdriet, onmacht en ongeloof wat je die dag op de gezichten van de mensen daar af kon lezen. Nee dit vergeet ik nooit :kaars:
Ik kwam uit school en lag op de bank tv te kijken.
Ik bleef bij RTLZ hangen en zag een brandende toren.
Ze waren direct van cnn aan het uitzenden.
Dacht dat ik naar een stunt oid keek en toen…vloog het tweede vliegtuig de andere toren in
Weet je het klinkt zo leeg 3000 mensen.
Maar achter ieder slachtoffer staan nog meer slachtoffers: de familie.
Ieder slachtoffer leefde zijn of haar leven, net zoals wij iedere dag doen.
Ik was 6,7 maanden zwanger en had een afspraak bij de verloskundige.
In de wachtkamer stond een radio aan en ik hoorde wat er aan de hand was, hoop paniek. En ondertussen zaten 2 andere zwangeren er keihard doorheen te kakelen, over hun kwaaltjes :evil:
Toen snel naar huis gelopen, tv aangezet.
Manlief moest een begrafenis doen en kwam in pak thuis, hij dacht eerst dat er een hoorspel op de autoradio was maar zag mij toen voor de tv zitten.
Hij heeft dat pak die avond niet meer uitgetrokken, zo zat hij te kijken.
En we hebben pizza besteld omdat we tv keken :oops:
En idd, wat Nomi ook zegt, je denkt dan wel aan die baby in je buik en in wat voor wereld dat kind gaat komen. Een hele andere dan de dag daarvoor…
Ik pendelde die dag tussen wc en bed omdat ik een buikgriep te pakken had en ondertussen had ik de tv aan staan. Het tweede vliegtuig zag ik live in de toren vliegen … had toen alleen geen idee wat ik zojuist gezien had … dat moest echt even tot me doordringen.
ik was bezig die dag om mijn man te verrassen want dat is de dag dat wij elkaar hadden ontmoet die avond is toen niet door gegaan.
Vandaag zeiden de kinderen mam het is een trieste dag het is 11 sept ik zei voor papa en mij ook wel een beetje een blije dag want het is vandaag precies 14 jaar geleden dat we elkaar hadden ontmoet.
Maar we leven mee met de mensen die toen zijn omgekomen en ik vind het nog steeds heel ergh wat daar gebeurt is.
Gek genoeg weet ik niet meer waar ik toen was en hoe ik het hoorde…vreemd…wel weet ik dat ik heel de avond de tv aan heb gehad, zo erg, tranen terwijl het zo ver weg was…zo onwerkelijk…meer indruk dan t “hoor” moment was er de volgende dag. Liep stage in een groep 2/3 en ving die dag de kinderen op met al hun verhalen. Dat vond ik pas echt erg, al die kids de er zoveel van mee hadden gekregen die het ook echt eng vonden…en zij moeten nog zo lang op deze wereld mee…
Jep… Dat weet ik nog heel goed, inderdaad… Ik kwam thuis van m’n werk (een uur rijden) en had de hele weg alleen maar cd’s aangehad. Ook op m’n werk hadden we geen radio aan omdat het gigantisch druk was die dag… Dus ik kom thuis, zit m’n ex al op me te wachten… Kijkt mij :shock: aan en vraagt of ik het nieuws niet gehoord heb… Eh, nee…??? Wat dan??? Toen keek hij zo mogelijk nóg meer :shock: en zette de tv aan… Toen zag ik pas de eerste beelden (was rond 17.30u) en heb ik de rest van de avond huilend tv zitten kijken… Ik vond het zó erg, niet te geloven…
Hetzelfde was gebeurd met Pim Fortuyn trouwens… Ik heb toen wél de hele middag de radio gehoord, en om 16.00u was hij bij Ruud op 3FM. De hele terugweg heb ik ook de radio aangehad, omdat ik het een heel leuk interview vond en ik Pim op dat moment best hoog had zitten… 
Ik heb toen expres in de auto gewacht totdat het interview was afgelopen, hoorde ze afscheid nemen en toen was er reclame… Toen pas heb ik de radio uitgezet en ben m’n auto uitgestapt. Vanaf m’n auto was het een paar minuten lopen tot ik thuis was (3 hoog, trappen)… Ik was alvast aan het eten begonnen, en nog geen 10 minuten later kwam m’n ex binnen… Hij zette zoals altijd Teletekst aan, en ik keek even mee… Zie ik opeens in gifgroene letters met hoofdletters staan: ‘PIM FORTUYN NEERGESCHOTEN’ … :shock: :shock: :shock:
Ik heb toen het eten gelaten voor wat het was, en ben op de bank geploft. De rest van de avond ben ik er niet meer vanaf geweest… Ik vond het zó onwerkelijk: het hele interview heb ik geluisterd, klonk echt als een hele leuke man. Het interview is afgelopen, ze lopen naar buiten, net als ik… En bam, hij wordt zo neergeschoten… Héél bizar…
'k Was op m’n werk. Heel bizar. Een aantal collega’s zaten in de vergaderzaal naar de tv te kijken. Toen ging het nieuws door het pand. Afschuwelijk.
Ik heb net met een half oog naar de film die gemaakt is over dat vierde gekaapte vliegtuig gekeken. Bah. Ik keek niet eens echt, want ik zat achter de pc, maar ik hoefde maar één scene te zien of de tranen biggelden al over m’n wangen.
Ik was thuis(had vakantie) en zat achter de computer te msn-en met een vriend uit Amerika. Hij is militair en vertelde me dat ie meteen weg moest. Hij was opgeroepen omdat er een een aanslag gepleegd was in New York. Hij wist toen ook nog niet precies wat er gebeurd was. Toen ik de tv aanzette zag ik wat er echt aan de hand was. Zo onwerkelijk. Ook wij hebben die dag en de dagen erna aan de buis gekluisterd gezeten.
Met Pim Fortuin was ik aan het werk(ik stond aan de black jack in HC Rotterdam) Een gast aan tafel vertelde dat Fortuin neegeschoten was. Er stonden spontaan mensen op en gingen naar huis om het nieuws te kijken.
Met de vuurwerkramp zouden we gaan bbq-en. Ik woon in de buurt van Enschede en we hoorden alleen maar sirenes en zagen een grote zwarte rookwolk. Heel beangstigend, omdat we niet wisten wat er aan de hand was. Tot een vriend ons belde vanuit Enschede. Hij vertelde wat er gebeurd was. Ook toen meteen de tv aan en kijken wat er allemaal gebeurde. Vannuit het zolderraam hebben we de wolk groter en groter zien worden.
Pff heel heftig allemaal en hoop niet meer zulk nieuws te zien of horen(maar ja dat zal wel eens wens zijn die niet uitkomt)
Ik weet het ook nog goed. Ik was ziek die dag. Ik deed de tv aan. En ging liggen op de bank. En toen zag ik het… :shock:
Zo,n ongeloof. Ik dacht dat is een film. Maar dan echt. Nooit gedacht dat dit kon.
Ik dacht ook van nu komt er een oorlog. Maar eigenlijk hebben we dat al wel een beetje vind ik. Al die Amerikanen in Irak. En al die aanslagen wat erna gebeurde.Maar natuurlijk niet zo heftig als dat. En al die beveiligingen wat er gebeurde erna. Er is toch wel iets veranderd.
:shock: