. Dinsdag 11 oktober om 8 uur afspraak bij de gyn, voor hopelijk een echo en uitslag bloed
@Cariska wrote:
. Dinsdag 11 oktober om 8 uur afspraak bij de gyn, voor hopelijk een echo en uitslag bloed
:thumbup:
Cariska wat lees ik nou toch meid, gefeliciteerd :inlove:
En deze MOET gewoon blijven plakken hoor!!!
En stel je nog niet teveel voor van de echo he, zal nog niet veel op te zien zijn, had ik de eerste keer bij Wessel ook, zagen toen alleen een vruchtzak met verdikt baarmoederslijm.
Ik moest toen voor nacontrole na de tweede miskraam en was dus net zwanger.
hoi hoi, het vloeien is vandaag helemaal gestopt… Vandaag toch nog maar een clearblue gedaan, deze zei 2-3 weken zwanger, dus minder ver dan ik ben… Ik denk dus dat het over is, maar goed…
Ik heb vandaag de verlos gebeld omdat ik toch wil weten hoe het ervoor staat en deze heeft een afspraak voor mij gemaakt en ik heb morgen kwart voor vier een afspraak.
Zie er ergens wel tegenop. Dan weet ik definitief waar het heen zal gaan en toch ergens heb je nog een ieniemienie klein beetje hoop dat het toch goed zit, en ben zo bang dat het dan helemaal de grond in wordt geboord.
Marieke, ik weet het hoor maar wil gewoon iedere week een echo. Misschien kan hij zien of kindje bij poliep in de buurt zit of niet…
Marisol, sterkte vandaag!
nou de echo liet zien dat mijn baarmoeder ‘mooi’ leeg was, alleen wel een cyste van ruim 3cm in een van de eierstokken, dit kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn, maar daar wijst het niet echt naar. Wel daarvoor bloed moeten laten prikken om het uit te laten sluiten… Over drie maand moet ik weer heen ivm die cyste… Tjonge ging voor heel wat anders heen…
meiden, mag ik wat voorleggen? Ik wil graag weten of ik normaal ben 
Na mijn MA ben ik weer ongesteld geweest en volgend weekend is mijn NOD. Ik heb de afgelopen keer mega veel last van mn PMS gehad (had ik altijd al behoorlijk, nu was het erger) en sinds gisteren voel ik me zo lamlendig…
Ik ben bang voor de PMS, maar eigenlijk ook voor een mogelijke nieuwe zwangerschap. Ik ben bang dat dat weer mis gaat (mijn MA was van het eerste kindje dat mijn man en ik samen verwachtten, de andere kids zijn uit mijn eerdere huwelijk), en dat ik helemaal niet kan genieten van een nieuwe zwangerschap, alsof ik ons eerste kindje passeer, nu het niet meer leeft, zoiets…
ben ik nou heel raar, of herkennen jullie dat wel?
Lang wachten met opnieuw proberen zwanger te worden kan liever niet, mijn man heeft een progressieve (spier)ziekte, en hoe langer we wachten, hoe slechter jij functineren zal, dat is dus eigenlijk geen optie.
ben ik de enige met zulke dubbele gevoelens? Of hebben jullie dat ook (gehad)?
annellieske: ik ken je gevoel helemaal…
maar hoe cliche ook: het heeft tijd nodig… tijd om dit verlies en verdriet af te sluiten (was bij mij dan tenminste hoor) en open te staan voor een nieuwe zwangerschap. maar ook sterk genoeg worden om de realiteit aan te kunnen: de realtiteit van: wat als dit ook weer verkeerd gaat…
heel dubbel allemaal…
Ik heb eind april mijn ma gehad, en na onze vakantie hadden wij pas weer zoiets van: ja, nu kunnen we het weer aan. zowel lichamelijk als vooral geestelijk.
ons frutseltje :**: vergeten we nooit, net zoals ons ukkie en al onze kleine sterretjes, maar ons hart is groot genoeg om er weer een kindje aan toe te voegen van wie we kunnen houden. En ons hart is ook groot genoeg om een plaatsje te reserveren voor het geval er weer een sterretje bij komt… al hopen we dat niet natuurlijk!!!
Kreeg helemaal geen bericht dat hier nog gepost was :oops:
Marisol, fijn dat de echo in elk geval aangeeft dat het schoon is meis :hug: Al is het natuurlijk niet wat je echt wilt :hug: hopen dat je bloed ook geen gekke laat zien. Hier overigens na mijn eerste miskraam 13 jaar terug ook een cyste gehad, die is vanzelf weer weggegaan en het komt ontzettend vaak voor na een mk/ma dat zich een cyste vormt. Geen vreemdiets dus gelukkig :hug: Je heb nu niet veel meer aan mijn antwoord denk ik, maar toch :shifty: Ik ben 3x gecuretteerd, eerste keer heb ik twee weken enorm gevloeid met stolsels en alles en nog was alles niet schoon en toen ben ik gecuretteerd (was met +/- 7 weken gestopt met kloppen/groeien). De 2e keer was met ruim 12 weken en toen was ons kindje met iets meerr dan 9 weken gestopt en er was geen enkele vorm van afbraak zichtbaar, dus weinig kans op snelle spontane afstoting. Toen dus een curettage zonder bloedverlies vooraf. De derde keer was met ruim 8 weken en ook zonder bloedverlies vooraf, maar ons kindje was toen niet verder gekomen dan ruim 5 weken. De keer dat ik daarna zwanger was, was ik net aan 4 weken net pos. getest en toen kreeg ik 2 dagen daarna ineens een hele lokale stekende buikpijn… Echo gehad en angst voor miskraam in de bukholte (via oude sectiolitteken) maar die middag heb ik een flinke plons bloed (geen stolsels) verloren en verder wat spotting. En na 2 dagen controle echo vanwege het litteken, maar toen was toch alles schoon. Het ligt dus ook aan de duur van je zwangerschap denk ik of je stolsels verliest of niet. Soms is het vruchtje al zo afgebroken in de baarmoeder, dat je daar niet echt een duidelijk iets van terug ziet. :hug: :hug:
Annelieske, hier steeds redelijk snel, zeg maar gelijk zodra het mocht weer ervoor gegaan. Helaas mondde dit uit in steeds weer miskramen en daarna ging mijn lijf een maand of 10 in recess :? Ik weet uit ervaring dat steeds weer het verdriet hebben, hard aankomt, maar ook dat je daar ineens heel anders instaat als het dan wel goed gaat! Tuurlijk vergeet je je eerdere kind(jes) nooit, maar het wordt wel anders, je richt je meer op het heden in plaats van het verleden :hug: :hug: Sterkte meis, want ik begrijp dat de tijd niet aan jullie kant staat :hug:
Sanne, ja 22 weken alweer :inlove: En alles gaat gelukkig nog steeds goed :thumbup: echo was helemaal goed en onze dochter groeit netjes volgens termijn :thumbup: :inlove: En nu kan ik sinds een maandje ongeveer eindelijk echt zeggen dat ik volop geniet, durf te genieten :inlove: Duurt even maar dan heb je ook wat Het is hier echt de laatste keer, dus zou zonde zijn om niet volop te genieten :shifty: :-
Ellen, hoop dat jij binnenkort ook eindelijk echt kunt gaan genieten en zond angst :inlove: :hug: :- :-
Meiden, sterkte en succes allemaal :hug: :hug: :hug: :- :-*
bedankt voor jullie lieve berichtjes, doet me goed te lezen dat het niet heel gek is wat ik voel. Na veel gesproken te hebben met mn lieve man hierover, voel ik me nu wat rustiger, en is een eventuele nieuwe zwangerschap ook wat mij betreft heel welkom. Maar het blijft wel een beetje dubbel…
Zaterdag is mijn NOD, gisteravond heel licht roze verlies, nu ietsje buinverlies (minimaal) en ik ben misselijk (maar dat kan ook prima tussen mn oren zitten, ik heb al wel vaker gedacht zwanger te zijn terwijl dat niet zo was ).
Ik heb nog wat ovulatietesten liggen hier, (heb nog nooit een echt positieve in handen gahd overigens, terwijl ik dus wel zwanger werd) en die geeft nog wel steeds een licht streepje, in tegenstelling tot vorige maand, dus wie weet…
Spannende week dus, we zullen zien. Genoeg afleiding, mn oudste is jarig en zaterdag een bruiloft 
Hallo allemaal,
Ik kom hier niet omdat ik zwanger wil worden, maar meer om ervaringen uit te wisselen.
Het is wel raar dat ik die zin type, want ik wil heel graag weer een kindje.
Vanmorgen hadden we de nacontrole.
Op 30 Augustus ben ik gecuretteerd. Het kindje was gestopt met groeien bij 6-7 weken en de curettage was met 11,5 week.
Dit was mijn 2e miskraam en 3e zwangerschap waarin we een kindje verloren zijn.
Daarom gaan we nu diverse onderzoeken in.
En i.p. vind ik het prima om onderzoeken in te gaan, maar ik vind het allemaal zo lang duren.
Want het volgende onderzoek kunnen ze pas doen als de mk 3 maanden terug is. Dus rond 30 november mag ik laten prikken en we hebben dan weer een afspraak op 19 December, dan krijgen we de uitslag.
Hebben jullie ervaring met onderzoeken naar de mk’s ?
Volgens de arts kan het zijn dat alles goed is en er niks aan de hand is wat wijst op een mk. Of het kan nodig zijn om bij een volgende zwangerschap misschien prikken of medicatie te gebruiken…
Of… zouden ze ook kunnen adviseren niet meer zwanger te worden ???
Annelieske sterkte maar toch ook veel plezier met je leuke afleiding!
Anita aanraden niet meer zwanger te worden euhm dan moeten ze al iets heeeeel raars vinden. En het is in jullie ‘voordeel’ dat Marith helemaal gezond ter wereld is gekomen in een eigenlijk redelijk niet complexe zwangerschap. De kans is aanzienlijk dat je bij de ong 80% van de stellen hoort waarbij niets gevonden wordt en tja dat ze zeggen ontzettend stom toeval meerdere miskramen. Hier dus de onderzoeken gehad en ja ook die 3 maanden idd moeten wachten pfff dat duurde lang. En dan ook nog eens daarna ong 6 tot 9 weken wachten op de uitslag. Het overgrote deel van de uitslagen is overigens al wel na ong anderhalve week binnen. :thumbup: Een deel van de stollingsonderzoeken duurt zo ontzettend lang. En ook wij behoorden bij de 80% waar niets is gevonden. En dan sta je voor de keuze…wat te doen…hoe groot is de kans dat er weer een miskraam volgt? (kon niemand ons vertellen behalve dat het wat groter dan gemiddeld zou zijn sjucht) Kunnen we dat aan? Wij hadden al redelijk snel besloten er weer voor te gaan ook gezien ons voortraject. Maar met de ‘maar’ dat als er weer een miskraam zou volgen we zsm een curettage wilden zodat het weefsel van het vruchtje genetisch onderzocht zou kunnen worden. Dat laatste is ons bespaard gebleven. Dus ik hoop heeeeel hard dat jullie ook geen verdere complicaties tegenkomen. Of ze moeten idd iets vinden in je stolling wat relatief eenvoudig (met medicatie vaak in de vorm van spuitjes) te verhelpen is zodat je met een groter gevoel van zekerheid aan een volgende zwangerschap kunt ‘werken’. :-*
Onze onderzoeken bestonden overigens uit uitgebreid stollingsonderzoek, bloedonderzoek naar genetische afwijkingen dus dat betekende dat mijn partner ook moest laten prikken en dan heb ik als extra gevraagd of ook mijn Vit B12 en folium en nog wat dingen geprikt konden worden die daarmee samenhangen. Alles was binnen de normen behalve mijn folium. Te laag maar vooruit ik slikte toch altijd al tijdens pogingen een dubbele dosis ivm de kans op een meerling. Daarbij is het nooit een oorzaak voor een miskraam!
Anita, kan me eigenlijk alleen maar aansluiten bij Rhi haar verhaal. Ze zullen echt niet zomaar zeggen dat jullie beter niet meer zwanger moeten worden hoor :hug: En idd Marith is een gezonde dochter van jullie samen en dat betekent dat jullie het dus wel kunnen. Klinkt zo wat cru dat ik het zo stel, maar zo is het zwart/wit :-* En helaas wordt er bij het gros van de miskramen geen oorzaak gevonden 
Het is heel vaak een kwestie van stomme pech dat er een foutje in de aanleg van het vruchtje zit en dan werkt moeder natuur over het algemeen gelukkig heel goed.
Sterkte met alle onderzoeken en ook met jullie beslissing die hier verder uit voortvloeit :hug: :-*
Anita :hug:
even mijn ervaring: na de 3de mk (ons 4de mislukte zwangerschap eigenlijk… stelden ze ons ook voor om verdere onderzoeken te doen. Was eerst heel boos dat we ons laatste vruchtje (al met een kloppend hartje) ook nog eerst moesten verliezen… Lang getwijfeld of we het gingen doen of niet… in november 2009 3de mk, ingestemd in de onderzoeken… met weinig hoop of misschien was het niet willen hopen :? Einde januari 2010 had ik een onderzoek naar de vorm van mijn baarmoeder om te zien of daar niks structureel fouts zat… was ok, wist ik meteen. Diezefde dag nog bloed laten nemen om te testen op een bloedstollingsstoornis. Die uitslag had ik de week erop al… was positief… het ergste was dan dat ik een maand moest wachten om het resultaat nog eens bevestigd te hebben, moest dan weer bloed prikken … Begin maart dus tweede test, en ik vroeg daar of ik de uitslag moest afwachten omdat ik net mijn maandstonden gehad had en elke kans wilde benutten…want toen we in januari hoorden wat de oorzaken waarschijnlijk zeker waren, moesten we er gewoon nog eens voor gaan… Dus moest ik tot de positieve test elke dag aspirine nemen. Als ik zwanger was (lees: een positieve test in handen) moest ik beginnen dagelijks spuitjes, bloedverdunners, te spuiten in mijn buik, de hele zwangerschap lang. Die heb ik maar meteen in huis gehaald voor als het zover was. En ja, gelukkig dat ik die week al aspirine was beginnen nemen, want L.othar was gemaakt :inlove: Met nog heel veel angsten hoor… dubbele angsten 
, maar het gaf me wel een beetje mee zekerheid om dat die spuitjes mijn kleine jongetje in leven zouden houden… Gewoon even opgeschreven wat ik meegemaakt en gevoeld heb, maar zegt natuurlijk niks over jou, daarom een dikke :hug:
gisteren werd me gevraagd of ik zwanger zou kunnen zijn (door mn moeder) omdat ik er net zo uitzie als “toen”.
Het zou natuurlijk zo kunnen zijn, al denk ik zelf dat de klachtjes die ik heb horen bij mijn PMS, vooral omdat ze niet erger worden per dag maar gelijk blijven.
Omdat ik nog testen had liggen heb ik er 1 gedaan vanmorgen (negatief) maar dat kan natuurlijk ook te vroeg zijn (NOD=zaterdag).
We zullen zien…
vanmorgen een test gedaan, niks op te zien (ja, 1 streep :? ). Ik snap er niks van: ik ben de laatste dagen zo enorm moe (herken ik van de eerdere zwangerschappen) terwijl ik juist beter slaap (zelfs de muggen hoor ik niet, en dat zegt wat!).
Ik heb altijd een paar dagen licht bloedverlies voorafgaand aan de menstruatie (ook toen ik zwanger bleek te zijn en dat een MA werd), en dat was nu ook zo, maar dat is gisteren gestopt.
K snap er niks van dus. Vandaag is dag 30, mijn cyclus is meestal 29-31 dagen, en ik heb een sensitest gebruik, dus zijn wel heel gevoelig…
Irritant hoor…
bij mij was de sensitest nega en de kv 2 voor 5 posi…vind die veel gevoeliger
ik ga toch nog voor je duimen :-*
gisteren ongesteld geworden, dus helaas…
Snap ik alleen die rare klachten niet, normaal heb ik heel andere (PMS) klachten. Ik denk dat mijn bloed maar even moet worden nagekeken…(misschien laag Hb of schildklier, na de MA zou dat kunnen toch?)
Helaas heb ik afgelopen weekend een miskraam gehad. Hoe vreemd het ook is er gelijk weer voor te willen gaan, vroeg ik mij af of het ook kon om direct weer zwanger te willen raken. Kortom, zou ik de dag van de miskraam aan kunnen houden als bijvoorbeeld de eerste dag van menstruatie?
God, k vind dit echt vreemd om te vragen, want het voelt nog zo onwerkelijk! Ik was maar 6 weken zwanger, maar het leek al zoveel langer!
En is het raar toch aan de verloskundige te vragen nog een echo te willen? K wil haar in iedere geval voorleggen dat sinds ik met de pil gestopt ben hele pijnlijke eisprongen heb, misschien dat dit er nu dan ook iets mee te maken heeft? Ach, kan geen kwaad het te melden toch?
@Lindaaa wrote:
Helaas heb ik afgelopen weekend een miskraam gehad. Hoe vreemd het ook is er gelijk weer voor te willen gaan, vroeg ik mij af of het ook kon om direct weer zwanger te willen raken. Kortom, zou ik de dag van de miskraam aan kunnen houden als bijvoorbeeld de eerste dag van menstruatie?
God, k vind dit echt vreemd om te vragen, want het voelt nog zo onwerkelijk! Ik was maar 6 weken zwanger, maar het leek al zoveel langer!
En is het raar toch aan de verloskundige te vragen nog een echo te willen? K wil haar in iedere geval voorleggen dat sinds ik met de pil gestopt ben hele pijnlijke eisprongen heb, misschien dat dit er nu dan ook iets mee te maken heeft? Ach, kan geen kwaad het te melden toch?
Nee joh tuurlijk niet. Daar zijn we hier toch voor met z’n allen ?
Ik zou het idd even overleggen met een verloskundige.
Mij werd in 2007 aangeraden even te wachten tot na de eerste menstruatie na de mk. En daarna kwam onze mooie Marith
:inlove: