Ik heb niet echt een voorbeeld moet ik bekennen. Ik leef mijn leven zoals ik hem leef. Ik ga niet bedenken tjeeeeeeeeeeeeee zeg zo zou ik ook wel willen zijn. Ik ben gewoon wie ik ben en ik ben trots :mrgreen:
Als ik een leuk daggie uit gepland heb met stel vriendinnen( die ook allemaal in de zorg werken,dus lang van te voren gepland) en dat het dan vreselijk weer is :thumbdown: :thumbdown:
Hoe had T.hije geheten als hij een meisje was geweest?
geen idee,dat moesten we dan ter plekke nog bedenken,want we wisten met 18 weken al dat T.hije een jongen zou worden. Dus we hebben niet verder gezocht naar een meid en we wisten wel HEEL zeker dat hij een jongetje werd. Wel drie maal kunnen bewonderen.
Die van Yara echt niet :shock: :shock: Was een sterrenkijker en wilde er absoluut niet uit,heb twee uur liggen persen voor ze er was.Totaal was ik er anderhalve dag mee bezig.Veel hechtingen :thumbdown:
Ze was helemaal scheef,hoofd een grote toeter en de neus en oog,oor stonden allemaal scheef.
Erg raar gezicht,was blij dat ze meteen een mutsje op had. Na een week was het echter al verdwenen.
T.hije was een makkie. Begon om 00,30 met iets krampen. Erik op bed,ik zei: is vast vals alarm (liep 2 weken over)
Die naar boven en ik op kok :mrgreen:
Een uur later verging ik van de pijn en kon nog net tussen de weeeen door naar boven om Erik wakker te maken :mrgreen: :mrgreen:
Om 02.30 is T.HIJE geboren :mrgreen: Met drie kleine hechtingkjes