He Dames,
Anouk is nu bijna 8 maanden. De laatste 2 weken is het hier drama. En hoewel ik hiervoor altijd alles snapte bij haar (wanneer ze ziek was, wanneer ze regelde/een sprong had, enz) en dus precies wist wanneer ik moest handelen en wanneer ik het ‘uit moest zitten’, weet ik nu, na 2 weken ge-emmer, even niet meer wat er is…
Sinds 2 weken is Anouk erg mopperig. Ze heeft het gedrag van een sprong; huilerig, mopperig, moeilijk doen met eten, vaak en veel willen drinken/slapen, of juist opeens weinig. De laatste tijd wil ze overdag amper slapen… Maar moe is ze wel… Daarbij heeft ze wel 6 poepbroeken op een dag. Het is echter geen diarree, het is hele normale ontlasting. Waar ze voorheen doorsliep van 19.00 tot 6.00, wordt ze nu steeds vaker wakker 's nachts, vannacht zelfs 3 keer. Ze kan dan niet getroost met een knuffeltje, dekentje, even in de schommelstoel, enz, ze wil bij mama en eten. Het gekke is, dat ze overdag juist langer tussen de voedingen laat. Ipv 4 uur (4 voedingen op 1 dag) laat ze sinds kort wel 5-6 uur tussen de voedingen af en toe. Maar andere dagdelen haalt ze dit dan weer in, door opeens elke 2 uur te willen drinken. Ze komt zo dus uiteindelijk, met de nachtvoeding(en) erbij, uit op meer dan 4 voedingen per dag, vaak 5 of 6 (naast bijvoeden) Het drinken verloopt anders dan anders, ze laat na eventjes drinken boos en overstuur de borst los, om vervolgens te huilen tot ik haar rechtop zet. Dan is ze even stil en huilt daarna snel verder. Andere borst, eventjes drinken en terwijl de melk nog loopt (ik hoor haar nog vaak genoeg slikken) huilt ze weer aan de borst… 's Ochtends drinkt ze het rustigste (wat de laatste tijd dus 's nachts is), overdag wordt het steeds moeilijker en bij de avondborst is het altijd drama. Die weigert ze, of drinkt 30 seconden en begint dan in paniek te huilen… Omdat ze met een bijna lege maag naar bed gaat, wordt ze 's ochtends steeds vroeger wakker voor melk, en de laatste nachten dus midden in de nacht. Maar vannacht heeft ze om 20.30 gedronken (ze werd even kort wakker en ik heb haar opnieuw aangeboden, zodat ze niet met lege maag zou slapen deze nacht, om te kijken of ze dan weer haar normale tijd zou halen, ipv vroeg wakker worden van de honger), om 1.00, om 3.30 en om 6.00… Ze dronk elke keer een volle voeding. Je zou toch verwachten dat ze, zeker na 20.30 én 1.00, gewoon een volle buik heeft en daarvoor niet meer wakker hoeft te worden. Ze gaat elke avond rond dezelfde tijd naar bed, namelijk 19.00. Ze is dan echt moe, geeft alle signalen daarvoor. Overdag geeft ze ook duidelijke signalen als ze moe is, maar sinds een poosje gaat ze meestal huilen als ik haar naar bed breng, ze wordt echt boos en huilt zichzelf in slaap (welliswaar snel, 1-5 minuten), dat ben ik niet van haar gewend. Ze wordt ook mopperend wakker, ook niet normaal voor haar. Overdag moppert ze ononderbroken. Tijdens het eten, tussen het drinken door (dat is niet mopperen, maar hard huilen), tijdens het spelen, knuffelen, enz. Ook dat ben ik niet gewend. Ipv het ontzettend vrolijke, regelmatige, geduldige (meestal 
), doorslapende meisje, is ze nu alleen meer verdrietig, ontevreden, boos, enz…
Dat was het veranderde gedrag op een rijtje, dan nu het hardop denken
- Ze heeft twee weken terug druiven te eten gekregen van me. Ik kijk voor alles in het voedselintroduktieschema van Stefan Kleintjes, dat is een schema waarin alles langzaam geïntroduceerd wordt. Druiven staat bij 6 maanden, ze kreeg ze met 7,5 maand. Alle nieuwe dingen krijgt ze 3 dagen. Eerst dacht ik dat dat het was, maar de laatste druiven zijn nu anderhalve week geleden gegeten, dan doet ze nu toch niet nog zo?
- Het kan natuurlijk gewoon een sprong zijn. Maar waarom heeft ze dan zoveel poepbroeken op een dag, dat past niet in dat plaatje, toch? En waarom geeft ze dan honger aan, om vervolgens huilend los te laten als ze drinkt?
- Het huilen tijdens het eten kan van pijn in haar mondje komen. Spruw hebben we al eens (langdurig) gehad, en ik durf met vrij grote zekerheid te zeggen dat dat het niet is. Tandjes dan misschien, maar waarom dan al dat andere gekke gedrag? En is 2 weken ononderbroken emmeren en spoken niet erg lang voor 1 tandje dat ik niet eens zie. Ze heeft 2 tanden onder, wat bij het doorkomen wel wat huilerigheid gaf, maar niet zoals nu, en nu zie ik niks duidelijks op haar tandvlees. Ze laat me echter niet duidelijk kijken, huilt al als ik bij haar mond in de buurt kom met mijn vingers…
- Het zou met het bijvoeden te maken kunnen hebben. Ze krijgt nu nog BV, met daarnaast fruit in de ochtend, een bruine boterham in de middag (sinds kort boterham, eerst alleen korsten), verse groente en af en toe aardappel in de avond en tussendoor weleens een zoutloze babyrijstwafel om op te knabbelen. Ze drinkt naast de BV niks erbij. Elk produkt is 3 dagen gegeven, waarbij niks anders nieuws kwam, zodat ik die 3 dagen haar reactie kon zien. Elk produkt wat ze gekregen heeft ging binnen die 3 dagen goed, geen merkbare slechte reacties wb haar huid, stoelgang of gedrag. Alleen dan misschien met die druiven, dat viel samen met het begin van dit ge-emmer, maar die krijgt ze nu allang niet meer…
- Het kan natuurlijk ook iets anders zijn, of een combi van bovenstaande dingen…
- Het volgende heeft ze niet: spruw (zie hierboven), oorpijn (geeft verder geen oorpijn aan, een oorpijntest (drukken op zachte stukje achter oorschelp) geeft dat ook niet aan), koorts.
Heel verhaal… Mij is het niet helemaal (of moet ik zeggen helemaal niet :shifty: ) duidelijk wat er nu is. Als ze hiervoor tandjes kreeg, regelde of een sprong had, was dat niet zo lang, en had ze niet alle bovenstaande problemen. Nu is het dus al 2 weken ononderbroken ellende, en het gaat van kwaad tot erger, steeds humeuriger, en steeds meer nachtvoedingen/spookmomenten…
Zelf ben ik niet gezond, en dit begint me flink op te breken. Nou zou ik ook nog met een nieuwe medicijnenkuur starten komend weekend, waarbij ik (deels) moet kolven en weggooien (Zie hier voor (een deel van) dat verhaal), maar ik weet niet of dit het moment daarvoor is. Uitstellen is echter ook niet lang meer een optie, ik moet het toch echt een keertje gaan doen. Ik zal er alleen erg ziek van worden (ten minste, die kans is groot, ik was de vorige keer ook erg ziek) en om dan dit gemier te hebben en zelf amper mijn bed uit te kunnen, is geen goede combi.
Wie denkt er met me mee? Is dit iets bekends bij deze leeftijd? Is het een enorme sprong en moet ik het uitzitten? Of herkent iemand er iets anders in?
Bedankt!! (alleen al voor het lezen :oops: )
:-*
