Ja ik had wel alles gelezen en voor Ivory duurt het zwanger worden wat langer…
Voor jou in vergelijking misschien niet, maar voor haar wel en zij heeft immers het topic geopend met haar gevoelens over haar situatie…
Ik vind het dus niet nodig om haar te vertellen dat het bij andere nog langer duurt…Want de toon die daar gezet wordt is dat zij eigenlijk niet moet zeuren met haar 8 maanden…
Dat heeft niemand letterlijk gezegd, maar we zijn niet dom natuurlijk…Dat wordt er wel mee bedoelt…
Oke, Marlous… 'T is mij wel best, hoor! :roll: 
Erg knap van je dat je tussen de regels door denkt te kunnen lezen. Op zich kun jet het ook opvatten als meedenken, geruststellen, adviseren. Er wordt om reacties gevraagd, anders open je geen topic. Dus dan zullen er reacties komen toch?
Groetjes
Ineke
Om even terug te keren naar de vraag over langer doen over een tweede - tja waar zou dit door kunnen komen??
Ik dacht altijd ach een tweede zal wel wat sneller komen maar ik hoor nu af en toe ook dat tweede langer op zich laat wachten.
maar ja je leven is ook veranderd na de eerste, misschien je lichaam ook wel en dat kan allemaal van invloed zijn. Ik ben bijv gemiddeld veel meer moe, heb reumatische aandoening overgehouden na burn-out na 3/4 jaar moeder zijn. Ons leven is veel hectischer geworden. En lichaam, geest en gevoel ed staan allemaal met elkaar in verband.
Ik ga er ook niet bepaald korten over doen, heb nu vier maanden achter de rug en vorige keer was poging vijf een zwangerschap maar helaas eentje die na 8 weken eindigde in een mk. Lasse was poging nummer 6.
Ik herken wel wat Marlous zegt - over dat op een gegeven moment loslaten. Ik heb het nu ook weer na vier keerm zal het nog wel lukken voor mijn 41e. Weer gesprekken van hoe dan ook geen MM mocht het wel erg lang duren op mijn leeftijd en weer komt het onderwerp pleegkindertjes ter sprake als we toch graag meer kinderen dan 1 over de vloer willen hebben.
Het lijkt wel of bij ons elke keer eenzelfde soort proces afspeelt van enthousiast van start gaan, met de neus op de feiten, ermee om leren gaan en plan b en c enzo.
Nou ja als aan het einde van het proces hetzelfde resultaat mag komen als anderhalf jaar geleden dan dank ik god op mijn knieeen.
@Marlous wrote:
Hi Ivory,
Wat vervelend zeg…Je kan er zo onzeker van worden he…
Ik denk dat het altijd te maken heeft met de ‘juiste’ tijd (ovulatie) maar ook met je er wel of niet te veel mee bezig houden…
Toen wij zwanger wilde worden van Mateo was ik elke maand in spanning. Zou het… :inlove:
Maar elke maand ging over in een negatieve test en ongesteldheid…Ik was er zo mee bezig dat ik hem na 8 maanden echt begon te knijpen. Ik had het al met mijn man gehad over ‘de medische molen’ etc etc…
Op de een of andere manier heb ik het losgelaten. Ik gebruikte geen voorbehoedsmiddelen, maar was niet bezig met ovulatie, testen etc.
In maand 10 waren we zwanger
Reactie terug:
Dank je voor je begrip. Ik gebruik ook geen testen. Mijn cyclus is vrij regelmatig. Probeeer wel te klussen rond de " date".
En inderdaad als moeder heb je natuurlijk een druk bestaan. Denk ook wel dat het meespeelt. Ik ben net verhuist en een nieuwe baan. Maar toch blijft moeilijk…ben net weer ongi…huilbui gehad. Gelukkig mijn man begrijpt wat ik voel. Hij heeft hetzelfde gevoel. Soms verwijt ik mezelf dat ik zo ongeduldige ben. De reden voor mij om deze topic te openen is ook om het wat meer los te kunnen laten…het gevoel niet de enige te zijn.
Groetjes Ivory
Ivory raakt onzeker van 8 maanden wachten en dat is haar goed recht…
Haar gevoel is niet minder terecht omdat een ander veel langer moet wachten…