Diana, Succes vandaag :thumbup: :thumbup:
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
Diana
Ik denk aan je :-*
even inbreken.
diana. heel veel succes vandaag. en dat je een heel mooi baby ziet.
Diana fijn nieuws hoor we blijven positief en we blijven draaien
Liefs Marielle :vlinder:
Diana: dat is positief allemaal!! 
En nu dan maar weer afwachten!
Linda: ja, das al lang!
En idd als je gaat tempen (ook wel als je dat niet doet :roll: ) ben je (te)veel bezig met zwanger worden.
Maar ja, ik ben eigenwijs :roll:
Rhiannon: ik word ook afentoe knettergek in huis ja!!
Liefs Chantal :vlinder: :vlinder:
eerlijk gezegd ben ik vandaag erg verdrietig door een mailtje van (ooit) mijn “beste” vriendin.
Als ik las dat er vriendschappen kapot gingen door het overlijden van een kindje, wilde ik dat niet geloven…maar zie hier het is dan toch gebeurd.
Ze wil geen contact meer 
Wat ik wel kan begrijpen. Tycho en tijmen hadden nu bijna zo oud geweest als haar dochtertje. En ik kan alleen maar praten over Tycho en Tijmen en zij wil natuurlijk alleen maar praten over haar dochtertje…
Maar ja, ze begrijpt dat dat voor mij heel pijnlijk is.
Het voelt alsof ze me niet kan vergeven dat ik mijn verdriet niet opzij kan zetten voor de blije verhalen over hun dochtertje 
Ze vond dat we niets meer met elkaar konden delen en als dat wel weer zo zou zijn kon ik weer contact met haar opnemen…(bedoelt ze dan als ik eindelijk een levend kindje heb?)
Ik heb gezegd dat dat voor mij geen echte vriendschap is…
en wenste hun veel geluk als gezinnetje.
Weet niet hoe ik me hier nu over moet voelen?
Maar ik ben het wel weer effe kwijt aan mensen die tenmiste begrijpen hoe het is om je kindje te moeten missen.
Liefs Chantal :vlinder: :vlinder:
Jeetje Chantal…ik opende ‘zwanger worden’ eigenlijk om een ander topic te bekijken, maar zag je naam bij de laatst geplaatste berichtjes en kwam hier terecht.
Wat een verhaal!
Ik kan het eigenlijk bijna niet geloven.
Als je beste vriendin met zo’n immens verdriet geconfronteerd wordt dan steun je haar toch?
Natuurlijk kan ze het af en toe jammer vinden (dat is menselijk), maar daar heeft ze zich dan maar overheen te zetten. Het getuigt allemaal van weinig inlevingsvermogen.
Aan de andere kant lijkt de situatie me ook wel heel lastig. Iedere keer als jij haar kindje ziet dan wordt je toch automatisch geconfronteerd met je eigen verlies. Ze zouden immers ongeveer even oud zijn.
Misschien moet ik me er niet mee bemoeien, maar hoe vond je zelf eigenlijk dat het contact nu verliep?
(Ik bedoel eigenlijk te vragen of je zelf niet het idee had dat jullie in een onmogelijke situatie terecht waren gekomen, omdat jij het heel moeilijk vind om over haar kindje te praten terwijl zij het daar natuurlijk wel graag over wil hebben).
Dat zou ik me namelijk ook kunnen voorstellen.
Als ik het van die kant bekijk snap ik nog niet helemaal waarom ze het op deze manier brengt, maar kan ik me voorstellen dat het wellicht zinvol is om naar EEN oplossing te zoeken (contact verbreken en het probleem bij jou neerleggen lijkt me niet direct de beste, maar misschien is dat bij haar ook ingegeven door een soort onmachtsgevoel - niet weten hoe het anders opgelost zou kunnen worden - over de hele situatie).
Komt dit ineens out of the blue, of hebben jullie weleens een poging gewaagd het hierover te hebben en een oplossing te zoeken?
Hoe dan ook, een dikke :hug: van jou. Dit is niet leuk.
Martine
Oh Chantal :hug: wat erg dat jou vriendin totaal geen inlevingsvermogen heeft :hug:
Ik zou het nu even laten rusten en later bekijken of je je nog wel wilt inzetten voor zo’n vriendschap :hug: :-
Sterkte meis :-
Oh lieve Chantal en je zat al in een dipje oh meis toch. Wat een trut eigenlijk. Maar aan de ene kant snap ik het ok wel weer zij vind het waarschijnlijk heel moeiljk om het er met jou over te hebben weet niet wat ze zeggen moet waarschijnlijk. Maar voor jou is het ook zo moeilijk nog meer eignelijk jij heb je kindjes niet meer hier en het enigste wat je nu nog kan doen is over ze praten.
Zelfs ik vond het ook wel moeilijk hoor om jullie allemaal te ontmoeten met Quillan erbij maar hij is het bewijs dat het lichtpunt er is echt waar ook voor jullie het is jullie ook zo gegund
Maar idd je echte vrienden leer je nu goed kennen maar dit was geen echte vriendin zeg ik dan ook maar als ze je zo laat vallen.
Liefs Marielle :vlinder:
Diana allereerst :thumbup: :dance: helemaal blij en opgelucht en nu op naar de allergrootste opluchting over een maandje of 7,5/8 
Tallie meis ik herken het. Ze zeggen wel eens dat het verdriet met de jaren ‘anders’ wordt maar nooit minder omdat kindjes normaal gesproken groeien en veranderen. Telkens wanneer je andere kindjes van de leeftijd van Tycho* en Tijmen* zou zien dan ‘moet’ jij weer aan ze denken. Maar weinig moeders zullen dat beseffen als ze denken aan een overleden engeltje. In onze hoofden groeien onze kindjes nog steeds, in de hoofden van mensen om ons heen zijn onze kindjes gestopt met groeien bij het overlijden. Hoe goeie vrienden je ook bent, dit is zo moeilijk uit te leggen. Net als dat het zo moeilijk uit te leggen is dat sommige dagen zo moeilijk zijn dat je je bed niet uit wilt komen en dat dat niet gelijk staat aan een zware depressie maar aan een depressie die je je leven lang meeneemt, waar geen pilletjes tegen bestaan, die zelfs niet overgaat als je het ‘overdoet’ en wel met een gezond en levend kindje naar huis mag gaan. Marielle zal je dat ws nu al kunnen uitleggen en Victoria straks ook, het ‘begint’ pas wanneer je dat stadium hebt mogen bereiken. Pas dan zie je wat je allemaal (hebt) moet(en) missen van je jongens.
Ik hoop dat je vriendin dat kan realiseren, kan beseffen dat het voor jou voor altijd anders is, dat ieder kindergeluk voor eeuwig ook samenhangt met verdriet over Tycho* en Tijmen* en dat dat nooit over zal gaan en niemand van je mag en kan vragen ze ooit te vergeten en alleen maar ‘plezier’ te hebben (notabene over andermans kinderen dat ligt nog weer anders als het bengeltjes na engeltjes zijn, omdat zij wel je gevoelens kennen en herkennen denk ik).
Doe iig wat jij voelt wat goed is, vriendschappen zijn niet altijd voor ‘eeuwig’ maar soms passen ze alleen bij een bepaalde fase in je leven? :-*
Sjemig lang stuk getikt en ik ging achter de PC zitten om even een huisje te bouwen in Sims… :oops:
Ik snap helemaal wat je bedoelt Rhi en het is idd zo nu weet ik pas wat ik gemist heb met Luna maar ik zal haar nooit vergeten het word juist nu steeds moeilijker soms omdat ik dit ook met haar had willen hebben.
OH de sims leuk he ik heb sims 2 en sims het nachtleven zo leuk
Liefs Marielle :vlinder:
Dag dames,
hier alles onder controle, het bloeden stopt maar niet maar is al flink gemindert, pfff. Morgen terug aan de slag op mijn werk ben wel benieuwd naar sommige reacties, ik hou al mijn hart vast, dat ze niet weer stomme vragen beginnen te stellen of erover beginnen in het algemeen, heb er geen zin naar! we zien wel.
Chantal dikke :hug: meid!! Ook ik weet wat het is om vrienden te verliezen, zelfs mensen waarvan je het totaal niet verwacht, ze verafschuwen je op een bepaalde manier, en weten niet wat gezegd, dat is hun reden dan maar!! Een grote uitvlucht vind ik het maar, net als je hen nodig hebt zijn ze er niet, en jij wel voor hen. Gog ik ken het hele scenario, tklinkt hard maar opzijzetten die mensen, ik heb mij opgetrokken aan de steun van jurgen en enkele resterende’’’ vrienden. en het was bikkelhard, ik kwam niet meer buiten, (drie maand).
En dan ineens staan ze allemaal aan je deur, en dan heb ik geselecteerd!
Kon het niet helpen, voelde me er beter bij.
Heb dit zowel van familie ook gehad hoor, nu zie ik bijna niemand meer van ooms of tantes, moet niet ook.
hopelijk kun je dit snel verwerken en pieker je hier niet zo veel over, ik heb dat wel gedaan en achteraf wel spijt van, want het was het toch niet waard.
dikke :hug: :hug:
groetjes lynn mama van senne* en :**:
OOH, wat zijn jullie toch een topmeiden!! Ik voel me door jullie alweer wat beter! Ben zo mega emo vandaag…loop zowat de hele dag al te janken :oops:
De vriendschap tussen haar en mij was juist tijdens onze zwangerschap weer helemaal opgebloeit…en daarom is het nu extra moeilijk om het “geheel” zo af te moeten sluiten
Ik weet niet of het ooit nog goed komt…ben ook benieuwd of ik nog een reactie zal krijgen op mijn antwoord naar haar toe?
Mar10e: wat lief dat je hier effe langskomt om me een knuffel te geven!
Rhiannon: Wat heb je dat weer mooi opgeschreven! idd in ons hart groeien ze mee en leven ze nog iedere dag! Maar veel anderen mensen zien dat niet zo.
ik moest trouwens wel effe lachen dat je eigenlijk een huisje wilde bouwen met sims!! :mrgreen:
Liefs Chantal
Lynnty: hoop dat morgen je eerste werkdag meevalt! Zal vast vermoeiend zijn! Zet hem op! :hug:
Liefs Chantal :vlinder: :vlinder:
Chantal :hug: Wat een naar mailtje!!
Mijn 1e gedachten is : die meid is jou vriendschap niet waard maar als ik Rhiannon haar reactie lees ga ik het toch anders zien.
Niet om ook maar iets voor je vriendin goed te praten, want ik vind het nog altijd een rot actie, maar voor sommige mensen is het moeilijk om een vriendschap te hebben met een mama met een engelte(s) terwijl haar kindje rond de zelfde periode geboren is.
Ik denk dat zij als jullie samen zijn altijd het gevoel heeft om op haar tenen te moeten lopen en daardoor de vriendschap momenteel niet zo ziet zitten Moeilijk maar misschien ook wel een klein beetje begrijpelijk, waarschijnlijk staat ze niet zo sterk in haar schoenen.
Heel veel sterkte meis!!! :hug:
( hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel…)
Lynnty: succes morgen met je werk, doe je het wel rustig aan?
Tallie: Kan me indenken dat het moeilijk is een vrienschap op deze manier te moeten eindigen…is er niet meer over te praten tussen jullie?
Ik heb vanmorgen mijn ‘lidmaatschap’ bij Lieve Engeltjes opgezegd. Ik heb al een hele tijd niet meer de behoefte om de hele tijd over Ryan, en nu ook Sterre te schrijven, hoezeer ik ze ook mis. Ze hebben een plekje in ons gezin en in onze harten en daarmee is het klaar voor ons. Als ik wil kan ik mijn verhaal prima kwijt bij mijn man, vrienden en vooral ook hier. Heb heel veel steun aan LE gehad, maar neit meer het gevoel die steun nog langer nodig te hebben…
Roheryn
Daarom heb ik ook mijn lidmaatschap bij LE opgezegd.
Ook omdat ik elke dag mailtjes binnenkreeg met één en al ellende van andere, ik had daar op het moment even geen behoefte aan.
Ik kan ook goed mijn verhaal kwijt om mij heen en daar heb ik genoeg aan.
Hoe is het verder met je :-*
Hier gaat het prima, dank je. Zit nu in mijn stopweek van de pil, dus maandag moet ik bloed laten prikken voor hormoonbepaling… ach en dan duurt het nog minimaal 4 weken voor we horen wanneer we met IVF kunnen beginnen.
Goeiemorgen
Nou ik ga volgende week weer beginnen eerst nog boventallig meedraaien en dan de week erna los oh spannend hoor ook omdat ik op een nieuwe groep begin maar heb er wel zin in. Komt vast allemaal goed.
Roheryn ook voor breken de spannende afwachtende tijden dus weer aan ben benieuwd wanneer je mag beginnen.
Victoria hoe is het met jou?
Liefs Marielle :vlinder: