Ben nu iets meer dan 11 weken zwanger van ons wondertje :-* !!
Ben al 2 keer bij de GYN geweest en alles elke keer OK,vorige week was ons Beebje van 0.6cm(4 weken terug)naar 4.22cm gegaan(dus goed gegroeid)!
Binnen een week mag ik terug gaan voor de nekplooimeting(wat doen ze dan ook eigenlijk precies?Heb al bloed laten nemen vorige week :thumbup: !
dank u
xxx :hug: :hug:
Klinkt cru maar je hebt altijd kans op een miskraam.
Maar als je een hartje hebt gehoord is de kans heel groot dat het verder goed is.
De kans bestaat altijd dat het nog fout kan gaan…
Maar ze zeggen dat als je het hartje hebt zien kloppen rond de 10/11 weken
de kans dat het fout gaat net zo klein is als in de rest van je zwangerschap.
Lekker gaan genieten dus!!!
Bij een nekplooimeting krijg je een echo om te kijken naar de nekplooi en de uitslag van je bloed. Dat gaan ze combineren en daar komt een kansberekening uit. Ze gaan berekenen hoe groot de kans is dat je een kindje met syndroom van down kan krijgen.
Veel succes.
gr Leonie
Je hebt twee hele grote stuikelblokken de eerste 12 weken. Dat is rond de 6 weken, als het hartje moet gaan kloppen & rond de 8 weken als de placenta de functie van het dooierzakje gaat overnemen. Als je een miskraam hebt, is het meestal zo dat het rond die zwangerschapsduur misgaat. Je hebt altijd kans op een miskraam, maar als je al twee goede echo’s hebt gehad en je zit nu rond de 12 weken, dan gaat het vast wel goed! Succes met de nekplooimeting!
@Leonie1979 wrote:
Ze gaan berekenen hoe groot de kans is dat je een kindje met syndroom van down kan krijgen.En nog een aantal andere (chromosoom) afwijkingen. Maar down (trisomie 21) is de belangrijkste.
Als je het onderzoek laat doen dan laat je toch van te voren jezelf goed inlichten :think:
Wij hebben er bewust 2x voor gekozen om het niet te laten doen omdat het ook een negatieve stempel op je zwangerschap kan geven… Het is en blijft namelijk een kansberekening en geen zekerheid op een gezond kindje…
Je bent niet de enige die het eerst laat doen en zich dan afvraagt wat ze nu precies gedaan hebben… Vind dat altijd raar…
En de kans op een miskraam als je al 11 weken bent en al 2x een goede echo hebt gehad is inderdaad net zo groot of klein dan als je verder in een zwangerschap bent…
gr patricia
Ik zeg altijd, als moeder ben je nooit onbezorgd, als moeder ben je à ltijd kwetsbaar …
Geniét zou ik zo zeggen, pluk de dag, à ltijd! :-*
Mag ik wat zeggen over die nekplooimeting? Ik vind het heel erg dat je als je hoort dat je een kindje met Down krijgt, mensen daar om hun zwangerschap afbreken. Dat is voor ons absoluut geen issue, ik laat er dan ook niet op controleren. Ik veroordeel niemand die dat wel doet, maar ik vind het zelf te erg voor woorden dat dat uberhaupt kan.
heykes,
Ivm die nekplooimeting,
Mijn Gyn doet dat gewoon standaard die kansberekening voor het syndroom van down,ik heb er niet achter gevraagd!!
Maar ik zou het wel graag willen weten hoe groot de kans is en verder zie ik dan wel zeker.
Groetjes
xxx :hug:
Doet dat standaard???
Beetje raar… als je het toch perse niet wilt weten…
@pooh wrote:
Doet dat standaard???
Beetje raar… als je het toch perse niet wilt weten…
hij hoort dat inderdaad wel even te vragen…
gr patricia
Standaard???,
wij moesten er 90 euro voor betalen. Het heeft bij ons veel kapot gemaakt en laat het dan ook nooit meer doen. Bovendien krijg je eerst de echo en dat de bloeduitslagen. Na zo een echo kun je toch niet meer besluiten om je kindje weg te laten halen, alles doet het en zit erop en eraan!!!Wij hebben ons niet goed laten voorlichten en gingen ervan uit dat het wel goed zat. Bleken we opeens 1: 140 kans te hebben dat is voor onze leeftijd 29 en 30 jaar oud heel veel. We kwamen in aanmerki9ng voor een punctie. Dat hebben we niet gedaan en het lot laten bepalen, ik wilde niet dat er iets mis zou gaan door de punctie. Voor ven stond mijn wereld stil omdat ik het niet had zien aankomen. Vervolg ik heb een gezonde dochter gekregen al die stress voor niks.
Leonie
Hier zou het inderdaad ook geld gekost hebben!
Wij hebben het niet laten doen omdat het een kansberekening is met heel veel fouten! :shock:
Positief denken, je bent nooit helemaal gerust maar moet er toch in geloven dat het meestal goed gaat na een goede 12 weken echo!
Hier in belgië doen ze de nekplooimeting ook ‘standaard’ op 12 weken!
Nu als je zegt dat je echt echt niet wil…zal het ook wel kunnen vemoed ik hé!!
Ik vind het voor iedereen vrij te beslissen wat je doet indien je een hoog risico loopt…maar het is een inschatting en nooit een vaststaand feit …wat het wel heel moeilijk maakt…
:eh: Tijdens de 20 weken echo kunnen ze geen nekplooimeting meer doen (hij verdwijnt namelijk altijd ruim voor die tijd, dus ook als er wel iets aan de hand is).
En het is geen discussietopic, maar ik kan erg weinig met opmerkingen van mensen die een moreel ordeel denken te kunnen uitspreken over andermans beslissingen. Zuiver emotivisme, en je mag het best vinden…maar probeer het een ander niet op te leggen zeg.
Ik heb zelf een drama-zwangerschap gehad, waarbij een van de 2 kindjes een zwaar verdikte nekplooi had bij de 12 weken echo.
Nu hadden we het vermoeden dat dit niet veroorzaakt kon zijn door een chromosomale afwijking, maar door het syndroom waar de tweeling aan leed. Wij hebben wij uiteindelijk een vlokkentest laten doen (ik moest geopereerd worden, dus dat kon toen ook gelijk) en wij waren er heel duidelijk over dat we de zwangerschap zouden afbreken als er een ernstige aangeboren afwijking geconstateerd zou worden. Ondanks het feit dat ik de kindjes al op tientallen echo’s had gezien en ik een zware operatie had ondergaan omdat ik beide kindjes een kans van leven wilde geven.
Ik voel geen enkel onbehagen als ik nu zeg dat ik voor mijn gezin (en al aanwezige zoon) had gekozen als was gebleken dat het kindje een ernstige afwijking zou hebben. Want ieders situatie is anders, en ik weet zeker dat niemand hier thuis er beter van was geworden als er een ernstig gehandicapt kind geboren was geboren.
Mijn zoon (die overleefde) was de eerste 16 weken van de zwangerschap doodziek en ondanks een goede uitslag op de vlokkentest hadden we geen idee of hij ernstige afwijkingen zou overhouden aan de zwangerschap (behalve dan de hartafwijkingen waar we inmiddels van op de hoogte waren). Dus een risico hebben we alsnog genomen.
Misschien moeten mensen die dit soort uitspraken doen ook nadenken over dit soort zaken, want het heeft toch een behoorlijke impact op je leven hoor.
Ik ben me er meer dan ooit van bewust dat ik heb besloten een kind geboren te laten worden wat hartafwijkingen heeft. Dit heeft enorme invloed op het leven van dat kind…
Bij uitspraken over het wel of niet geboren laten worden van een kindje met Down krijg ik af en toe bijna het gevoel dat Down ‘geromantiseerd’ wordt (“het zijn zulke lieve mensen”).
Maar ook hier gaat het vaak om kinderen die naast een verstandelijke beperking, vaak ook ernstige fysieke aandoeningen hebben (waaronder dus ook flinke hartafwijkingen).
Dat is niet niks…
@Mar10e wrote:
:eh: Tijdens de 20 weken echo kunnen ze geen nekplooimeting meer doen (hij verdwijnt namelijk altijd ruim voor die tijd, dus ook als er wel iets aan de hand is).
En het is geen discussietopic, maar ik kan erg weinig met opmerkingen van mensen die een moreel ordeel denken te kunnen uitspreken over andermans beslissingen. Zuiver emotivisme, en je mag het best vinden…maar probeer het een ander niet op te leggen zeg.
Ik heb zelf een drama-zwangerschap gehad, waarbij een van de 2 kindjes een zwaar verdikte nekplooi had bij de 12 weken echo.
Nu hadden we het vermoeden dat dit niet veroorzaakt kon zijn door een chromosomale afwijking, maar door het syndroom waar de tweeling aan leed. Wij hebben wij uiteindelijk een vlokkentest laten doen (ik moest geopereerd worden, dus dat kon toen ook gelijk) en wij waren er heel duidelijk over dat we de zwangerschap zouden afbreken als er een ernstige aangeboren afwijking geconstateerd zou worden. Ondanks het feit dat ik de kindjes al op tientallen echo’s had gezien en ik een zware operatie had ondergaan omdat ik beide kindjes een kans van leven wilde geven.
Ik voel geen enkel onbehagen als ik nu zeg dat ik voor mijn gezin (en al aanwezige zoon) had gekozen als was gebleken dat het kindje een ernstige afwijking zou hebben. Want ieders situatie is anders, en ik weet zeker dat niemand hier thuis er beter van was geworden als er een ernstig gehandicapt kind geboren was geboren.
Mijn zoon (die overleefde) was de eerste 16 weken van de zwangerschap doodziek en ondanks een goede uitslag op de vlokkentest hadden we geen idee of hij ernstige afwijkingen zou overhouden aan de zwangerschap (behalve dan de hartafwijkingen waar we inmiddels van op de hoogte waren). Dus een risico hebben we alsnog genomen.
Misschien moeten mensen die dit soort uitspraken doen ook nadenken over dit soort zaken, want het heeft toch een behoorlijke impact op je leven hoor.
Ik ben me er meer dan ooit van bewust dat ik heb besloten een kind geboren te laten worden wat hartafwijkingen heeft. Dit heeft enorme invloed op het leven van dat kind…
Bij uitspraken over het wel of niet geboren laten worden van een kindje met Down krijg ik af en toe bijna het gevoel dat Down ‘geromantiseerd’ wordt (“het zijn zulke lieve mensen”).
Maar ook hier gaat het vaak om kinderen die naast een verstandelijke beperking, vaak ook ernstige fysieke aandoeningen hebben (waaronder dus ook flinke hartafwijkingen).
Dat is niet niks…
ik kan je niets anders dan gelijk geven. Wij hebben geen nekplooimeting laten doen we zijn nog jong en behoren niet tot de risico groep tuurlijk kan het dan nog gebueren maar de kans is al veel kleiner.
Als we wel in een risicogroep zouden zitten had ik het wel gedaan en als de kans dan vergroot zou zijn zou ik verder onderzoek laten doen.
Mar10e, ik begrijp je helemaal. Wij hebben zelf nooit voor deze keuze gestaan, en hopen het ook nooit mee te maken.
Wij doen, om deze discussie te voorkomen, bewust geen nekplooimeting. Als ik zou weten dat de kans heeeeel erg groot zou zijn dat we een ernstig gehandicapt kindje zouden krijgen. Ik zou er dan voor kiezen om de zwangerschap af te breken. Mijn man niet, hij is van mening dat ieder kind welkom is, hoe gehandicapt het kind ook is.
Stel ik beval dadelijk van een gehandicapt kind, weet ik zeker dat ik net zeveel hou dan ik nu van Juul hou. En zorg ik er met al mijn liefde voor. Maar als ik het van te voren geweten zou hebben… Nee, helaas…
In belgie is de nekplooimeting standaard… Het stelt geen drol voor, dus het is gebeurd voor je het weet…
Idd in België is dat allemaal standaard,ze vragen dat wel maar er zijn bijna geen vrouwen die het niet willen laten controleren.
9/10 vrouwen laten het controleren of hun kindje mss een afwijking zou hebben.
En is idd niet niks om een kindje op de wereld te zetten dat enorme afwijkingen hebben,heeft zowel bij kind als ouders veel invloed!!
groetjes
xx :hug: