Hoi allemaal,
Ik ben Wilma 32 jaar, we proberen al 2 jaar om zwanger te worden.
In februari en maart 2006 heb ik 2 mk’s achter elkaar gehad.
De 3e keer is begin april 2007 geweest.
Alle vruchtbaarheidsonderzoeken incl. kijkoperatie en doorblazen eileiders al gehad, incl. chromosoomonderzoek gehad.
Alles is van allebei gewoon goed, ze kunnen in elk geval niks afwijkends vinden. We klussen om de dag om in elk geval altijd de eisprong mee te hebben.
Normaal gezien zouden we afgelopen mei begonnen zijn met vruchtbaarheidsbehandelingen, maar omdat ik volgens de gyn. wel zwanger kan worden, maar dat de zw.schap niet doorzet. Het blijft niet zitten. Ik heb het idee dat het vruchtje bij mij in de eileiders blijft zittten, omdat er al 2 keer een vermoeden was van bbz, maar die is uit zichzelf opgelost. Ze houden het in mijn dossier op 3 miskramen.
Maar herkent iemand zich in mijn ervaringen??? Heeft iemand tips om een vruchtje vast te houden. Ik weet niet wat ik nog anders kan doen.
Ben wel benieuwd of de komende onderzoeken naar de mk’s wat oplevert. Als het niks oplevert, wat dan??? Hoe dan verder???
Probeer maar weer zelf…zou de zwangerschap wel goed kunnen gaan als het sperma rechtstreeks in mijn baarmoeder zou worden gespoten, zodat het niet door de eileiders hoeft. Of het is alle3 de mk’s domme pech geweest, maar dat vind ik vreemd. Want in 2 jaar tijd ben ik 3 keer zwanger geraakt, de 1e 2 de keren al na 5 weken zw.schap misgegaan, en nu de laatste en 3e mk was het met 6 weken misgegaan.
Waarom het misgaat is een groot vraagteken voor ons.
Groetjes Wilma32
Jeetje wat erg meid. Gemeen dat d enatuur dat zo regelt he.
Maar is het wel zo dat er iets aan de hand hoeft te zijn? Je schrijft over een miskraam in februari en maart en daarna een jaar later. Die van maart is wel snel achter februari aan, zou ook kunnen dat dat daadoor komt. Bij mij zei de gyn namelijk dat je meteen na miskraam wel extra vrichtbaar bent maar dat de kans groter is dat het weer misgaat en dat je even moet wachten op volgende cylclus. MAar dan is het wel cru, want dan dit jaar nu weer eentje…soms zou het fijn zijn als je alles gewoon voor het zeggen had want het geluk is soms maar oneerlijk verdeeld op deze wereld.
Verder kan ik je dus niet helpen, dit is wat in me opkwam. Hoop dat je snel gezond zwanger wordt, zonder problemen!!! Wat voor behandelingen zou je krijgen en waarvoor?
Heel veel sterkte en bij deze een hart onder de riem!
Groetjes wienie
Wieniex,
Fijn dat je gereageerd hebt. Het is al fijn als er mensen met je meeleven, vind ik.
De vruchtbaarheidsbehandelingen zouden afgelopen mei zijn begonnen.
Ik weet nog niet welke dit zouden zijn geworden, want dat zou begin mei besproken gaan worden, maar toen kreeg ik begin april een mk.
Ik moet wel zeggen, ik ben gestopt met roken op 7 maart 2007, op 8 februari 2007 kijkoperatie en eileideronderzoek gehad, was positief.
Op 7 maart 2007 ben ik tevens ook geopereerd aan mijn keelamandelen, en heb ik zo’n beetje 4 weken flink wat medicatie tegen de pijn moeten innemen. 28 maart 2007 was mijn laatste menstruatie, en ben er nu nog op aan het wachten. Is 3 maanden geleden al.
28 april NOD en positieve zwangersch.test. begin mei misgegaan.
Maar ik had daarvoor veel zware pijnstillers gebruikt zoals naproxen, ibuprofen 600, heel veel nodig gehad zeker 3 weken gebruikt.
Uiteraard komt dat de zwangerschap misschien ook niet ten goede, misschien heeft het daar wat van meegekregen.
Met roken ben ik 7 maart 2007 gestopt en hou het tot nu toe goed vol.
Ben er trots op dat het me gelukt is, had het nooit gedacht.
Maar hoop natuurlijk ook dat dit resultaat zou boeken, inderdaad na 2 maanden was ik zwanger, maar het ging voor de 3e keer mis.
Groetjes Wilma32
En na hoeveel tijd kreeg je die miskramen?
Ik heb in 2006 twee miskramen gehad en één buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
“Domme pech” en “uithuilen en opnieuw beginnen”, aldus de gynaecoloog.
De reden was ook niet duidelijk, ik hoop dat het snel gaat lukken bij je.
Maar hoop houden he!
(ik heb eigenlijk geen zinvol antwoord voor je, sorry…)
Hoi Lydia,
De 2 miskramen in februari en maart 2006 binnen 5 weken zwangerschap.
Nu de 3e mk april 2007 vond plaats in week 6 van de zw.schap.
Op 28 maart 2007 laatste menstruatie gehad tot nu toe. Op 28 april 2007 was mijn NOD en heb ik een positieve zw.schapstest gehad, en 4 dagen daarna nog eens een zw.schapstest gedaan. 2 vette strepen, kon dus niet anders dan zwanger zijn.
1 week later ging het mis, begin mei is dit geweest. Ik heb zeker nog 7 weken bloedverlies gehad, en de eerste weken flinke buikkrampen gehad. Ben ook op de wc. iets verloren, eenh vlezig roodachtig weefsel, tussen de bloedingen door. Dit heb ik bewaard, want ik schrok ontzettend ervan. Mijn man heeft het in een papiertje gedraaid en koel bewaard, de dag er na afspraak bij gyn. Het weefsel was niet het vruchtje, maar wel zwangerschapsweefsel. Het is duidelijk dat er een mk was opgetreden, en een paar weken later moest ik terug omdat ik ook flinke buikpijn hield, en mijn HCG weer omhoog ging, van 400 naar 600, dachten ze even aan een bbz. Maar dit is niet vastgesteld, en ze zagen het bij in mijn rechter eileider. Heb het zelf ook gezien op de echo.
Daarna zeiden ze dat het een kyste was. Die zou waarschijnlijk vanzelf door de cyclus heen verdwijnen.
Nu hebben we 23 juli weer een afspraak. Diverse onderzoeken waar de mk’s misschien door veroorzaakt kunnen worden.
Ik slik nu foliumzuur en vitaminetabletten A t/m Z.
Ook heb ik gelezen dat B12 tekort kan leiden tot mk’s. Misschien vitamine B gaan slikken apart. Maar ik wacht eerst even af tot na de afspraak met de gyn. op 23 juli as.
Misschien verstoor ik anders wel de onderzoeken als ik nu zelf ga experimenteren, en ik weet natuurlijk ook niet of het daar aan ligt.
Verder heb ik het heel zwaar gehad na mijn 3e mk, maar we gingen ook trouwen 15 juni 2007. Dus we hadden een heleboel voor te bereiden, op die manier heb ik me daar op gestort en zo afleiding gezocht.
Dat heeft gelukkig wel geholpen, maar bij het Maria Altaar in de kerk hebben mijn man en ik gevraagd om een gelukkig huwelijk en 3 kinderen.
Onze diepste wensen… toen begon ik te huilen, dat greep mee heel erg aan. Zeker na wat er al gebeurd was allemaal met de mk’s en moeilijk zwanger worden.
Ik probeer zo gezond mogelijk te leven, gezond en gevarieerd eten, ben 7 maart 2007 gestopt met roken, omdat dit ook een rol kan spelen met mk’s. Nu was ik gestopt en ging het weer voor de 3e keer mis, vond het oneerlijk en zei dat het ook niets uitmaakte of ik wel of niet rookte.
Realiteit even verloren…boosheid en verdriet en onbegrip.
WAAROM???
Ik was al voorzichtig met alles, dus nu ben ik nog voorzichtiger. Durf echt niet meer koppen koffie te drinken als voorheen. 5 mokken per dag.
Nu lees ik ook wel dat cafeine ook tot mk’s kan leiden, wel bij overmatig gebruik van koffie/cafeine. 's ochtends drink ik nu op mijn werk niet meer dan 3 mokken. Daarna water of drinkbouillon. 's avonds thuis neem ik cafeinevrije koffie.
Ik durf niet te veel te sporten, bang dat het teveel is dat ik dan net zwanger ben zonder dat ik het al weer, voor volgende ongi bijv.
Ik drink zelden alcohol, mijn man eveneens niet. Enkele keer 1 glaasje witte of rode wijn. Maar wel zelden hoor.
Ik gebruik fruit, groente, zuivelproducten, granen om de juiste vitaminen binnen te krijgen.
Weet je dat ik zelfs niet meer in een achtbaan wil gaan, alleen omdat ik bang ben dat ik dan misschien zwanger ben, en het dus nog niet weet, en het daardoor misgaat.
Ik weet het, misschien is het niet goed om er zo krampachtig mee om te gaan, maar ik ben bang dat ik iets doe in het nadeel van de zw.schap. Heb weinig vertrouwen in mijn lichaam, en herken mijn eigen lichaam niet meer. Kan er niet meer op bouwen, dat maakt je onzeker en bang.
Ik weet dat ik ook moet proberen om het af en toe los te laten, maar dat is gewoon moeilijk. Dagelijks denk ik er aan, en ben dan soms echt bang dat ik nooit een kindje in mijn armen mag houden. Ben bang dat ik straks te oud wordt, na 35e is het risico ook nog groter op mk’s, en kwaliteit holt achteruit. Ben al bezig vanaf mijn 30e met kinderen krijgen.
Ik bid en hoop dat we ooit gezonde kinderen krijgen, en dat het op een dag wel mag lukken.
Groetjes Wilma32
Kan me onzekerheden zo goed voorstellen! Helaas heb ik geen tips. Je schreef over het zaad rechtstreeks in je baarmoeder laten inbrengen, helaas is dit volens mij geen optie omdat een eitje altijd buiten je baarmoeder bevrucht wordt, dan door de eileider verder moet gaan naar je baarmoeder.
Ik las dat je 3x op een verschillende fase in de zwangerschap de miskramen hebt gehad. Dan ligt het toch niet aan de innesteling?
Hoop dat het de volgende keer goed zal gaan!
Sterkte
gr.
ineke
Hoi allemaal,
Na de 3 mk’s en allerlei toestanden tussendoor weet ik gewoon niet meer wat ik met mijn lichaam aanmoet.
Heb het idee dat ik ongi moet worden, maar dit duurt al een paar dagen, maar er komt niks. Mss zwanger ??? Maar dat zal wel niet.
Toch al 3,5 maand geleden dat ik de laatste keer ongi ben geweest.
We hebben afgelopen dinsdagavond de pastoor die ons getrouwd heeft thuis laten komen, hij kwam tevens het trouwboekje compleet ingevuld brengen, en wij hebben hem het huis laten inzegenen.
Ik heb er eerder nooit zo in geloofd, maar als een grote wens hebt wil je dat die een keer uitkomt. Misschien helpt het, en kwaad kan het toch niet.
Collega’s en mijn afdelingshoofd hebben mij de laatste 2 jaar zien afglijden. Ik ben afstandelijker geworden, doe alles via e-mail, i.p.v. bij collega’s ff binnenlopen.
Ik heb een hoog verzuim en afwezig staan op mijn werk i.v.m. 2 operaties dit jaar, en ziekenhuisonderzoeken en mk’s.
Gisteren had ik een gesprek met mijn afd.hoofd, en hij zei dat ik fouten maakte met werkzaamheden.
Het valt erg op omdat iedereen vroeger lovend over mij sprak en alles wel goed ging.
Sinds ik met kinderen bezig ben, draait daar zo’n beetje mijn hele leven om, en dit is heel goed merkbaar op mijn werk.
Ik heb nog nooit vertelt dat we met kinderen bezig zijn en het niet goed lukt, en het al 3 keer mis gegaan is in 1 jaar tijd.
Mijn afd.hoofd kreeg de indruk dat ik het niet meer leuk vond werken hier, en toen heb ik uiteindelijk vertelt wat er aan de hand was met mij.
Ik wist alleen niet dat het zo goed merkbaar was, en heb heel lang uitgesteld om het te vertellen.
Tot dat ik het gisteren wel moest vertellen, mijn baas trok me de woorden uit mijn mond. Hij gaf eerst een voorbeeld aan van iemand die IVF behandelingen kreeg, voordat ik het hem vertelt heb.
Mijn afd.hoofd wist helemaal van niks, van wat ik mankeerde.
Toen ik het in horten en stoten en huilend vertelt heb, heeft hij mijn handen vastgepakt, en heeft zelf ook moeten huilen.
Hij zei: ik vind het heel erg dat je dat hebt moeten meemaken en nu nog met onzekerheden zit. Hij wist ook niet meer hoe hij het had.
Dat veranderd de zaak wel wat, zei hij. Dat verhaal kan ik plaatsen, en als je wilt praten maak ik daar tijd voor.
Vanacht heb ik gedroomt dat ik een baby van mezelf in mijn armen hield, maar ik had alleen een wandelwagen bij me, voor de rest had ik nog geen babyspullen.
Hopelijk komt die droom dan wel uit, wat zoiets heb ik nog nooit gedroomt. ( alleen de babyspullen heb ik dan echt wel al lang )
Moest dit ff kwijt.
Groetjes WIlma32
Hoi Wilma
ik kan je helaas alleen maar de tip geven door er met iedereen gewoon over te praten. Dat scheelt een hoop, op zo’n manier verwerk je het namelijk ook voor jezelf iedere keer een beetje.
Het heeft bij mij ook al lang geduurd voordat ik zwanger was. (Mijn eitje maakte niet genoeg hormoon aan) In die tijd droomde ik ook altijd van een dikke buik, maar als puntje bij paaltje kwam, was 'ie ineens weg.
Zoals je aan m’n banner kunt zien, is het inmiddels (spontaan, maar ook met een andere partner) wel gelukt. en als je een geheimpje kunt bewaren, ben zelfs 10 weken zwanger van nr. 2!
Met andere woorden, geef de moed niet op! Jouw dag komt echt!
:-* Heleen
Wilma, wat fijn dat je het nu met je afdelingshoofd hebt kunnen bespreken. Dan is er ook wat meer begrip. Ik heb het op mijn werk ook verteld aan mijn afdelingshoofd. Dat is een stuk makkelijker dan telkens een smoes verzinnen om vrij te krijgen voor weer een ziekenhuisbezoek.
Wat die droom betreft er zijn mensen die dromen kunnen lezen, misschien kun je dat eens laten doen!
Sterkte meis!
Hoi,
Heleentje en Hoop, bedankt voor jullie reacties.
Ik ben eigenlijk wel opgelucht dat ik het nu vertelt heb tegen mijn afd.hoofd. Hij heeft me wel gezegd dat hij dit gaat mededelen aan de hoogste baas bij ons, de commandant. Omdat hij met hem ook al over mij gepraat heeft, en hij ook dacht dat er iets met mij aan de hand was.
Zeker omdat ik al 7 jaar hier werk, weten ze dat ik mijn werk wel kan, de de laatste 2 jaar is het misgegaan. Hij vond dat ik erg in mijn schulp gekropen ben.
Ik heb gezegd dat het wel goed was, en of ik het op mijn eigen afdeling tegen collega’s ga vertellen weet ik nog niet. Mijn afd.hoofd heeft gezegd dat ik eerst maar eens lekker moet gaan genieten van 2 weken vakantie die ik nu nog heb. Na mijn vakantie maken we nog een keer een afspraak om verder te praten over hoe en wat, en of ik nog meer weet over ziekenhuisbezoek etc., en ik mag er over nadenken of ik het tegen mijn collega’s op de afdeling vertel, of dat hij eventueel een korte toelichting wil geven als het voor mij te moeilijk is.
Het was gelukkig wel een voortgangsgesprek, en geldt niet voor mijn beoordeling eind dit jaar.
Maar ik moet dus wel veel alerter worden op mijn werk, en alles dubbel controleren, omdat mijn concentratie gewoon minder is. Ik ben met mijn hoofd soms met iets anders bezig dan mijn werk.
Maar er is nu wel een verklaring waarom ik zo afwezig ben, en dat zal mijn afd.hoofd zeker meenemen in mijn dossier.
Hij heeft me ook gezegd dat als ik er behoefte aan heb, ik ook altijd de bedrijfsarts mag bellen om alles op een rijtje te krijgen.
Gisteren is hij nog even bij me langs geweest, en vroeg hij aan me of het een beetje ging. Hij zei: ik hoop dat je geen nachtmerrie aan het voortgangsgesprek hebt overgehouden, want dat ik de bedoeling niet.
Want ik had dit gesprek al voor je bruiloft willen voeren, maar heb hiermee gewacht, omdat ik geen roet wilde gooien tijdens je bruiloftsweken. Ik wilde wel dat je daarvan zou genieten.
Maar ik wilde het ook niet langer uitstellen dan nu, anders loopt het te ver weg. Wel heb ik gezegd dat als ik iets niet goed heb gedaan, dat hij of collega’s me dat eerder zeggen voortaan, dan kan ik daar aan werken en het proberen te verbeteren.
ALs ik dat pas een half jaar later hoor, blijf ik dezelfde fouten maken, en ik word dan liever gewoon er op aangesproken.
Mijn afd.hoofd zei dat hij dat in elk geval zal zeggen tegen de collega’s op de afdeling. Maar hij zegt ook: niet iedereen zegt graag tegen jou dat iets fout is, omdat jij echt als een hardstikke lieve meid overkomt. Iets minder sterk in je schoenen staat, en mensen vinden dat soms moeilijk om jou daar over aan te spreken.
Groetjes Wilma32
Volgens mij heb jij een super baas :thumbup:
Maar misschien is het wel goed idee om met de bedrijfsarts te praten, dan heb je een onafhankelijk persoon om heerlijk je verhaal even te kunnen doen. Dat helpt vast!
:-* Heleen
Hoi Wilma,
Wat een zware moeilijke tijd is het voor jullie geweest en nog…
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. We hebben wel al een kindje van 3 jaar. Maar de wens is sterk en de puzzel nog niet compleet.
In oktober en december 2005 heb ik 2 miskramen gehad. Na de 1e miskraam rade de verloskundige me aan om direct weer zwanger te worden. Dus dat ook gedaan.
Bij de 2e mk heb ik erg veel bloed verloren en ben ik lang uit de running geweest. Volgens de verloskundige en de gyneacoloog waren beide keren dikke domme pech. Oke, ik heb geprobeerd het een plaatsje te geven.
In november 2006 was ik weer zwanger. Helaas ging het in december vlak voor de feestdagen weer mis.
Ben toen echt heel boos geworden. Ik wilde er nu echt mee verder punt.
Dus toen hebben we een chromosomen-onderzoek laten doen.
De arts gaf aan dat ze er niet veel van verwachte omdat we al een gezond kindje hebben. Ze dacht eerder aan een afwijking van de baarmoeder of de bloedstolling. Ze gaf de tip om hier ook mee aan de slag te gaan.
Onze gyn. hoorde mijn verhaal aan en wilde alle medewerking geven.
Zo heb ik heel uitgebeid bloed laten prikken. Hier kwam uit dat mijn vitamine-gehalte in het bloed veel te hoog was.
De gyn. had ook een kijkoperatie gepland van mijn baarmoeder.
Deze zag er perfect uit.
Daarna heb ik een “methionine-test” gedaan.
Dan prikken ze nuchter bloed, daarna drink je een drankje en dan mag je 6 uur lang niets eten / drinken en daarna prikken ze weer opnieuw.
Bij mij kwam er uit dat mijn bloedstolling te snel is.
Hierdoor heb je meer kans op een trombose en waarschijnlijk voor de 12 weken een verhoogd risico op een miskraam. Dit gaf me een enorme opluchting. En ook weer de energie om verder te gaan.
Ik heb hierna een uitgebeid cardiologisch onderzoek gedaan of een zwangerschap wel verantwoord is.
Ik slik momenteel “5” mg foliumzuur i.p.v. de 0,4 mg.
En als ik zwanger ben dan prikken ze bloed of ik aan de bloedverdunners moet. En blijf ik onder controle.
Maar een gezonde zwangerschap zat er heel zeker in vlgns de gyn.
Nu zit ik momenteel in een dipje dat ik bang ben om weer zwanger te worden en de evt. miskraam.
Maar na de vakantie wil ik hier iets mee gaan doen.
Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal en kun je misschien hier iets mee.
Heel veel sterkte en hou vol!!!
Lieve groet, Meeltje
Hoi Meeltje,
Ik heb op 17 september as. weer een afspraak in het ziekenhuis bij de fertiliteitsarts. Ik krijg dan bloedonderzoeken, onderzoeken naar de oorzaak van mijn miskramen en een eettest. Tenminste als er een oorzaak uit komt.
Na elk onderzoek krijg ik na ongeveer 6 weken pas de uitslag.
Er zal dus wel weer wat tijd over heen gaan. Dit jaar zal wel erg moeilijk worden om nog zwanger te worden. Of er moet een wonder gebeuren.
In elk geval zal de eettest een hele ochtend in beslag nemen. Dit heeft te maken met de stofwisselling en het bloed.
Als iemand het precies weet hoor ik graag wat het inhoudt.
Het zal dus ergens eind oktober / november worden als ik al wat uitslagen krijg.
De onderzoeken zullen veel tijd in beslag gaan nemen, het wachten op de uitslag in elk geval. De onderzoeken gaan in fases, want niet op alles kan op 1 dag bloed geprikt worden. Dit hangt ook samen met perioden van de cyclus. Dit heeft weer met verschillende hormonen te maken.
Groetjes WIlma32