17 mnd en zo driftig

onze zoon is 17 mnd en is af en toe zo driftig dat ik niet goed weet wat ik met dit gedrag moet.

moet ik zijn gedrag negeren, er op ingaan en zo ja hoe.

hebben jullie misschien tips voor mij

hoi meis



wil je zowiezo een dikke knuffel geven :hug:



onze zoons zijn even oud en soms weet ik het ook niet zo goed.



tips die ik kan geven is negeren en afeleiden en consequent zijn.



maarja das makkelijker als gedaan :?

het probleem is dat ik momenteel het idee heb dat hij mij heel erg aan het uitproberen is.

want naar mijn man luisterd hij veel beter dan naar mij

Als afleiden (nog voordat hij echt explodeert) niet helpt dan wegzetten (op de gang bijvoorbeeld) en negeren inderdaad.



Wat hier ook helpt is zeggen ‘boos zijn is over’, gaat ze door dan zet ik haar nogmaal op de gang en zeg ‘kom maar terug als boos zijn over is’.

Vaak tiert ze dan nog even en komt ze daarna al snikkend naar me toe en troost ik haar (want driftbuien zijn ook heel verwarrend en eng voor je dreumes vergeet dat niet).

Leonie is iets jonger, maar ook een ontzettende driftkikker. Ik herken het wel een beetje van mezelf :oops: :shifty: ben zelf ook licht ontvlambaar. Maar goed, Leonie kan niets anders doen dan schoppen, krabben, zich op de grond gooien, NEEEEJ roepen, haar hoofd bonken tegen wat maar in de buurt is (heb al menige kopstoot gehad :o ). Ik vind dit op mijn beurt ook weer frustrerend, want er valt geen gesprek met haar te voeren natuurlijk. Ze weet ook niet wat ‘boos zijn’ is, ze kent het woord ‘klaar’ wel, maar ze is nooit echt klaar als wij er wel klaar mee zijn.

Negeren werkt tot nog toe het beste. Dus als Leonie zichzelf op de grond gooit, gewoon lekker laten liggen, iets anders gaan doen. Ze gaat uit zichzelf wel weer zitten en spelen (helaas maar van korte duur…). Als ze ons een mep verkoopt, zeggen we wel AU (maar dan omdat het ook echt zeer doet), en dan gaat ze heel zielig huilen… :?



Verder heb ik ook geen flauw idee wat we ermee aan moeten. :eh:

biebels als ze jullie slaat zeg je dan alleen au en verder doe je niets ?

want als ik een klap krijg van marc, ben ik snel geneigd om terug te slaan, dat doe ik niet, maar soms is dat echt heel moeilijk

en wat doe je dan???

als je terugslaat laat je zien dat slaan oke is, jij bent zijn voorbeeld.

Voorkomen, negeren, afleiden… dat is wat we hier ook proberen. Soms lukt het, soms niet. Maar goed, die emoties moeten er ook uit denk ik dan (al vind ik het vre-se-lijk om te zien :roll: )…

hij doet zichzelf niet echt pijn, alleen dat slaan, schreeuwen en smijten met van alles.

ik probeer het slaan naar mij idd ook wel te negeren, maar dat is soms heel moeilijk, omdat hij me dan echt pijn doet.

@petra22 wrote:

biebels als ze jullie slaat zeg je dan alleen au en verder doe je niets ?

want als ik een klap krijg van marc, ben ik snel geneigd om terug te slaan, dat doe ik niet, maar soms is dat echt heel moeilijk

en wat doe je dan???


AU is de eerste reactie. Soms, als het de zoveelste actie is en mijn geduld op is, zeg ik er nog iets achteraan als: dat moet je niet doen, dat doet me pijn. Dat komt altijd aan, alleen snapt ze natuurlijk wat er aan de hand is. Sterker nog, meestal geeft ze nog een tik… Als ik nog wél geduld heb, zet ik haar gewoon op de grond. Met beleid, want ze laat zich zó achterover vallen, en dan laat ik haar even uitrazen.



Ik leg trouwens Leonie nét in bed, die heeft de hele avond liggen krijsen en schreeuwen, één lange driftbui :? Wat voel ik me dan wanhopig zeg…



oeps, je was natuurlijk op zoek naar antwoorden en oplossingen… :shifty:

wij hebben nooit iets genegeerd en altijd streng aangepakt.

ik vind negeren een vorm van goed vinden en ik negeer dus nooit iets…ook kleine dingen niet…slecht en ook goede: ik geef veel complimenten op goed gedrag hoe klein ook.



schoppen: ik houd zn benen vast en zeg streng “niet schoppen tom” ( ik knijp natuurlijk niet, maar houd hem wel tegen)

slaan: oeeeeeeh dan heeft ie een kwaaie aan mij want dat tolereer ik ab-so-luut niet: dus dan pak ik zn hand, zijn kin en spreek hem heeeel streng toe: dan zet hij het op een krijsen ,maar dan is de boodschap wel duidelijk.

bijten idem: slaan en bijten was na 1 x ook direct over :shifty:

en schoppen doet hij alleen als hij oververmoeid is: en dat is dan mijn eigen schuld :shifty: dus dan ben ik wel streng maar straf niet.



ik schreeuw niet, maar spreek duidelijk en met boze ogen: als je iets meent komt daardoor de boodschap wel over.



mijn man en ik zijn erg temperamentvol en tom ook…en dus proberen wij dat heel bewust heel jong in te dammen…



als ie zich laat vallen…hmmmm meestal doorbreek ik dat door hem te kietelen of op te pakken en vliegtuigje te spelen…

de meeste drama’s doorbreken wij hier met humor en afleiden.

werkt als een trein…

en 1 seconde nadat ie lief/rustig is belonen we zijn rustig zijn met knuffel en complimentjes :thumbup:



ik houd altijd in mijn achterhoofd dat hij iets wil vertellen met zijn gedrag… ik denk nooit hij doet het express of oeeeh wat een stout kind…en dat maakt dat het nooit excaleert…en dat je het goed kan voorkomen…of snel kan doorbreken…

Schoppen, bijten en slaan etc negeer ik overigens niet. Dan spreek ik haar streng toe (pak gezichtje beet en laat haar mij aankijken) ‘schoppen mag niet, dat doet au bij mamma’ met de nadruk op ‘niet’ en ‘au’. Schreeuw trouwens ook niet, ik houd niet van schreeuwende mensen :wink:

Gaat ze door met schoppen oid dan zet ik haar op de gang en vertel haar nogmaals wat ik niet leuk vind aan haar gedrag. Dus ‘schoppen is niet lief’ en niet ‘Nancy is niet lief’ (vind ik ook zo erg als ouders dat doen).



Overigens was ze een keer boos en wilde ze slaan, toen zei ik ‘ben je boos, sla dan maar op de bank’ en deed het voor, sindsdien gebruikt ze de bank om zich af te reageren :mrgreen:



Vind negeren echter niet een vorm van toestaan. Wanneer het gedrag te negeren is (en je het ook echt kan volhouden) dan zeg je meer ‘dit gedrag heeft geen nut’ enige aandacht aan dat gedrag (positief of negatief) geeft het gedrag toch een reactie en is dat gedrag dus voor herhaling vatbaar.

Wanneer je begint met negeren en weet het niet vol te kunnen houden, dan kan je er beter maar niet aan beginnen want dat werkt juist averechts.

ooo, heel herkenbaar :frowning: Marlot heeft ook een sterk karakter :mrgreen: . Dit herken ik overigens helemaal niet van Noud, die was (en is ) veel zachtaardiger. Marlot kan heeel giftig worden als iets niet lukt (zoals de lp in het oventje van de trein stoppen :lol: ) en krabt, slaat dan het eerste wat er in de buurt is. Ook gooit ze met dingen of bonkt ze met haar hoofd op de grond… Ik negeer het niet omdat ik dat ook niet goed naar Noud vindt. Ik zeg boos dat ze dat niet mag doen en zet haar eventjes een stukje weg. Vaak moet ze dan heel hard huilen en wil dan getroost worden. Noud heeft regelmatig krabben in zijn gezicht en klaagt daar helemaal niet over… Hij zegt dat ze het nog niet snapt. Heel lief, maar hij is veel te lief voor ons katje :eh: :eh:

Hai,



Onze zoon is nu 15 maanden en hij kan ook heel driftig zijn. Hij kijkt me dan aan en slaat me,of knijpt en dat doet heel zeer. In het begin heb ik hem een tik op z’n vingers gegeven maar ik voelde maar daar helemaal niet goed bij en hij doet het elke dag en om nou iedere keer een tik op z’n vingers te geven…

Wij negeren het dus ook. Als hij ons knijpt of slaat zeggen we au en zet ik hem op de grond. Maar aks hij met dingen gooit, of gaat bonken met z’n hoofd of gaat schreeuwen dat negeren we dat. En vaak gaat hij inderdaad daarna weer spelen.

Een kind van 15 maanden op de gang zetten en zeggen wanneer hij terug mag komen…daar vind ik hem nog te klein voor.

Hij gooit ook met allemaal speelgoed. Ik negeer dat ook maar. Dat vind ik ook moeilijk.

Want met zacht speelgoed doet hij het ook en dan mag het wel omdat dat niet kapot gaat.

Gr van Marieke

Als ik Leonie op de gang ga zetten, pakt ze alles wat ze niet mag hebben en gaat daarmee spelen. :wink: Da’s echt geen straf hier! :lol:

Ik zet Marlot ook niet op de gang, dat zou ze denk ik ook niet snappen. Maar ik haal haar wel uit haar situatie weg, dus zet haar aan de andere kant van de tafel of kamer oid. Soms moet ik er wel om lachen hoor, dan zie ik haar zoeken naar iets om mee te smijten. Het is een “griet met ballen” zegt papa dan lachend :mrgreen: