Hallo Allemaal,
Mijn man en ik zijn sinds vorig jaar oktober bezig voor een 2e kindje.
Ons eerste kindje is in maart 2011 geboren. Ik was meteen de eerste maand zwanger en alles is goed gegaan.
Nu heb ik voor ons 2e kindje al 3 keer een miskraam gehad. De eerste half januari (met 6+3 weken) De 2e eind maart (met 5 weken) en de 3e half juli (6+4 weken). We zijn nu doorgestuurd naar een gynaecoloog, maar weet iemand wat ik daar kan verwachten?
En is het nu beter om even te wachten met opnieuw zwanger worden of kunnen we meteen door zodra we daar emotioneel weer aan toe zijn?
Op dit moment vraag ik me echt af of het ooit nog wel gaat lukken en waarom het bij ons zoontje zo makkelijk ging en ik nu al 3 keer een miskraam heb gehad. Wat kan er veranderen in 2 jaar tijd, voor mijn eigen gevoel is er helemaal niets veranderd in de tijd tussen nu en dat ik van mijn zoontje in verwachting was.
Ik hoop dat iemand wat antwoorden voor me heeft of misschien ook “gewoon” wel een verhaal waarbij het uiteindelijk allemaal goedgekomen is.
Groetjes Jaylynn
Het lijkt erop dat je erg vruchtbaar bent, maar wanneer er wat mis is, dat je lichaam het vruchtje ook meteen afstoot. Ik zou me zeker nog geen zorgen maken: mijn vriendin heeft 5 kinderen, maar daartussen ook veel miskramen gehad (laatste was in 1X raak trouwens)
Hoi,
Ja gelukkig heb ik geen problemen met zwanger worden alleen het zwanger blijven is het probleem.
Goed om te horen dat het daarna toch wel weer goed kan gaan.
Heeft jou vriendin onderzoeken gehad of is ze gewoon blijven proberen?
Groetjes Jaylynn
Ik ben ook bekend met vroeg miskramen. Steeds rond dezelfde termijn als jou. De gyn gaf aan dat ze stollingsonderzoek en een dna screening konden doen. Maar eigenlijk komt er meestal niets uit de onderzoeken.
Uiteindelijk hebben wij het maar geaccepteerd…
Na de oudste heb ik ook 3 vroege mk gehad. Later bleek pas dat ik een vitamine B12 tekort had dit kan een rol gespeeld hebben.
Voor deze zwangerschap ook een vroege miskraam en helaas een levenloos geboren kindje. Nu gaat alles tot nu toe voorspoedig.
Moeder natuur is onvoorspelbaar. Veel zwangerschap eindigen in een vroege miskraam helaas…en hoe ouder hoe groter de kans hierop.
Geef de moed nog niet op, sterkte want het maakt je heel onzeker :hug:
Hier 3 mk na al eerder een gezonde dochter gekregen te hebben.
Wat ze in Belgie doen na 3mk is een onderzoek van de baarmoeder, of daar alles in orde is.
Daarbij ook een bloedstollingsstoornis. En inderdaad, meestal komt daar niks uit… maar bij ons wel…
Ik heb een bloedsstollingsstoornis: als ik zwanger ben maak ik klontertjes aan die maken dat mijn vruchtjes telkens afstierven…
Sinds ik dat wist: vanaf positieve test (daarvoor aspirine) beginnen spuitjes zetten in mijn buik, tot het einde en zie resultaat!
Als ik dit niet geweten had of er was geen oorzaak gevonden zou ik niet geweten hebben of ik het verdriet nog eens mee wilde maken…
Iemand zei: geen zorgen maken… iemand die ze kende… al veel mk gehad…
Dat is er wat lichtjes overgegaan vind ik… het verdriet telkens…
Hoi,
Dus er is bij jou niks uit de onderzoeken gekomen na je miskramen? En daarvoor ook een goede zwangerschap gehad?
Ik heb ook niet het idee dat er iets uit de onderzoeken gaat komen, maar het is vooral de onzekerheid.
Wie zegt dat als het als 3 keer is misgegaan het niet nog een of meerdere keren misgaat?
Wel fijn om te horen dat het toch bij jou uiteindelijk wel weer gelukt is na alles wat er is gebeurd. Lijkt me helemaal een zware tijd te zijn geweest voor jullie.
Ik hoop dat het bij ons uiteindelijk ook weer gaat lukken, maar op dit moment is het vertrouwen ver te zoeken bij mij.
Hoi Vicky,
Idd is het wel erg makkelijk om te zeggen dat het allemaal wel goed komt.
Helaas is heel 2013 bij ons niet erg goed gegaan tot nu toe. Half januari had ik mijn eerste miskraam en een uur nadat dat geconcludeerd was brak ik mijn voet op 2 plaatsen en heb ik de banden in mijn voet afgescheurd, met als gevolg een operatie en daarna 10 weken in het gips. Voor het gips eraf was kwam de 2e miskraam al. Vlak daarna overleed de opa van mijn man waar we vrij goed contact mee hadden. De maand erop lag mijn zoontje op vakantie 2 dagen in het ziekenhuis en de maand daarop de 3e miskraam. Het zit ons dus niet erg mee dit jaar. Daarnaast is mijn beste vriendin tussendoor zwanger geworden en kwam mijn schoonzus vandeweek vertellen dat ze zwanger was. Al met al heel erg leuk voor hun, maar bij mij toch iedere keer weer een klap in m’n gezicht.
Heb over het bloedstollingsonderzoek gelezen dat je dan 3 maanden niet zwanger mag zijn, klopt dit? Maak me op het moment overal zorgen om. Als dit onderzoek wel gedaan wordt en er niks uit komt zijn er 3 maanden voorbij zonder resultaat, maar wordt dit onderzoek niet gedaan en blijk ik het uiteindelijk wel te hebben zijn er waarschijnlijk nog meer dan 3 maanden om.
Wat blijft is de onzekerheid, waar ik echt gek van wordt. Helaas kunnen ze niet zeggen wacht een half jaar en vanaf dan gaat alles weer goed. Want dat heb ik er dan graag voor over.
Groetjes jaylynn
Geen zorgen maken is geen optie inderdaad…want natuurlijk doe je dat.
Herken ook erg jouw uitspraak: zwanger worden geen probleem, maar blijven… 
Die drie maanden regel is precies de reden geweest dat wij niet voor de onderzoeken hebben gekozen. Na 3 mk is T geboren. Manlief en ik hadden afgesproken dat we het eerst nog een maand gingen proberen. We hadden tenslotte ook 2 goede zwangerschappen gehad. En die maand erop raakte ik zwanger en nu bijna 24 weken.
Sta wel onder goede controle. En blijf het pittig vinden als ze vragen naar het aantal zwangerschappen en bevallingen. Dat zijn er veel meer dan het aantal kindjes dat ik hier bij mij heb
Uiteindelijk moet je doen waar jij je goed bij voelt. Is er al eens bloedonderzoek gedaan, naar bijv. schildklier, B12 etc. Dat zou je sowieso kunnen laten doen. Dan kun je al iets weg strepen en is een laagdrempelig onderzoek.
:hug:
Nee, er zijn nog helemaal geen onderzoeken gedaan. We hebben 23 augustus een afspraak bij de gynaecoloog.
Er is alleen in het verleden voor ons eerste zoontje een hormoononderzoek gedaan omdat mijn zus een ziekte heeft. Hieruit is gebleken dat ik er wel drager van ben, maar mijn man niet. Dat zou dus verder geen problemen op moeten leveren. Mocht mijn man wel drager zijn geweest hadden we alleen 25% kans op een ziek kind, maar volgens mij hebben de miskramen hier niets mee te maken.
Voor het stollingsonderzoek zit ik idd ook te twijfelen, maar wacht eerst maar af wat de gynaecoloog gaat zeggen.
Ik heb geen drie maanden moeten wachten tijdens het stollingsonderzoek…
Wel de eerste keer bloed genomen, dan moest ik een week wachten op de uitslag die positief was… dan moest het resultaat bevestigd worden een maand later waarop ik dan weer een weekje op de uitslag moest wachten… wilde die week niet afwachten want had net mijn maandstonden gehad, daarom de aspirine al… en het was gelukt!
Dus zeker geen drie maanden…
Wilde ook eerst die onderzoeken niet doen, want meestal komt er toch niks van… maar ben blij dat we het nu toch gedaan hebben, anders had ik deze keer niet meer gedurfd… en me altijd afgevraagd hebben…
Dna onderzoek hadden wij al laten gebeuren door ons tweede :vlinder: …
En zij had niks te maken met de problemen achteraf (3mk in een jaar tijd).
En ik heb al een dochter; geluk dus… want die stollingsproblemen heb je of heb je niet; maar er KAN een gezone zwangerschap van voortkomen… (alhoewel M. ea een heel kleintje was…)
Ik was heel snel zwanger (meestal na 1ste keer, soms 2de keer) --> 6 zwangerschappen : 2 kinderen , maar het blijven was idd voor mij ook geen evidentie…
veel :hug:
Over aspirine gebruiken lees ik idd ook erg veel, maar kan dit kwaad als ik verder niet weet of er iets mis is?
Ik heb nu dan 1 zoontje en ben nu 4 keer zwanger geweest. Bij de laatste zwangerschap zei de verloskundige er idd nog even bij dat dit mijn 4e zwangerschap was, wat wel erg confronterend was vond ik.
Groetjes Jaylynn
Ze zeiden dat ik probleemloos de aspirine kon nemen totdat ik effectief zwanger was…
Vanaf dat ik zwanger was, moest ik meteen spuitjes…
wat een herkenbaar verhaal.
ik werd van mijn dochter zwanger in een keer. we wilden daarna heel graag een tweede en toen sophie 1,5 was zijn we ervoro gegaan.
en hoe… inderdaad was hier ook het probleem niet om zwanger te worden in het begin, maar zwanger blijven wilde maar niet lukken.
de ene miskraam na de andere met voor ons het verlies van ons kindje met 15weken als dieptepunt.
daarna wilde zwanger worden ook niet meer, tot ik me erbij neergelegt had dat het bij een kind zou blijven. we hadden alle spullen in augustus weggedaan, in december een positieve test en nu alweer 5 weken ons heerlijk ventje in ons leven.
dus die vele miskramen willen niet perse zeggen dat er geen tweede meer zal komen. hoe verdrietig en moeilijk ook, maar probeer er in te blijven geloven.
:hug:
Hier hetzelfde als Knipoogje. Zwanger worden was geen probleem, zwanger worden wel.
In 2007 3 keer positief getest. In mei (in juni curretage gehad), september en november. Allemaal rond de 6 weken mis gegaan. Na mijn laatste mk in november een combinatietest laten doen, maar verder wel gewoon verder geprobeerd, met als resultaat in januari 2008 een positieve test van onze oudste :inlove: Waar ik op dat moment overigens echt niet blij mee kon zijn, want tja, was al 3 keer fout gegaan… Maar goed, in september is onze oudste zoon geboren :inlove:
Wat fijn om te horen dat er naast alle ellende ook nog positieve verhalen bestaan.
Wij hebben inmiddels bijna alle uitslagen van de bloedtesten terug en tot nu toe was alles goed. Nu alleen nog wachten op de chromosoomtesten, maar ga ervan uit dat hier ook niks uit gaat komen.
Aan de ene kant zijn we natuurlijk blij dat er niets is uitgekomen, maar aan de andere kant wat nu?
Was het dan echt 3 keer pech?
We gaan nu met goede moed maar verder en hopen op het beste. Inmiddels is het nieuwe motto 4 keer is scheepsrecht geworden, hopelijk zal dat uit gaan komen. De tijd zal het leren.
Groetjes Jaylynn