Ik wil zo graag bevallen. Ik zie bij de nov mama’s van die leuke lieve schattige pas geboren babies en dan smelt ik gewoon. En denk ik, ik wil ook.
En wat voel ik mij anders dan bij Lana. Bij Lana voelde ik mij enorm slecht, zat met een depressie en het enige wat ik wilde was dat dat kind eruit kwam zodat het weg was uit mijn buik. Dat ik geen pijn meer had. Met 40 weken werd ik ingeleid en wat was ik blij dat dat monstertje eruit was. Kon ik weer ik zijn. Over de depressie daarna praat ik niet eens meer over.
Maar nu, nu is het gevoel anders. Ik wil dat die kleine eruit komt, niet omdat hij mij pijn doet, niet omdat ik ik weer wil zijn. Nee, omdat ik nieuwsgierig ben naar hoe hij eruit ziet. Om te voelen hoe het is om gelijk van je kindje te houden.
De gyn heeft mij de keuze gelaten om vanaf 38 weken te gaan inleiden. Ergens wil ik het heel graag, maar om de verkeerde reden. De reden dat ik het zou willen doen is omdat ik nieuwsgierig ben. Maar weet je, ik ga het volhouden net zolang ik kan puur omdat ik weet dat het beter is voor de kleine. En kan ik het lichamelijk of geestelijk niet meer aan, dan kan ik altijd nog kiezen voor een inleiding.
Maar ik wil weten hoe het is om uit mijzelf te beginnen met de bevalling.
Ik kijk er zo naar uit :inlove:
Meid, ik raak helemaal ontroerd door jouw berichtje! Wat mooi!
Ik vind je erg dapper, want erg makkelijk heb je het niet gehad.
Ik wens je alvast een super bevalling en een hele mooie kraamtijd toe!
:-*
Wat mooi!
En ook wel fijn dat je al weet als je het niet meer trekt je ingeleid kan worden…
ben trots op je :inlove:
hier ook een die trots op je is :inlove: :inlove:
Debbie,
ik kan alleen maar aansluiten bij alles wat de mama’s hierboven geschreven hebben !
:thumbup: voor jou !!!
liefs
Gerda
ik doe met je mee want
IK WIL OOK!!! :mrgreen:
Ik vind het fijn om te lezen dat jullie trots op mij zijn :inlove:
Maar wat ik nog fijner vind is dat ik trots op mijzelf ben. Ik heb een paar weken geleden hulp durven vragen en dat heeft mij heel veel goed gedaan.
Dat ik weet dat ik ingeleid wordt als ik het niet trek geeft mij echt dat stukje rust in mijn hoofd wat ik nodig heb. Daardoor voel ik mij weer sterker om het vol te houden.
Bij Lana wist ik niet dat het niet normaal was dat ik mij zo voelde, daar ben ik pas veel later achter gekomen, te laat eigenlijk. Maar het komt goed, ik ben er nog lang niet, eerst maar eens zien hoe ik mij na de bevalling voel. Maar het gevoel dat het dit keer goed komt is er wel. Ook weet ik dat ik niet teveel moet uitkijken naar het oermoedergevoel wat veel vrouwen hebben. Bij mij zal het moeten groeien, en nu ik dat weet kan ik daar rekening mee houden.
Oh ja, zelfs mijn mannetje is trots op mij :inlove:
kijk das goed nieuws ben echt heel blij voor je , je doet het goed en he verdiend het zeker weten hoor :-* :-*
Wat fijn om zo’n prachtig positief bericht van jou te lezen, je mag met recht trots op jezelf zijn joh :thumbup:
Ik vind je een kanjer; juist het feit dat je het aandurfde om hulp te zoeken geeft aan hoe sterk je bent. Jij gaat het wel redden hoor!
jahoe debbie haar vliezen zijn door de gyn gebroken…
dus eindelijk eind in zicht :inlove:
GEWELDIG!!! nu afwachten
Top… Spannend nu…
Ooowww!! Wat spannend!!! Debbie, heeeel veel succes meis!! Zet hem op en GENIET!
al 6 cm :thumbup: en een heerlijke ruggeprik :mrgreen:
YOEHOE DEB YO GO GIRL !!! 
Debbie :shock: meis je ventje is er bijna of is er natuurlijk nu al hihihi
:dance: :dance: :dance: :dance:
oeoeoeoe spannend is het wondertje er al???
:dance: :dance:
Denk dat het ventje er al is want om 14:42 uur is ze begonnen met persen :inlove:
sms van debbie
LEVY RYAN
is geboren om 15.15u
3780gr en 49 cm