Ik moet dit toch even kwijt.
Sinds maandag weten we dat ik zwanger ben van een tweeling, waarschijnlijk 1eiig. Ik had al een paar keer gedroomd dat het er 2 zouden zijn en ik was ook dolblij op twee prachtig kloppende hartjes te zien en horen.
Maar 's avonds sloeg ineens de bom in…ik ben er bijna van overtuigd dat ik geen 2ling ga krijgen.
Vorig jaar kregen we met de 12 weken echo te horen dat het kindje met ruim 8 weken gestopt was met groeien, ik had toen de hele tijd al een naar voorgevoel en die bleek terecht.
Nu bleek mijn voorgevoel van een tweeling weer terecht, maar ik durf er gewoon niet vanuit te gaan dat ze beide blijven zitten.
Ik ben een heel positief persoon maar ik KAN het gewoon niet uit mijn gedachten zetten.
Is dit de angst voor het onbekende? Is dit omdat we al eerder een miskraam hebben gehad? Is dit omdat de arts zij dat 1 eiige tweelingen het over het algemeen minder goed doen? Is dit puur onzekerheid? Of toch weer dat verd*mde voorgevoel?
Ik ben zo ongelooflijk moe en denk elke keer: Kom op Gem, het zijn er echt twee, geniet er nou van, de klap komt toch wel hard aan als het weer fout gaat! Maar het lukt me niet!
Ik had overigens vanaf dag 1 een goed gevoel over deze zwangerschap en nog steeds wel, maar niet dat het er 2 gaan blijven.
Herkent iemand dit?
Ja en nee. Ik heb voor Dana 2 miskramen gehad en pas bij de zwangerschap van Dana kon ik bij de positieve test écht heel blij zijn. Bij de 2x daarvoor was ik dat ook, maar wel anders. Ik kan het niet zo goed uitleggen.
Maar… Bij deze huidige zwangerschap was ik er echt écht van overtuigd dat het mis zou gaan, en dat bleek totaal onterecht (oké, de baby is nog niet geboren, maar ik ga toch van het goede uit nu).
Dus ik denk dat het mogelijk beide kan zijn, en voorgevoel en je voorgeschiedenis van dat het mis kan gaan, maar ik weet ook dat je gevoel het fout kan hebben.
Wat is het dan moeilijk he, dat je nog een 4-5 weken moet afwachten?! Die eerste periode is zoooo… :shifty: Kon die maar overgeslagen worden.
Ik wens je heel veel sterkte, en ik duim heel hard dat je over een aantal maanden een mooi tweetal op de wereld mag zetten!! 
je kent mijn verhaal meid! Hetzelfde gevoel, geen miskraam gehad, maar zeker wten dat er een het niet ging halen.
En nu heb ik 2 prachtige kerels :inlove:
Oh Gemmama,
wat herkenbaar…
Natuurlijk gefeliciteerd dat het er twee zijn (je weet waar je de tweelingmama’s kunt vinden, he???)…
Ik ben nu ruim 26 weken onderweg en het is nog steeds niet bij me geland… Druk bezig met alle inkopen (duo-wagen, 2 bedjes, dubbele kledingsetjes enz enz), maar nog stééds geloof ik niet dat ze het allebei gaan redden.
En wat voel ik me daar slecht over…
Ik denk dus dat het erbij hoort. We moeten gewoon vertrouwen op ons eigen lijf en de natuur.
Neem je rust (heb je hard nodig met die grote griet erbij) en have faith!
:-*
Ik herken het maar al tegoed, voor Mik ook zwanger geweest en ge-eindigd in een mk, ik wist dat het niet goed zat.
Ondanks dat ik zowel van Mik als Tes het gevoel had dat het goed zat was ik bang. Toen ik in de weeën zat van Tes schoot door mijn hoofd dat ze zou worden geboren op 12 november en ook komen te overlijden. Heel nar, ze is er tot 2x toe erg slecht aan toe geweest en zijn we haar bijna verloren, dus mijn angst was terecht alleen de uitkomst niet (gelukkig )
Nog bekruipt mij soms de agnst dat ik haar niet mag zien opgroeien en dat maakt mij bang, juist omdat mijn gevoel zo vaak gelijk heeft gehad. Ik denk dat ik en mss ook wel jij extra bang word van het feit dat je dit denkt, doemdenken kan onschuldig zijn en heel normaal af en toe maar als je zo vaak gelijk hebt gekregen in je gevoel kan dit het extra beangstigen.