Vannacht met haar bed aan de andere kant van het kamertje heeft dus ook niet geholpen?
Wij kregen toen ook de tip om hem eens 1 of 2 nachtjes ergens anders te laten logeren. Dat doorbreekt soms ook de cirkel.
Is sowieso de moeite waard om te proberen al was het alleen maar om zelf weer eens een nacht tot rust te kunnen komen.
@Roos wrote:
Vannacht met haar bed aan de andere kant van het kamertje heeft dus ook niet geholpen?
Wij kregen toen ook de tip om hem eens 1 of 2 nachtjes ergens anders te laten logeren. Dat doorbreekt soms ook de cirkel.
Is sowieso de moeite waard om te proberen al was het alleen maar om zelf weer eens een nacht tot rust te kunnen komen.
ja misschien maar hebben al es bij meme laten slapen en was daarnet hetzelfde…en wil da dan de meme ook nie aan doen natuurlijk…
Wat vervelend!
Ik heb er zelf geen ervaring mee dus ik roep ook maar iets hoor.
Misschien een tshirt waar je ingeslapen hebt bij haar in bed leggen?
Ik heb met mijn zoontje wel eens een “magische” kaart gemaakt.
Gewoon een mooi stuk papier wat we samen hebben versierd en een verhaal erbij verzonnen dat de kaart ervoor zorgde dat hij lekker kon slapen. En dat onder zijn kussen gelegd.
Veel succes ermee ik hoop dat ze zich snel weer vertrouwd voelt op haar kamertje!
@mar27 wrote:
Wat vervelend!
Ik heb er zelf geen ervaring mee dus ik roep ook maar iets hoor.
Misschien een tshirt waar je ingeslapen hebt bij haar in bed leggen?
Ik heb met mijn zoontje wel eens een “magische” kaart gemaakt.
Gewoon een mooi stuk papier wat we samen hebben versierd en een verhaal erbij verzonnen dat de kaart ervoor zorgde dat hij lekker kon slapen. En dat onder zijn kussen gelegd.
Veel succes ermee ik hoop dat ze zich snel weer vertrouwd voelt op haar kamertje!
al bedankt meid!!n t’schirt hebben we ook al geprobeerd en ze smijt hem gewoon terug na mijn hoofd ze wil da niet…
een magische kaart heb ik nog nie geprobeerd… :roll:
Klinkt eigenlijk alsof je alles al geprobeerd hebt. Ik zou hiermee toch hulp gaan zoeken.
Heb je al eens het consultatiebureau gebeld? Misschien is een slaaptraining wel wat voor jullie.
In ieder geval een dikke knuffel. Niet kunnen slapen is erg vervelend en uitputtend. :hug: :hug:
@Judith75 wrote:
Klinkt eigenlijk alsof je alles al geprobeerd hebt. Ik zou hiermee toch hulp gaan zoeken.
Heb je al eens het consultatiebureau gebeld? Misschien is een slaaptraining wel wat voor jullie.
In ieder geval een dikke knuffel. Niet kunnen slapen is erg vervelend en uitputtend. :hug: :hug:
dat ken ik niet heb je daar soms meer info over?
@trezeken wrote:
@Judith75 wrote:Klinkt eigenlijk alsof je alles al geprobeerd hebt. Ik zou hiermee toch hulp gaan zoeken.
Heb je al eens het consultatiebureau gebeld? Misschien is een slaaptraining wel wat voor jullie.
In ieder geval een dikke knuffel. Niet kunnen slapen is erg vervelend en uitputtend. :hug: :hug:
dat ken ik niet heb je daar soms meer info over?
Misschien heb je wat aan deze link uit de Ouders van Nu:
Een shirt van jou werkt niet. Misschien de kussenhoes waar jij op geslapen hebt?
Wij hebben ook een moeilijke slaapster met periodes slaapt ze heel slecht of onrustig.
Ook hier is het de angst waardoor ze niet wil slapen.
Ze heeft nu een knuffel hondje en elke keer als ze bang is, laat ik het hondje blaffen en alle boze dromen weg jagen. Dan zet ik wel het raam even open en stuur ik ze het raam uit.
Toen het de laatste keer weer misging, pakte ze zelf haar hondje en liet hem blaffen. Ze kon zelf niet bij het raam natuurlijk, dus heb ik gezegd dat de boze dromen ook naar de overloop mogen en als ze de deur dan dicht doet kunnen ze niet meer binnen.
Over het jezelf afsluiten: als je er interesse in hebt, laat maar iets weten. Ook daar ben ik mee bezig geweest, heb zelfs uiteindelijk van die speciale wierrookstokjes gehaald terwijl ik daar nooit in geloofde…
En anders nog een idee: terug gaan naar die kinderarts. Vaak beginnen ze met een hele lage dosis, misschien een iets sterker middeltje? Want 2 uur op een nacht is erg weinig, vooral voor mama natuurlijk. :hug:
succes!
bij ons is de oudste “bang voor vliegtuig” en hoe lachwekkend het er ook uit ziet wij jagen ze dan weg… en zeg ook tegen haar als je weer het vliegtuig hoor en je bent bang dan jaag ze maar weg.
maar madam begint nu ook snachts te spoken is wakker en wil bij mama slapen… en tja voor onze nachtrust komt ze bij ons liggen (maar dit is een aangewend door andere omstandigheden)
maar heb je misschien geen watersprong op haar kamer (net onder haar bed zitten)? die kan ook over de hele kamer lopen, is zoiets als met de stopcontacten alleen loopt dit in de aarde
heb hier zelf vroeger heel veel last van gehad… nachtmerrie en etc. bed omgedraaid (omdat wij wisten waar de watersprong liep) en het was over.
watersprongen kun je verleggen, die kan iemand speciaal doen, maar ijzeren ring onder het bed moet ook werken, of iets dat je moet kruisen, maar moet even navragen wat dit is.
watersprong, is dat zoiets als een leylijn? Je kunt ze ook opsporen met wichelroede lopen. Wel het kaf van het koren scheiden van mensen die zeggen dit te kunnen (zoals bij alles in de paranormale wereld).
Is je dochtertje bang van dingen? Hoe vind ze het gevoel van ‘in slaap vallen’? Soms kan het zijn dat kinderen daar bang van zijn omdat het letterlijk kan voelen als vallen, wanneer de spieren zich ontspannen voor de slaap.
Arielle had ook een inslaap-/doorslaap probleem, dat kwam toen deels door de jeuk. Maar ook met de medicijnen was het vreselijk vermoeiend.
Ik heb toen van iemand op een forumuitje van een ander forum het boek ‘lekker slapen zonder huilen’ gekregen toen ik er helemaal doorheen zat! Dat werkte bij Arielle heel goed; stappenplan gemaakt, gekeken wat er werkelijk praktisch gebeurde, bijgehouden, slaapplan gemaakt, ons daar ook aan gehouden. Nu slaapt ze van 20.00 tot 01.00 en dan tot 7.30/8.00 uur. Zonder dat we haar urenlang in haar bedje laten huilen. Dat is af en toe maar eens en dan een minuutje of 5 max.
Er staat per leeftijdscategorie duidelijke tips voor een aanpak in het boek, maar de uiteindelijke aanpak kies je helemaal zelf.
Ik vind het een aanrader; je kunt het altijd proberen!
Hallo…
jeumig wat hebben jullie al veel geprobeerd…
En je meisje geeft als reden op “ik wil bij mama zijn”…
heel bot misschien: maar heb je al geprobeerd te zeggen dat jij 's nachts niet bij haar wilt zijn?
Ik zie niet dat je duidelijk naar haar bent geweest dat de nacht ervoor is om alleen in je eigen bedje te liggen. Net als papa en mama.
Ik zie alleen dat je haar gedrag voedt door met andere dingen aan te komen.
Wessel heeft vorig jaar ook éen periode gehad van niet willen slapen… maar ik heb geweigerd hem in bed bij ons te nemen.
Hij kreeg een klok en de mededeling dat hij om 7.00 uur welkom was. Niet boos, wel duidelijk.
Hij ging b.v. heel zachtjes (zielig???) huilen als hij in bed lag. Wat wel hielp was een communicatielijntje houden met de babyfoon Ik zei dan door de babyfoon, heel rustig: 'Wessel ga maar slapen… 't is goed"… Dan was het weer even stil… dan begon hij weer te sniffen… dan zei ik weer hetzelfde… Na een paar keer viel hij gewoon in slaap.
Trouwens… ik ga ervan uit dat je medische dingen hebt uitgesloten… b.v. oorontsteking en reflux? Dit zijn dingen waarbij liggen echt een last is… En een kind kan vaak niet exact vertellen wat er is.
Mijn benadering lijkt misschien heel kortaf en oninvoelend… maar was dus vooral bedoeld om niet mee te gaan in zijn angst… maar juist de veiligheid te bieden die er echt IS. en dat ook te laten voelen.
Denkbeeldige spoken enzo wegjagen… dat is niet mijn ding en was dus ook niet nodig. Wees, net als met andere dingen, duidelijk en helder en stem je gedrag af op wat je zegt.
Zeggen “je hoeft niet bang te zijn” maar vervolgens 86 keer de kamer aanpassen of bij haar blijven geeft een belangrijkere boodschap…
succes
In zekere zin ben ik het wel met de post van Preggie eens, vooral het laatste stukje.
Ik zou er zelf alleen nooit voor kiezen om tegen mijn kind te zeggen dat ik niet bij haar wil zijn in de nacht. Ik vind dat ook helemaal niet hetzelfde als papa en mama die in hun eigen bed slapen, die slapen over het algemeen toch ook gewoon samen!
Alleen slapen is gewoon niet zo natuurlijk, logisch dat veel kleintjes daar moeite mee hebben. Wij hebben heel lang (nog regelmatig) met een kind tussen ons in geslapen, wil je dat niet zou je ook nog haar bed op je kamer kunnen zetten. Ik vind dat wat kindvriendelijker dan de manier van Preggie, ook 's nachts moet je er zijn voor je kind, vind ik, ook al heb je daar geen zin in.
@blue_fairy wrote:
watersprong, is dat zoiets als een leylijn? Je kunt ze ook opsporen met wichelroede lopen. Wel het kaf van het koren scheiden van mensen die zeggen dit te kunnen (zoals bij alles in de paranormale wereld).
!
klinkt hetzelfde.
@Lune wrote:
In zekere zin ben ik het wel met de post van Preggie eens, vooral het laatste stukje.
Ik zou er zelf alleen nooit voor kiezen om tegen mijn kind te zeggen dat ik niet bij haar wil zijn in de nacht. Ik vind dat ook helemaal niet hetzelfde als papa en mama die in hun eigen bed slapen, die slapen over het algemeen toch ook gewoon samen!
Alleen slapen is gewoon niet zo natuurlijk, logisch dat veel kleintjes daar moeite mee hebben. Wij hebben heel lang (nog regelmatig) met een kind tussen ons in geslapen, wil je dat niet zou je ook nog haar bed op je kamer kunnen zetten. Ik vind dat wat kindvriendelijker dan de manier van Preggie, ook 's nachts moet je er zijn voor je kind, vind ik, ook al heb je daar geen zin in.
misschien heb ik het niet goed begrepen…
het is geen kwestie van “geen zin”…
ik ben er voor mijn kind… Ook om te leren dat de nachten er zijn om te slapen… in je eigen veilige bed…
Er komt toch ooit een moment waarop je je kindje niet meer tussenin wilt toch? En dan begint dit proces ook.
En ik vind 3 jaar echt wel een leeftijd waarop zij kunnen aangeven (op hun manier) wat er aan de hand is.
het is niet alleen maar veilig tussen mama en papa in hoor…
en anders een foto van julie naast dr bedje zodat je er wel een beetje bij bent en met een lampje aan slapen
lars slaapt al 2 jaar met licht aan en sindsdien geen probleem meer
simpele tip maar misschien werkt het 
hier een mama die er dezelfde mening op na houd als Lune.
Ook hier hebben we de kinderen altijd de mogelijkheid geboden gewoon bij ons te slapen.
Niet bij ons in bed. Maar we hebben al sinds Aniek 18 maanden is een extra bedje gewoon op onze kamer staan (nu vervangen voor een los matras) en ze weten gewoon dat ze dat mogen.
In fases maakten ze er veel gebruik van, het uitgangspunt was wel echt slapen in het eigen bed, ze mochten ook niet " beginnen" bij ons.
Maar ze wisten wel dat als ze wakker werden, niet konden slapen, bang waren of iets, dat ze konden komen.
Ik heb echt geen kinderen die alleen maar bij ons slapen, sterker nog, momenteel slapen ze al weer maanden in hun eigen bed.
Maar gewoon het weten dat het kan, dat het wel de bedoeling is dat iedereen snachts slaapt in een eigen nestje en dat slapen ook de bedoeling heeft dat papa weer fit kan gaan werken, mama fit en vrolijk voor de kinderen kan zorgen en dat de kinderen fit en fijn kunnen spelen… die uitleg en die wetenschap zorgt er hier voor dat ze altijd prima wel sliepen en hebben geslapen.
Aniek heeft het meest gebruik gemaakt van de mogelijkheid bij ons te slapen. Vind dat ook echt geen probleem.
Ik heb zelf als kind altijd slecht in kunnen slapen, bleef lang wakker, zag de gordijnen bewegen, zag spoken, dacht dat mensen aan mijn bed stonden te schudden, ontwikkelde paniekaanvallen enz.
Ik kroop zelfs op mijn 16e nog wel bij mijn moeder in bed hoor en ik heb het altijd fijn gevonden dat ze er geen dag moeilijk over deed.
Nu achteraf blijkt dat ik ADD heb en niet over een juiste dosering melatonine beschik. Als ik het druk in mijn hoofd heb, verwerk ik alles snachts en ga dan heel kort slapen per keer en heftig dromen. Zo heftig dat het aan hallicuneren grenst.
Ik slik dus nu melatonine bij om wat rustiger te kunnen slapen.
Maar werkelijk, als mijn moeder me vroeger ten koste van al in mijn eigen bed had willen houden, had ik daar erg ongelukkig bij geweest want ik ervaarde mijn angsten wel als heel aangrijpend en reeel.
Hoi,
wat klinkt dat vermoeiend. Heeft de huisarts alle lichamelijke oorzaken uitgesloten? Dus bloed geprikt en haar eventueel doorverwezen naar een kinderarts? Dit is niet gewoon lijkt me. Mijn jongste wordt in juni drie jaar en slaapt nog zeker veertien uur per etmaal.
Heb je al eens gekeken op internet of je een kinderpsychiater kan vinden? Misschien kan je je verzekeringsmaatschappij bellen om naar een gespecialiseerd iemand te vinden. Dat kan ook een orthopedagoog zijn.
Ik wil je heel veel sterkte wensen, dit lijkt me echt heel erg zwaar en vermoeiend, zowel voor haar als voor jou. :hug:
Ik heb dit gevonden dankzij google:
http://www.psycholoogdirect.be/
Misschien kan je hier een nummer van iemand vinden waar je wat mee kan? Ik heb het idee dat je echt aan het eind van je latijn bent.