1e keer KDV

Mijn poppie is vandaag voor het eerst naar het KDV…time flies!



Mama heeft haar met tranen in haar ogen (en ook op de wangen :oops: ) achter gelaten…terwijl Isa met een grijns nieuwsgierig aan het rond kijken was naar andere kleine mensjes :inlove:



Ik zit vandaag ook echt niet op mijn gemak te werken, en moet me inhouden om het KDV niet te bellen ( :naughty: neeee…niet doen…beter van niet)



Zucht…ik wou dat het 17.00 uur was!



Hopelijk went dit…

@mayo28 wrote:

en moet me inhouden om het KDV niet te bellen ( :naughty: neeee…niet doen…beter van niet)




Gewoon bellen hoor...Ze zijn wel meer gewend daar op het kdv...
Lekker bellen en dan kunnen ze je geruststellen..

enne, je raakt er aan gewend hoor..

maar ga nou eerst maar eens bellen... :hug:

Hieke is nu 13 maanden en ik bel nog steeds regelmatig tussendoor… :oops:



BELLEN DUS!!!




:mrgreen:



Verder erg herkenbaar… en het went nooit helemaal vind ik, maar het wordt wel makkelijker.

ok…'k heb gebeld…



HET GAAT GOED!!

(tuurlijk…)



pffff…wat een opluchting :oops:

@mayo28 wrote:

ok…'k heb gebeld…



HET GAAT GOED!!

(tuurlijk…)



pffff…wat een opluchting :oops:




Goed zo…

Idd gewoon bellen! Ik werk zelf op een kdv en Laurens blijft 1 dag in de week bij oma en dan bel ik ook :smiley: !

Mijn moeder werkte op een peuterspeelzaal. Af en toe ging ik daar naar toe om mee te helpen. Ik snapte er nooit iets van dat ouders moesten huilen als ze hun kind kwamen brengen.



Nu, ik denk 10 jaar later, was ik 1 van die ouders die haar kind achter liet, ik was in tranen. Ik heb me groot gehouden tot in de auto en daar heb ik gehuild als een klein kind…

Ergens is het zo logisch dat het ontzettend moeilijk is. Je geeft je grootste, dierbaarste bezit weg aan wildvreemde mensen.



Maar ik ben er aan gewend. Ik breng hem zelfs af en toe weg als ik vrij ben. Heerlijk een dagje voor me zelf…

oh nog 10 weken ofzo dan gaat ons kleine meisje ook :cry:



(we hebben al 2 jongens die gaan maar die waren groter toen ze gingen, vind haar nog zoooo klein…)

@maantje :hug:



Morgen gaat ze voor de 2e keer, en moet zeggen dat het me waarschijnlijk makkelijker af zal gaan…



Toen we haar vorige week gingen halen zat ze bij de leidster op schoot. Ze lachte niet toen we binnenkwamen, maar had een blik in haar ogen van totale verwarring :cry:



thuisgekomen is ze eigenlijk meteen gaan pitten…



ach gossie, mijn meisje :-*

Ooh hier had ik hetzelfde ook huilen als een gek , en me eerste echte werkdag was een ramp

ook ik bel geregeld hoor , ja is toch mijn lieffy en ik moet weten hoe het gaat.

Moet zeggen na 3 weken werken dat t me nog steeds zwaar valt om de dag zonder hem door te brengen , gelukkig brengt papa en haal ik dus altyd een lach als ik binnen kom :inlove:

Ik zie er nu al tegenop dat Seth straks naar de gastouder gaat. Ik merk dat ik van alles aan het bedenken ben zodat het niet hoeft. En ik ben zelf nog wel een leidster :roll:



Ik snap nu nog beter hoe het voor al die nieuwe ouders is. Ik zei altijd al dat ze gewoon moesten bellen als ze dat wilden, maar voel nu nog meer hoe belangrijk dat is.



Liefs Moirah

Ik heb het geluk dat Lenn straks met me mee mag naar mijn werk (kdv) dus ik kan elk moment even om de hoek kijken hoe het gaat… :wink:

@Affie wrote:

Ik heb het geluk dat Lenn straks met me mee mag naar mijn werk (kdv) dus ik kan elk moment even om de hoek kijken hoe het gaat… :wink:




Dat is boffen, bij ons mag dat niet.



Liefs Moirah

Ik bel nooit! :oops:

Niet omdat ik dat niet zou willen, maar voel ik me zo…alsof ik ze niet vertrouw ofzo… :think:



Hahaha, eigenlijk doe ik dat dus ook niet :mrgreen:

@mayo28 wrote:



Toen we haar vorige week gingen halen zat ze bij de leidster op schoot. Ze lachte niet toen we binnenkwamen, maar had een blik in haar ogen van totale verwarring :cry:



thuisgekomen is ze eigenlijk meteen gaan pitten…



ach gossie, mijn meisje :-*




Jaa, herkenbaar, zo’n verwilderde blik. Wout had dat heel erg de eerste weken. Er gebeurt ook zoveel, helemaal tijdens het ophaaluur, iedereen loopt in en uit, kindertjes huilen, radio aan. De beebs moeten het allemaal maar een plekje geven… Tegenwoordig is ie wat meer ontspannen en lacht hij als ik kom, maar toch, na 8 weken oefenen nog geen fan van dagverblijf :frowning: