Wij zijn vanmiddag even gaan kijken bij de peuterspeelzaal, we kunnen er pas begin volgend jaar bij…
Maar ze gaf aan dat veel kindjes huilen als de ouders weg gaan, en ook dat ze helemaal hysterische kunnen zijn. Ik vroeg of ik de 1ste x er gewoon bij kon zijn. Maar dat was volgens haar beter van niet, en dat ik gewoon na een spelletje ofzo weg moest gaan.
Ik denk echt niet dat het me lukt om mijn meisje huilend achter te laten, terwijl ze aangaf dat ze daar gewoon door heen moet. Maar het idee dat ze zo verdrietig is als ik haar achter laat en gewoon graag bij me wil zijn, breekt echt mijn hart !!
Leek me heel erg leuk voor mijn meisje, maar als ik haar huilend moet achter laten dan is het voor mij denk ik al snel klaar.
Zijn er mensen die hun kindjes niet naar de peuterspeelzaal hebben laten gaan, hoe is dat uiteindelijk op school gegaan, met samen spelen/delen etc…
't is geen antwoord op je vraag, maar ik denk dat je het probleem van je kindje huilend achter laten op de basisschool ook tegen kan komen? (Al kan je aan een kind van 4 natuurlijk wel wat meer uitleggen ed, maar het huilen ed blijft.)
Ik heb niet echt advies…want Jinthe is nog een stuk jonger en gaat al vanaf dat ze 3 maanden is naar het KDV. Ze heeft een periode gehad dat ze ook begon te huilen als ik wegging, maar zodra ik uit beeld was, ging ze lekker spelen. Heb in het begin wel eens gebeld, zodat ik wist dat het goed was en later zeiden de leidsters het als ik haar op kwam halen of ik zag door het raam als ik langs liep dat het al weer goed was. Voor mij maakte dat het toch wel ietsje minder moeilijk.
Hmm…even denken…
Eli is jan. dit jaar begonnen. Bij de voordeur zei hij meteen “Daaaaag” tegen ons…alsof we meteen weg moesten…dat was dus niet zo.
De eerste dag is meteen een intake moment voor de ouders,dus mag je er niet de hele ochtend bij zijn,maar wel iets langer dan normaal. Om 9 uur gingen alle ouders weg en begon het ochtend ritueel,maar 1 van de leidsters ging met ons naast de kring zitten en de intakelijsten afnemen.
Eli draaide gewoon mee en toen hij eenmaal zo diep in het spelen en zingen zat zijn we gegaan…totaal geen punt.
Eli zag al enkele maanden hoe zijn broer dat deed op school…hij kon niet wachten tot hij ook naar school mocht,dus het is een andere situatie.
Jo heeft op de basisschool wel gehuild,maar pas de 3e dag. Hij heeft 2 verschillende juffen. Dat er ineens een ander gezicht stond,dat kon hij niet handelen. Wij zijn toch gegaan, juf nam hem op schoot en na een half uurtje zag ik dat ik allemaal oproepen gemist had thuis…(was eerst boodschappen gaan doen,maar wel mobiel bij me). Bleek dat de juf alleen maar wilde zeggen dat alles oke was en hij lol had.
Ik denk ook dat je er even doorheen moet…je kan vragen of je iets langer (op de achtergrond) mag blijven,maar of het het huilen echt tegen gaat houden,dan weet je toch niet.
Wat had je willen doen als ze idd huilt en jij niet mag blijven? Haar toch maar thuis houden? Straks is ze 4 jaar…ooit zal het toch eens moeten.
9 van de 10 gevallen is het echt maar 2 minuten huilen en daarna alleen maar lol…je zal zien dat ze misschien niet eens meer weg wil als je haar komt halen…zo zijn kids ook.
Succes!
Je kindje huilend achterlaten is nooit leuk, maar meestal als de moeder uit het zicht is, gaat het een stuk beter en word er volop gespeeld.
Luuk had dit anderhalf jaar aan een stuk op het KDV, huilen als ik weg moest.
Maar ja, ik moest gaan werken, kon niet bij hem blijven.
Op een dag kon ik dat wél (moest wat later beginnen) en heb ik om het hoekje staan gluren, en idd… Hij was binnen no-time stil en aan het spelen.
Ik vind hoe langer je erbij blijft hoe moeilijker het wordt voor haar…
En voor jou uiteraard.
Zou het wel proberen hoor!
Even uit mijn eigen idee over Riley, die is stuk jonger en in mei (dit jaar) voor het eerst naar kdv gegaan.
Hij moest huilen bij het weggaan, maar daar moest ik écht doorheen.
Bleek zodra ik uitzicht was, hij weer ging spelen, nu zijn we op het punt beland dat hij gaat huilen/piepen, en hij dus gaat uitzwaaien. Dat kon eerder niet, hij mocht mij niet meer zien als ik eenmaal de groep had verlaten.
Ik lever Riley nu af, vertel even (of niet) of er bijzonderheden zijn en ga weg, Sta binnen 2 min weer buiten.
Ik ben dus errug snel weg, om het niet moeilijker te maken dan het al is.
De eerste keer dat hij ging huilen, was de telefoon praktisch op mijn lichaam geplakt, en heb ik ze op het hart gedrukt mij te bellen als het niet ging.
En dat is dus ook gewoon zo, hun bellen als het echt niet gaat…
Ook gewoon vragen of je even tussendoor mag bellen over hoe het gaat? Hebben wij ook gedaan.
Voor jou, ze is natuurlijk ouder, en volgens mij heb je haar nooit achtergelaten bij iemand toch?
Ik zou haar hoe dan ook goed uitleggen (op haar niveau) wat er gaat gebeuren.
Dat zij gaat spelen met kindjes, en dat mama er niet bij zal zijn, dat mama er is als ze klaar is met spelen. Eventueel neemt ze een knuffel van huis mee.
Maar leg haar uit dat jij niet aanwezig bent, maar je wel gebeld kan worden mocht ze je heel erg missen.
Maar het is aan jou of jij haar los laat daar, het is geen zonde dit niet te doen. Maar ooit zal de eerste keer moeten zijn. Ook als ze 4 is (dit heb ik gezien bij mijn nichtje) zal ze toch nar school moeten, en zal ze kunnen huilen.
Mijn nichtje klampte zich praktisch vast aan mijn zus.
Ik kan me voorstellen dat je er tegenop ziet! En ja, ze kan huilen als je weggaat…maar het kan ook meevallen!
Jara gaat ook al vanaf dat ze 4 maanden is naar het kdv, ze is het gewend en heeft een korte periode gehuild (toen ze ca 1,5 was).
Het afscheid moet duidelijk zijn, hoe lang of kort je het ook maakt (want ik kan me echt voorstellen, dat je zeker in het begin, niet met 2 minuten weer buiten staat. Ik heb dat nog nooit gedaan!). Als je zegt dat je gaat gá dan. Kun je nog even bij dr blijven, kondig het dan aan: “mama blijft nog 2 minuutjes” of “Als de puzzel klaar is gaat mama”
Is het alleen het afscheid waar je tegenop ziet? Of gaf de psz/ de instelling van de leidster je geen goed gevoel? Je moet natuurlijk je kind wel met een goed gevoel achter kunnen laten!
Mandy: Gewoon weg gaan zonder het te zeggen zou ik nooit doen.Wil niet dat ze denkt dat ik zomaar verdwijn. Ik denk toch dat als ze echt helemaal in paniek raak als ik weg ga, ik haar mee neem :oops: .
Maar weet ook dat het ‘misschien’ wel voor 5 a 10 minuutjes is, maar op dat moment breekt gewoon mijn hart.
Sweet-love: Ze had ook al gezegd, je mag van mij 10 x per uur bellen als jou dat een fijn gevoel geeft. En vinden het echt niet erg hoor…
Haha en indd heb haar nog nooit ergens achter gelaten :oops: . Me moeder past hier soms wel eens op, maar dat is niet langer dan een uur. En dat gaat wel gewoon goed, maar dat komt omdat ze me moeder dagelijks ziet. Dat kan ik niet bij iemand anders doen.
Klopt ik zou ook niet 100x zeggen dat ik ga, als ik zeg dat ik ga zal ik ook gaan.
t@nj@: Het is eigenlijk alleen het afscheid, want de leidster vond ik erg aardig !!
Hier gaat ze ook al vanaf 2 jaar en 3 maanden en dat ging vanaf dag 1 prima, geen gehuil “gelukkig voor mij” lekker spelen en heel blij als mama er weer is…ik heb haar inpricipe ook altijd bij me, maar je kindje moet ook leren ergens anders te kunnen zijn, je kunt ook TE zacht zijn met je kind .
dit bedoel ik niet verkeerd hoor, maar zo kun je ook je kind belemmeren :think:
Sommige kinderen zater er al voor haar en huilen nog steeds en later zitten ze heerlijk te spelen :thumbup:
t, is beter voor hun ontwikkeling ook.
Die van mij gaat vanaf januari 4 dagdelen/ochtenden, heerlijk voor haar, onder leeftijdsgenootjes en spelen, leuke dingen doen :thumbup:
@romata wrote:
Haha en indd heb haar nog nooit ergens achter gelaten :oops: . Me moeder past hier soms wel eens op, maar dat is niet langer dan een uur. En dat gaat wel gewoon goed, maar dat komt omdat ze me moeder dagelijks ziet. Dat kan ik niet bij iemand anders doen.
Ik heb mijn dochter ook nooit ergens achter gelaten (een hele enkele keer bij mijn moeder alleen) en toen mijn meisje naar de psz ging heeft dat geen problemen opgeleverd hoor. Ze heeft geen enkele keer gehuild. Wat wel hielp is dat we de eerste twee keer mochten blijven. Emma vond en vind het er heel erg leuk! Ik denk dat ik het een stuk moeilijker vond maar ik vond het voor haar wel belangrijk dat ze zou gaan.
Dus het kan echt allemaal meevallen en ik zou gewoon even vragen of je de eerste keer wat langer mag blijven.
De kleine man heeft de eerste paar maanden ook veel gehuild. Hij was ook nog nooit ergens zonder mij of m’n man geweest.
Maarrr mssch kun je het zo bekijken: je helpt haar om zelfstandiger te worden. Dat is de rode draad in heel de opvoeding. (en ook: je leert jezelf om je kindje zelfstandiger te laten worden). Uiteindelijk zal ze toch naar school moeten bij 4 (of 5), en wat voor problemen heb je dan. Als ik gewoon na 5 minuutjes wegging, was het huilen ook snel klaar.
Ook ik heb er eens een hele ochtend bijgezeten (idd, hielp niks de volgende keer). De omslag kwam toen hij huilend op schoot bij een leidster zat en ik weer stond te dralen om weg te gaan. Er stond iemand tussen ons in, dus hij zag mij niet en ik hem wel. Hij huilt, ontdekt dat ik weg ben en springt BLIJ van de schoot af en kijkt rond van “ha! Waar ga ik mee spelen?”. Oooooh sindsdien geen last meer gehad van schuldgevoel :).
Mandy: Gewoon weg gaan zonder het te zeggen zou ik nooit doen.Wil niet dat ze denkt dat ik zomaar verdwijn. Ik denk toch dat als ze echt helemaal in paniek raak als ik weg ga, ik haar mee neem .
Maar weet ook dat het 'misschien' wel voor 5 a 10 minuutjes is, maar op dat moment breekt gewoon mijn hart.
Doe ik ook niet hoor...volgens mij heb ik dat niet gezegd...
Bij 1x PSZ van Eli hebben we wel dag gezegd en kregen ook een zwaaitje terug,maar meneer had het inmiddels al te druk om echt afscheid te nemen...
Je moet juist duidelijk afscheid nemen en "tot straks" erbij zeggen....