Eindelijk was het zover voor Anne, haar 1e wiebeltand is eruit met een klein beetje hulp van papa. Hij zat al een tijdje heeeeel erg los en we begrepen maar niet waarom hij er niet uitkwam. De papa van Anne mocht vandaag (Anne is ziek thuis ivm koorts) 1 keer trekken aan haar tand. Dat deed hij en Anne zei: je hebt m er lekker toch niet uit! Wel dus :lol: . Grappig dat ze er niks van had gemerkt, maar ze is nu nogal overstuur en wilt haar tandjes niet kwijt. Ze is boos op papa, ook al vond ze het zelf goed dat hij trok en het deed geen pijn. Hoe zijn jullie hiermee om gegaan? Ze heeft inmiddels 2 volwassen kiezen en nummer 3 en 4 komen eraan, en ze moet nog 19 tanden en kiezen wisselen, dus ze moet nog even doorbijten. Iemand een idee?
We hadden al een mooi tandendoosje gekocht voor haar en die heeft ze net gekregen. Ook mag de tand vanavond onder haar kussen, maar ze ziet het allemaal niet zitten 
. Wij vinden het juist zo n stoer en apart moent en Anne zit te kniezen op de bank met huilbuien erbij.
Of gaat dit dalijk gewoon over en is het de schrik even?
Ik dacht dat kinderen juist blij zouden zijn als ze gaan wisselen (was ze eerst ook, maar nu ie eruit is niet meer)
Groetjes
Het is wel een stukje van haar zelf, wat ze kwijt raakt.
Kan zijn dat ze daar boos/verdrietig word om word.
Misschien vertellen dat dit betekent dat ze een echt grote meid word?
Dat ze nu grote mensen tanden gaat krijgen.
Dat iedereen eerst kleine tandjes heeft gehad ?
Succes
Of misschien juist niet teveel benadrukken hoe ‘groots’ dit is en dat ze nu een grote meid wordt e.d. Het kan ook spannend zijn, omdat het voor haar misschien wat snel gaat en liever heeft dat alles blijft zoals het is 
Onze dochter wilde een tijdje niet 4 worden :lol: Ze wou gewoon 3 blijven. We hebben het er over gehad dat er eigenlijk niet zoveel zou veranderen en dat ze wel een grote meid zou worden, maar dat gebeurd niet in 1x als je 4 wordt. Nou toen was het toch wel goed!
Ik zou er idd niet teveel aandacht aan besteden.
Ook de tand onder het kussen lijkt me voor haar niet het beste plan (dan zou hij zomaar kunnen verdwijnen, uit je mond is al heel wat maar helemaal weg…).
Nou het heeft even geduurd maar ze is erover heen. Ze durft er nu ook naar te kijken en heeft heel vrolijk haar oom gebeld om het te vertellen. Haar nieuwe tand is al zichtbaar, dus dat vind ze nu wel stoer.
Ik denk dat het echt even de spanning was die ze kwijt moest. Anne is normaal een hele nuchtere meid, dus voor ons was haar reactie ook even slikken. Gelukkig is ze nun rustig en gaat het weer prima en kan ze ermee lachen.
Het was voor ons natuurlijk ook even raar, onze kleine meid die groot wordt, maar goed…
Bij Anne gaat sowieso alles erg vlug, ik denk dat dat af en toe best lastig is om te verwerken voor zo n klein grietje.
Bedankt voor jullie reacties :-*