Hallo meiden,
Ik heb afgelopen jaar weer een miskraam gehad (met 10 weken, het was na 6 weken gestopt met groeien). De eerste keer was na 12 weken en was het na 9 weken gestopt met groeien. Ik begin me nu echt ongerust te maken, terwijl de gyn gewoon positief is. Alles zag er bij mij goed uit en aan mijn hubbie kan het ook niet liggen aangezien het zwanger worden wel lukt. Ze heeft ons wel aangeboden om een chromosomen onderzoek te doen, maar ik twijfel daarover. Ze kunnen er toch niets aan veranderen en volgens de gyn is de kans dat er een afwijking is vrij klein, daarnaast weet ik niet of de wetenschap dat er iets mis zou zijn nou zo bevorderlijk is voor de motivatie.
Hoe groot is nou de kans dat het de derde keer wel goed gaat, ik zit mezelf helemaal suf te peinsen met die vraag. Ik word er zo onzeker van. De gyn zegt dat de kans dat het goed gaat nog steeds groter is dan de kans dat het misgaat, maar ik weet het niet hoor. Iedereen in mijn omgeving is ook ineens zwanger en dat kan ik ook niet meer uitstaan, terwijl ik absoluut geen jaloers persoon ben. Ben op dit moment weer voor de eerste keer ongesteld na de miskraam. Dit was wel op tijd, keurig na 32 dagen, maar het blijft kl*te.
Zijn er meiden die toch een kindje hebben gekregen ondanks meerdere miskramen en waarvoor geen oorzaak werd gevonden waardoor die miskramen veroorzaakt werden? De gyn houdt het bij mij nog steeds op hele flauwe pech.
Misschien kom ik een beetje onsamenhangend over maar ik zit er ff helemaal doorheen en ben al blij dat ik het hier van me af kan schrijven.
Liefs Steph
Hi Steph
wat afschuwelijk zeg! ik kan me voorstellen dat je er heel onzeker van word! Ik heb 1 miskraam gehad en dat geeft al een behoorlijke knauw!
Ondanks dat het flauw klinkt denk ik toch dat je gyn gelijk heeft, waarschijnlijk is het gewoon flauwe pech. Ik heb ook van meerdere specialisten begrepen dat zo’n chromosomen onderzoek met name gegeven wordt om patient gerust te stellen omdat je er verder niet zoveel aan hebt of mee kan…weet niet wat andere meiden hier van weten.
Als je echt niet blij of tevreden bent met je gyn, zou je kunnen overwegen naar een andere te gaan. Heb je haar gevraagd wat er gebeurd stel dat er nu nog een keer een miskraam komt?
Veel sterkte en succes!
Corine
Hoi Steph,
Als eerste sterkte nog met je tweede miskraam.
Ik weet hoe je je voelt, net zoals nog een aantal meiden hier. (Kijk maar bij “ZWANGER WORDEN” en dan het topic “Zwanger worden na een miskraam/ missed abortion”.)
Ik heb nu 3 miskramen gehad en ben 5 jaar bezig om een kindje te krijgen. Ik kan je helaas nog niet vertellen dat ik nu een gezond kindje heb, want de derde miskraam is nu net 3 Ã 4 maand geleden. (Maart zwanger, april miskraam, mei eerste ongi na miskraam).
In sommige ziekenhuizen mag je na 2 miskramen al een chromosomen onderzoek. Bij ons (het oosten) is dit pas na 3 miskramen. Ook wordt pas na 3 miskramen het bloed uitvoerig onderzocht. Ivm kostenbesparing :shock: ! (Ik vraag me af wat duurder is hoor! Iemand eerst 5 jaar helpen en van kastje naar de muur sturen en dan pas onderzoeken, of eerst onderzoeken en dan helpen.)
Er is hier wel een topic “na 2 miskramen weer zwanger” (volgens mij staat dit bij “ZWANGER ZIJN” en is het oorspronkelijk aangemaakt door Mirakel.(Maar dat weet ik niet helemaal zeker meer.) Daar lees je o.a. dat er inderdaad best veel meiden zijn die na een aantal miskramen toch zwanger worden en waarbij het daarna ook goed gaat.
Als je niet tevreden bent over je gyn, of als je er geen goed gevoel bij hebt, probeer dan naar een ander te gaan. Of ga naar een ander ziekenhuis. Ik werd eerst in Hengelo geholpen, maar daar kreeg ik net zulke vage antwoorden. Toen ik door moest naar de fertiliteitskliniek, kwam ik in Almelo terecht en daar voelde ik me direct veel meer thuis. En achteraf heb ik spijt dat ik dit niet eerder heb gedaan. Ook bij de gewone afdeling gynaecologie was ik meer mens dan ik ooit in Hengelo ben geweest. Dat vind ik op dit moment veel belangrijker dan een gyn die dicht in de buurt zit. Ik moet nu een half uur rijden voordat ik er ben en in Hengelo was ik er in 5 minuten.
Veel succes en sterkte en misschien spreek ik je wel in het andere topic.
Liefs en dikke knuffel :-* ,
Noortje
Hoi steph,
Inderdaad zoals Noortje zegt, misschien heb je er iets aan om op ons topig mee te kletsen. We zitten toch allemaal in hetzelfde schuitje.
Ik heb een prille miskraam gehad en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik had chromosomenonderzoek mogen laten doen maar onze verloskundige zei dat daar waarschijnlijk niets uit zou komen aangezien het in onze familie niet voorkomt en mijn zusjes en broer allemaal kindertjes hebben of zwanger zijn. pas wanneer je 2x of vaker een miskraam hebt rond dezelfde tijd is er misschien iets mis… wij kregen terug dat we 2x 6 gegooid hebben met een dobbelsteen, 2x vette pech!
je kunt er weinig mee maar ik denk inderdaad dat het wel zo is. De natuur heeft ingegrepen op een hele harde manier. Inderdaad kunnen we wel zwanger worden dus dat is toch wel positief…
Alleen die onekerheid ken ik ook zo goed en waarom moet het 2x misgaan??? Ik schrijf ook elke maand een colum voor deze site, dat helpt mij om te verwerken en ik heb ons verhaal bij ‘vlinderverhalen’, geschreven.
he meid, heel veel sterkte en hoop dat het je wat helpt om hier je verhaal te doen.
Ineke
Bedankt voor jullie reacties.
Op zich was de gyn heel aardig dus ik wil nog wel bij haar blijven. Zij zei ook dat er uit het chromosomenonderzoek waarschijnlijk niets zal komen, ook omdat het in onze familie niet voorkomt. mijn zus heeft 2 kinderen gekregen zonder problemen en m’n moeder ook en mijn oma had er 9 dus daar zal het niet aan liggen. van mijn hubbies kant zijn er ook geen problemen (voor zover wij weten). Ik weet wel dat ik niets anders kan doen dan afwachten, maar die verdomde onzekerheid wordt ik soms helemaal gek van.
Ik zal eens een kijkje nemen bij het topic dat jullie aanraden.
liefs Steph
Hoi Steph,
Allereerst heel veel sterkte voor het verwerken van jullie 2e miskraam.
Ik heb zelf ook 2 miskramen gehad en weet hoe erg het op je inhakt als je 2 keer zo ontzettend veel pech hebt, zeker als iedereen in je omgeving wel meteen zwanger wordt. Bij mij was de eerste keer ook gewoon pech, de 2e kwam omdat het een molazwangerschap was (bij een molazwangerschap gaat er iets mis bij de deling en groeit alleen de placenta en de vrucht niet of er is geen vrucht). Ik moest toen een tijdje wachten met weer zwanger worden en alhoewel ik dat heel vervelend vond, kreeg/had ik daardoor wel de tijd om alles te verwerken en een plekje te geven. Begin februari mochten we weer en al hoewel ik doodsbang was zijn we toch weer gaan proberen. Ik was vrij snel erna weer zwanger en tot nu toe gaat alles goed, af en toe ben ik nog wel eens bang, maar ik geniet er ook van. Wat mij er doorheen heeft gesleept, is het feit dat mijn schoonzusje na 3 mk zonder medische oorzaak 2 gezonde boefjes heeft gekregen, dit forum, met name bij vlinderpraat heb ik een hoop van me af kunnen schrijven en kreeg ik altijd heel veel lieve reacties, en de succesverhalen van Trying, Jewel, Bianca25 en Mirakel die na 2 miskramen een gezond kindje hebben gekregen. en het topic na 2 miskramen weer zwanger. Kijk anders ook even het topic zwanger worden na een miskraam bij zwanger worden.
Wat het chromosomenonderzoek betreft, mijn gyn. zei dat je dat wel kon laten doen maar dat er vaak niets uitkomt en als er iets uitkomt dat je er dan niets aan kan doen. Je zou kunnen vragen om een bloedonderzoek maar sommige ziekenhuizen doen dat pas na 3 miskramen.
Neem in ieder geval de tijd om tot rust te komen en het allemaal te verwerken.
Nogmaals heel veel sterkte voor jullie allebei
dikke knuffel Sopje
Ik snap dat je behoorlijk wanhopig word/bent.
Afgelopen jaar heb ik ook 2 keer een miskraam gehad (met 6 weken en met 13 weken). Wij hebben wel de keuze gemaakt om een chromosoomonderzoek te doen en daar kwam gelukkig niets uit. Terwijl we op de uitslag van het onderzoek zaten te wachten (ruim 3 maanden) bleek ik weer zwanger te zijn.
Heb met 7/9/12/14/16 weken echo gehad en toen doorverwezen naar de vk.
De angst bleef de hele zwangerschap maar heb nu een prachtig meisje.
GEEF DE MOED NIET OP!!! Je zal zien dat jou dit geluk ook toekomt!
Liefs marieke
He meis…
Wat kan ik me goed vinden in jouw verhaal… Hier een beetje het zelfde verhaal… Heb ook meerdere mk gehad en zie een volgende zwangerschap met angst te gemoed… Zal het nu wel goed gaan en bla bla bla… Alleen bij ons nog 1 nadeeltje het zwanger worden gaat niet zo 123… Dus als het dan eindelijk zo ver is ben je heel blij dat het gelukt is maar oh zo bang om het weer te verliezen…
Ik heb geen antwoord op je vragen… Mijn gyn zegt ook gewoon dat het domme pech is… Er zal een zwangerschap komen… ZOwel voor jou als voor mij die wel voldragen zal zijn… En dat we een prachtig kindje in onze wieg hebben liggen…
Meis heel veel sterkte…
Liefs Daan
Jeeeetje meid, wat verschrikkelijk!! 
Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar wil je heel veel sterkte wensen! 
Hallo,
het is misschien een beetje laat, maar zag het nu pas… :oops:
ik begrijp precies hoe je je voelt… Ik heb in de afgelopen 2 jaar; 3 miskramen gehad. In 2004 2 en in 2005 1. Heb verschillende onderzoeken doorlopen, om steeds te horen dat het allemaal wel goed zat en dat het waarschijnlijk ‘domme pech’ was. Zo positief als wij (hubbie en ik) konden blijven hebben we in februari dit jaar de laatste uitslag gehad en deze was ook goed! Er kon dus geen oorzaak gevonden worden… Eigenlijk waren we opgelucht en toch ook weer niet. Dit terwijl anderen om mij heen, bijna met een knipoog zwanger werden, heb ik me er op een gegeven moment bij neergelegd. Vraag me overigens niet hoe…We hebben ons aan het positieve gehouden dat we allebei ‘gezond’ zijn verklaard. En toen kwam het wonder! In maart dit jaar heb ik mijn laatste menstruatie gehad…De eerste weken kon ik het niet geloven en zeker toen ik met 6/7 weken weer bloedverlies kreeg…Maar toch uiteindelijk ben ik nu bijna 29 weken zwanger en het gaat super!
Ik hoop dat je met mijn verhaal weer een beetje hoop krijgt. Ik wens je in elk geval veel sterkte toe :hug: !
Hoi, snap ook goed hoe je je voelt. Ben nu na 2 miskramen (zelfde periode als jij, 1 na 13 weken en 1 na 9 weken) weer zwanger. Alles gaat goed, maar ik heb wel erg veel angst gehad of het goed zou blijven gaan. Verloor ook in de eerste maanden bloed, dus was echt in paniek. Maar zoals je ziet, ben ik nu bijna op het eind en hoop ik binnenkort een gezonde zoon in mijn armen te sluiten.
Wat bij mij alleen wel anders was, is dat ik al 3 kinderen had. Ik kan me voorstellen als je nog geen kinderen hebt, het allemaal nog veel heftiger is. Maar probeer gewoon de moed er in te houden. Ik hoop echt van harte dat het bij jullie binnenkort ook goed zal gaan. Succes.
Het is ook niet eerlijk! Zoveel vrouwen raken ongepland zwanger en laten het dan aborteren en vrouwen die dolgraag kinderen willen, is het niet gegund, zo lijkt het net! Sterkte ermee! :vlinder:
Ook ik snap hoe je je voelt. Ik heb dat gevoel ook geregeld. Ik heb nu 3 miskramen op rij gehad, waarvan de laatste keer het mest heftig: ik had al een hartje zien kloppen en kreeg te horen dat de kans dat het nu nog mis zou gaan maar 1-5% was… Jammergenoeg hoorde ik juist bij die groep.
Bij de andere keren heb ik dat niet gezien, bij de tweede was zelfs geen vruchtje te zien (lege vruchtzak).
Wij hebben gelukkig al wel een kindje, Glenn van 3,5 jaar. En we willen er ook zo graag een tweede bij. Ik weet dus dat mijn lichaam een zwangerschap aankan, maar met Glenn was ik zo zwanger en nu laat het elke keer wel 6 of meer maanden op zich wachten en dan gaat het nog mis… Om moedeloos van te worden.
Toch raap je jezelf weer bij elkaar en ga je verder, want de kinderwens is en blijft aanwezig. Ik hoop dat die wens voor jou ook in vervulling gaat.
Groetjes, Wendy
Lieve Steph, ik lees je verhaal nu pas. Wat erg dat je 2 mk’s hebt gehad. Ik weet zo goed hoe je je voelt! Ik heb nl. hetzelfde meegemaakt. Alleen ging het bij mij sneller mis. Ik wist amper dat ik zwanger was en het ging alweer mis. Na de 2e x was ik vreselijk boos, en dat heeft best een tijdje geduurd. We waren net met onderzoeken begonnen in het zh, omdat tussen de 1e en 2e zwangerschap 15 maanden zat! Toen we net bezig waren met de eerste tests (bloedonderzoek, zaadonderzoek), werd ik dus zwanger. Helaas ging dit mis. De gyn zei dat ze in principe pas echt verder onderzoek gingen doen na 3 mk’s. Hard, maar ja, ze moeten een grens trekken. Wel konden ze een chromosomenonderzoek doen. Dit hebben we laten doen, al verwachtten we er niet veel van en is het een duur onderzoek (je krijgt het wel vergoed). Ondertussen bleven mensen ons goede moed inspreken, maar het kwam bij mij erg verkeerd binnen. De keren dat ik “driemaal is scheepsrecht” heb gehoord… als ik daar geld voor had gekregen, dan was ik nu rijk! Ik wÃlde het niet horen. Maar hoe waar kan een cliché zijn… ik raakte voor de 3e x zwanger en toen we naar de gyn moesten voor de uitslag voor het chromosomenonderzoek (die goed was), konden we hem dit vertellen. En lieve Steph, ik heb nu een pracht van een dochter, die over een paar weekjes 1 jaar oud wordt. Bij mij zijn er geen oorzaken gevonden voor de mk’s. De natuur heeft zijn werk gedaan, daar houden we het maar op… de kindjes zullen niet “in orde” zijn geweest, of hoe moet je dat uitdrukken.
Ik hoop dat ik je met mijn verhaal hoop kan geven. Een mk’s is vreselijk. Meerdere mk’s helemaal… Het is zo’n intens verdriet!.. Maar het kán, zwanger worden en een gezonde baby krijgen… ook na meerdere mk’s!
Heel veel liefs en sterkte :-*!
Hoi Steph,
Ook ik lees je verhaal nu pas …
Ik leef erg met je mee omdat ik in precies diezelfde situatie heb gezeten.
Ik heb voor Rowan een miskraam gehad, maar toen kwam Rowan. Daarna wilden we wel een tweede en zijn weer begonnen, nooit gedacht dat ik weer zoveel problemen ermee zou krijgen.
Ik heb in een half jaar tijd drie miskramen gehad, waarvan de laatste buitenbaarmoederlijk was. Ik was ook bij een gyn die maar bleef beweren dat het domme pech was, en dat ik echt nog wel een gezond kindje zou krijgen. Dat wilde ik toen allemaal niet horen, ik wilde een verklaring…
Uiteindelijk bleek hij wel gelijk te hebben en is twee en halve week geleden onze tweede zoon geboren…
Dus houd de moed erin… ik weet hoe moeilijk het is, maar je kunt zwanger worden en het zal zeker een keer goed gaan. En dan weet je dat je het allemaal niet voor niets hebt gedaan…
Heel veel sterkte en ik duim voor je!!!
Deetje