Het is 12 maart 2010, 1:20 uur in nacht.
Op mijn buik ligt mijn dochter. Ze kijkt me aan en zo liggen we minuten lang. Ik neem haar gezichtje in me op. Wat ben je mooi, mijn meisje.
Dan gaat ze zelf op zoek naar mijn borst.
Ze is nog geen half uurtje oud als ze dan voor het eerst hapt en “drinkt”.
Dit doet ze 10 minuten vol overgave en ook de andere borst komt nog aan de beurt. Bij de eerste hap denk ik even “Oja, zo voelde dat!”. Daarna kan ik alleen maar genieten.
Wat heeft moeder natuur dit goed geregeld!
Aukje is geen “makkelijke baby” voor zover een baby makkelijk kan zijn. Aukje huilt. En huilt veel. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat en 's nachts ook. Radeloos zijn we, tureluur worden we ervan, wanhopig, verdrietig, kribbig, sjagrijnig, boos, bang, onzeker… al deze gevoelens komen elke dag opnieuw naar boven. Gek werden we van haar. De enige troost was mijn borst. Dat hield haar tevreden en rustig. Uren, nee dagen, zat ik in het hoekje van de bank met Aukje op de arm. Als ze maar kon drinken of “sabbelen” dan was het goed. Melk genoeg dus. Het liep als een tierelier! Maar dit was niet wat ik van tevoren van de bv had gedacht. De dagen kropen voorbij.
Wat heb ik haar “groot” gekeken. Wat verlangde ik naar de tijd dat ze een half jaar zou zijn en ik o.a. de bv kon afbouwen (ik wilde een halfjaar bv geven) en we de krampjes en andere ongemakken achter de rug zouden hebben. Voeden was geen moment van rust en genieten. Nee voeden was een manier om haar stil te houden.
En nu is ze een half jaar. Bijna 7 maanden zelfs. En vanavond heb ik dan echt de allerlaatste keer gevoed. Het is op. Het kolven ging niet zoals ik had gehoopt en sinds ik werk ging de productie dan ook heel snel achteruit.
En toch heb ik zitten janken. Ik vind het ineens zo jammer. Ik heb dan wel 6 maanden gevoed, ik heb er bijna geen mooie herinneringen aan.
Mijn mooie meisje. Ze doet het zo goed. Ze is zo mooi, zo volmaakt. Ze is tevreden en gelukkig. Ze doet het goed. Ook op kunstvoeding. Het is goed zo.
Ik ben trots op hoe wij de eerste maanden zijn doorgekomen en dat ik de mijlpaal van 6 maanden bv bereikt heb. Ik zou alleen willen dat ik er, ondanks alles, wat meer van had genoten 
Aukje heeft zo n lieve en goede mama…je hebt het goed gedaan lieverd…en het is altijd moeiljk als het eerder eindigt dan je wilde, het is toch iets heel bijzonders , zelfs in tijden dat het moeilijk is…als je kindje alleen rustig is aan de borst…dan heb je DAT nog in ieder geval
ik snap dat het moeilijk is, maar ik persoonlijk ben trots op jou
dikke kus
kris
Wat een vertederende foto… :inlove:
Jammer dat het nu al ten einde is…
:hug:
Lieve Matsjo,
Ik lees je verhaal en ik kan me zo goed voorstellen dat een terugblik op de afgelopen zes maanden je verdrietig maakt Ik voel met je mee, zou je graag een flinke :hug: geven…
Heb je ooit de reden van het vele huilen kunnen achterhalen?
Je schrijft dat je bijna geen mooie herinneringen aan jullie borstvoedingsperiode samen hebt… Het is denk ik heel begrijpelijk dat dit gevoel nu overheerst. De mooie herinnering die je hebt aan de allereerste keer dat Aukje bij je dronk en de prachtige foto die je hier plaatste, zijn momenten om in je hart te sluiten en te koesteren. Hopelijk lukt het je om vast te gaan houden aan die goede momenten samen en kun je het uiteindelijk een plekje geven.
Sterkte joh en bovenal heel veel geluk gewenst met je gezin!
Geen mooie herinneringen?
Meid kijk dan naar die foto :inlove:
Lees het eerste stukje van je post nog eens goed…wat nou geen mooie herinneringen :inlove: :inlove: :inlove:
Hartstikke goed gedaan :hug:
Oeps, ik krijg traantjes 
Wat een lieve reacties :-
Kris, je bent echt een schat hoor. Met je altijd lieve opbeurende woorden :-
Rooike, de foto is idd lief he? :inlove:
Yvonne Z., Aukje bleek verborgen reflux te hebben en had waarschijnlijk dus veel last van een geirriteerde slokdarm. Verder ben ik binnen 2 uur bevallen en de osteopaat constateerde dat ze door deze lancering een beknelde zenuw leek te hebben. Haar nekje voelde ook altijd heel gespannen aan. Na 5 behandelingen was het veel soepeler en toen ze 4 maanden was veranderde ze ineens in een tevreden, rustig en makkelijk kindje.
Ik ga inderdaad mijn best doen om de mooie momenten die ik nog wel weet, te koesteren. Op dit moment overheerst idd nog de stresstijd en de moeilijke momenten. Hopelijk zal dit slijten. Ik ga daar eigenlijk wel vanuit.
Ollie, die foto’s en de eerste voeding zijn inderdaad een mooie herinnering. Daar heb je gelijk in. Ik ben ook heel blij dat we, ondanks de heftige tijd, altijd veel foto’s zijn blijven maken.
Bedankt meiden. Fijn om het hier gewoon even lekker kwijt te kunnen :-*
zonder de borstvoeding had je niets gehad om haar te troosten…ik denk dat dat een mooie herinnering op zich mag zijn, je moet het nog even gaan voelen , maar ik weet hoe druk je het nog hebt en hoe moe je vaak bent…dan is het heel moeilijk dat echt te voelen…
maar nogmaals jij mag trots op jezelf zijn, je bent een pracht mama met twee geweldige kindjes…beauties zijn het, en zo lief.dat komt echt niet zomaar uit de lucht vallen hoor
daar heb jij heel erg hard voor gewerkt
kussss
Trttebol… je weet me altijd te raken :roll: :inlove: :oops: 
:-
hahahaha truttebol zo noemde mams me vaak hahahahaha
kzie je zondag :-* mag je t in mn gezicht zeggen hihi :lol:
doe ik :mrgreen:
wauw Hanneke wat heb je dat mooi opgeschreven ben er helemaal stil van , zoveel liefde voor je meisje
@kristalkindje wrote:
hahahaha truttebol zo noemde mams me vaak hahahahaha
kzie je zondag :-* mag je t in mn gezicht zeggen hihi :lol:
komen jullie wel paar fotos opkom plaatsen?
Ben benieuwd naar alle kindjes samen
hanneke lieverd je bent een kanjer!!!
Je hebt het goed gedaan en hebt toch maar liefst 6 maanden gevoed
de tijd die ze allemaal aan raden om te voeden
super hoor en aukje is een mooi en tevreden meisje jullie hebben niet opgegeven
en dat is een prestatie opzich
en als je weer eens denkt dat je geen mooie herinneringen hebt lees dan je eigen stukje nog
eens en kijk naar die prachtige foto
@bianca&? wrote:
@kristalkindje wrote:hahahaha truttebol zo noemde mams me vaak hahahahaha
kzie je zondag :-* mag je t in mn gezicht zeggen hihi :lol:
komen jullie wel paar fotos opkom plaatsen?
Ben benieuwd naar alle kindjes samen
tuurlijk! al vrees ik dat t een inimeet wordt deze keer maar ik geloof toch vijf kindjes
Zit gewoon met een paar traantjes in mijn ogen.
Meid ik heb je strijd gevolgd en echt dat je het zoooo lang hebt volgehouden op deze manier verdient diep respect.
En het feit dat je bv hebt kunnen geven is al een positieve ervaring op zich meid. Dat het anders liep dan je in je hoofd had… denk af en toe nog eens terug naar die mooie aanhapmomenten. Prachtig toch :inlove:
Je hebt het goed gedaan meid!