2 jongens van 3 en 4 samen op 1 kamer

Help wie heeft de oplossing???



Sinds dat we weten dat we ons 3e kindje verwachten liggen de jongens samen op 1 kamer zodat de oude kamer van de jongste voor onze nieuwe spruit word.



Op zich niets aan de hand als de jongste eerst naar bed gaat en hij slaap als de oudste naar bed gaat.



Maar zodra ze beiden nog wakker zijn is het alleen maar keten, lachen, gieren brullen… Niets helpt en ben eigenlijk ten einde raad en bijna zover dat we zelf maar op zolder moeten gaan liggen terwijl ik dit eigenlijk niet wil…



Dus wie heeft de gouden tip???

Streng zijn en erbij blijven :slight_smile:

Als het tijd is om te slapen, dan moet je gewoon stil zijn. Pak een boek en zodra je een piepje hoort zeg je alleen maar ssshhh ofzo. Dat verveelt snel, dan slapen ze zo en na een paar nachtjes zijn ze het gewend.

Hier slapen ze al jaren samen, maar moet zeggen dat we ook wel periodes hebben gehad dat we dachten dit gaat gewoon niet… En dan was het toch weer over.

@Lune wrote:

Streng zijn en erbij blijven :slight_smile:

Als het tijd is om te slapen, dan moet je gewoon stil zijn. Pak een boek en zodra je een piepje hoort zeg je alleen maar ssshhh ofzo. Dat verveelt snel, dan slapen ze zo en na een paar nachtjes zijn ze het gewend.

Hier slapen ze al jaren samen, maar moet zeggen dat we ook wel periodes hebben gehad dat we dachten dit gaat gewoon niet… En dan was het toch weer over.


Hier gaat het precies zo :slight_smile: al vindt een kennis van mij het be-lach-el-lijk dat wij erbij ‘moeten’ blijven zitten. Onze jongens slapen bijna elke avond binnen 10-15min, die van haar lopen soms nog uren te keten :eh: Zij gaat om de 15/30min naar boven om even te zeggen dat ze moeten gaan slapen en is dan binnen 90sec weer weg. Iedereen moet het natuurlijk zelf weten, maar voor ons werkt erbij blijven het beste…

@Lune wrote:

Hier slapen ze al jaren samen, maar moet zeggen dat we ook wel periodes hebben gehad dat we dachten dit gaat gewoon niet… En dan was het toch weer over.




wij zitten op het moment in zo’n periode dat wij denken ‘aaaarrrrgghhh hoe gaan we de verdeling dan maken, want dit werkt niet’.

Ze mogen van ons in bed nog even zachtjes (!) kletsen… en dat ging goed… maar nu heeft onze nummer 3 van 2,5 besloten dat het ook leuk is om dan niet zachtjes, maar juist ontzettend hard te gaan praten… en net zo lang zijn broer (5) te roepen tot die antwoord geeft…



Dus wij zaten ook al… dan de oudste 2 maar op 1 kamer? En nummer 3 zijn eigen kamer en nummer 4 blijft lekker liggen waar die ligt. Maar pfff dan moet weer de hele boel om.



We gaan er ook maar weer eens een tijdje bijzitten… mag mijn man doen, want ik heb het geduld daar niet voor :silenced:

Ik ben wel erg blij met de herkenning. Nena en lasse slapen ook op 1 kamer. En er zijn dagen bij dat je gillend gek wordt, zeker aan einde van je werkdag, dat je dat dan ook nog moet meemaken. Maar tegelijk denk ik, ik heb jaren met mijn zusje op 1 kamer geslapen dat moet toch gewoon kunnen. Nu waren mijn ouders wel iets strenger dan wij.



Gewoon kletsen of iets doen mag maar keten en gezeik en geouwehoer niet. Roel is er beter in dan ik, maar die gaat op een gegeven over in het afpakken van speeltjes die ze boven hebben en die kunnen ze terug krijgen als ze een tijdje stil zijn.



Maar ik herken wel dat het met tijden goed gaat en dan weer tijden minder goed. Nena is af en toe nogal aan het peuterpuberen en een grotere stoorzender de laatste tijd dan haar broer :roll:

Ik heb eens de tip gelezen om een tijdsklok op een (wand-)lamp te koppelen. Bijvoorbeeld instellen op 15 minuten. Zodra de lamp uitgaat, moeten ze gaan slapen, daarvoor mogen ze nog even lezen of keten.

Mochten ze daarna toch lawaai maken nog 1 keer waarschuwen, daarna gaat de tijdsklok de volgende dag een minuut korter.

Hier hebben de kinderen ook af en aan wel samen geslapen en ik bleef er ook een zeg maar van soort bij.

De deur op een kier en ik ging rommelen, badkamer opruimen na douchen, was opruimen, een deur afnemen… ik moet wat te doen hebben want gewoon stomweg erbij gaan zitten… daar heb ik (je bent dus niet alleen marije :mrgreen: ) echt geen geduld voor.

Maar dan ben ik dus wel bezig en zeg ik idd bij elk kikje… neeee shhss slapen nu… en idd dat zijn ze snel flauw.



Inmiddels hebben ze allemaal een eigen kamer, maar ze willen wel vaak bij elkaar logeren en dat mag, maar gaat dan nog steeds precies zo. :thumbup: