Enige tijd geleden wel eens een berichtje geschreven, ik zat toen midden in de 3 IUI-behandelingen, die trouwens allemaal mislukten. Tegen alle doktersadviezen zijn we een time-out ingegaan, even alles weer op een rijtje zetten, even niets moeten en willen wanneer het mij uitkwam. Volgens vrienden waren wij al bezig met de start van een leven zonder kinderen, ik startte mijn website (zelf kralen en daarna de ketting maken) wat mij veel afleiding gaf. Ik voelde ook in de 3e IUI-ronde mijn aandacht afzwakken. Ik prikte niet meer op tijd, het kon mij niets meer schelen. Het gaf mij zoveel pijn en verdriet, dat ik betere tijden voor mijzelf wenste. En nu, in de eerste maand time-out ben ik spontaan zwanger geworden. 7 april heb ik mijn eerste echo, ik ben nu 8,5 week zwanger en kan mijn buik niet meer verbloemen. Ik begin af en toe wel eens te bevatten waar mijn leven mij nu weer heenbrengt. Wie had dit kunnen indenken. Dit wonderbaarlijke gebeuren. Gaf mijn lijf mij aan dat dit eraan zat te komen en ik dus uit concentratie werd gehaald, IVF-behandelingen heb geweigerd etc.? Wie zal het weten. Geef de moed dus niet op en luister heel goed naar je eigen lijf en laat die dokters maar kletsen. Het heeft mij geholpen, op eigen kracht. Misschien een handvat voor degene die hier iets aan kan hebben.
Lalune, wat een geweldig nieuws! Gefeliciteerd! De wonderen zijn idd de wereld nog niet uit, dat bewijs jij maar weer eens!
Paula, ik lees jouw verhalen al een lange tijd (stiekem) mee…dit is fantastisch nieuws! En duimpjes draaien dat dit kleine wondertje bij jullie mag blijven!!!
