Mijn dochter is net drie en het is alsof ik lijm aan mn achterwerk heb hangen. Ik kan nergens naar toe zonder haar. Ze wil niet alleen zijn, ze is bang zegt ze. Ze kan natuurlijk niet altijd mee, dat werkt gewoon niet.
Sinds ze voor haar 3e verjaardag heeft moeten trakteren op de psz wil ze daar ook niet meer blijven…
Verlatingsangst?! Is geloof ik wel normaal op deze leeftijd, maar hoe ga ik daar mee om?!
Pfffff…geen idee Suwanna…ik lees met je mee…heb hetzelfde probleem met Thom. Hier werd het pas erg toen ik naar het ziekenhuis ging voor de geboorte van Thies (werd het ook nog een keizersnede!). Maar dat is inmiddels ook alweer 9 maanden geleden.
Ik vind het af en toe erg voor mijn man,omdat ik alles moet doen…alles is; dat moet mama doen!
Groetjes,Monique.
Samila heeft vandaag haar knuffelhaas mee naar school en het afscheid was helemaal geen probleem meer, gelukkig maar. Vol trots liet ze aan iedereen haar haas zien. Ze huilde ook niet toen ik wegging, het was weer als vanouds!
Nu thuis nog, hahaha.
aan mijn kont geplakt, dat niet, maar ik merk wel dat Mats de laatste maanden wel wat aanhankelijker is geworden, maar dat mocht ook wel bij hem!
Ik merk wel dat ze minder plakt als papa thuis is…
heeft ze trouwens nog dat ‘mama doen’?
Nee, papa mag haar ook weer naar bed brengen. Papa is weer lief.