Ja maar die kan ik geen bv geven :shifty: en dát is ook echt 1 van mijn favo’s aan een beeb :inlove:
@renzosmam wrote:
Ja maar die kan ik geen bv geven :shifty: en dát is ook echt 1 van mijn favo’s aan een beeb :inlove:
waarom niet :eh: Ik bedoel het is toch al ‘op gang’ :think: en bovendien las ik laatst op internet dat je zelfs aan geadopteerde kinderen bv kunt geven(google daar maar op, ik stond echt :shock: te kijken :shock: )
Maar ik geef jullie verder wel gelijk hoor: daarom heb ik Jasper ook maar een keer echt laten huilen(omdat ik het zat was dat iedereen riep:“Laat hem dan maar huilen!”) En om te laten zien dat dit ook niet werkt :roll: Nu laat ik hem soms nog een beetje huilen maar net voordat hij echt overstuur raakt, ga ik er naar toe.
Mijn vriend kan dus helemaal niet tegen gehuil, en ‘jumpt’ als het ware al naar Jasper toe wanneer die maar een kik geeft, maar ik denk toch dat een beetje huilen er ook bij hoort: ze zeggen toch ook dat baby’s zo de indrukken van de dag verwerken.
Hoe dan ook kan ik alleen zeggen dan Jasper het steeds beter doet nu we ons redelijk aan het schema van Ford houden. Heel toevallig komt hij namelijk meestal precies op die tijden en is hij dan ook moe: het sluit dus mooi aan bij zijn behoeftes. En als ie een keer eerder of later wil eten of slapen, dan mag dat best. Ik bedoel: regelmaat is mooi en aardig, maar er moet ook ruimte zijn om een beetje variatie in de dag te geven anders krijg je een kind dat bij elke afwijking van ‘het normale’ ‘overprikkeld’ wordt.
MAAR: Jasper slaapt 's nachts altijd in z’n wiegje aan ons voeteinde: ik heb gemerkt dat hij en ik daar gewoon beter door slapen. Overdag maakt het niet uit en mag hij best in mijn armen in slaap vallen, maar 's nachts :naughty:
@renzosmam wrote:
Ik denk dat juist het gehaaste leven van NU maakt dat de baby’s NU dus meer huilen!!
Vroeger was je gewoon iig 6 weken kraamvrouw en had je veel meer moeders thuis…dus NEE ik denk niet dat het mode is van nu…ik denk juist dat mensen NU denken een baby ‘‘nemen we erbij’’ en ons leven gaat door!?
Echt niet. Vroeger was huilen gewoon goed voor de longen. Ik was een huilbaby en het advies van de huisarts was achter in de tuin in de kinderwagen leggen, dan valt ze in de buitenlucht wel in slaap. Standaardadvies in die tijd....
Jammer dat het nu een beetje een discussie wordt, die kunnen misschien toch beter gevoerd worden in het discussie topic. Er wordt behoorlijk hard uitgehaald naar mensen die het anders doen dan jullie vinden dat goed is. Ook vind ik het jammer dat ik de enige ben die aan geeft haar kind te hebben laten huilen. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die haar kind wel eens heeft laten huilen, maar ik snap nu goed waarom niemand “durft� te reageren in een topic als deze. Ik voel me namelijk behoorlijk aangevallen. Ook al reageren jullie niet direct op mijn stukje, en is het misschien niet jullie bedoeling om iemand aan te vallen.
Kennelijk ben ik omdat ik mijn kind laat huilen onmenselijk en dacht ik van “ach laat ik eens een kind NEMEN� das leuk voor erbij. Waarschijnlijk ben ik dan ook een slechte moeder.
Ten eerste ben ik jarenlang bezig geweest zwanger te worden, en heb ik er heel bewust voor gekozen om moeder te worden (uiteindelijk ben ik via de mmm zwanger geworden). Dat het uiteindelijk gelukt is, is in mijn ogen een wonder. Ik heb een kind gekregen en niet genomen. Dat het zorgen voor zo’n wonder heel “moeilijk” is had ik van te voren ook zeker wel verwacht. Maar dat betekend niet dat ik precies weet hoe en wat ik moet doen. Als je kind niet meer slaapt overdag, of het nu bij jou en is of in haar bedje, en continue huilt, wordt je behoorlijk radeloos kan ik je vertellen. Ik zat tegen een postnatale depressie aan te hikken en werd knettergek van het gehuil. Ik vond het verschrikkelijk. Het deed me gewoon pijn dat mijn kindje kennelijk niet lekker in haar vel zat en dat ik haar niet kon troosten. Het was alsof mijn hart werd fijngeknepen (ik weet niet hoe ik het anders kan uitleggen, maar zo voelde het ongeveer).
Het CB gaf ons het boekje van Ria Blom en de arts daar zei dat we haar maar gewoon moesten laten huilen. Hoe lang? Tot ze in slaap viel… De eerste poging werd niets. Ik kon haar gewoon niet laten huilen. Al snel werd duidelijk dat we gewoon iets moesten doen. Want huilen deed ze zowieso wel. We dachten aan inbakeren. Misschien dat ze daar rustig van zou worden. Helaas mocht dat niet omdat 4 dagen na haar geboorte er geconstateerd was dat haar heup makkelijk luxeerbaar was. De osteopaat werd gebeld en we konden daar snel terecht. Ondertussen zijn we nog een keer begonnen met het Ria Blom boekje dit maal met bakerzak (daarin lagen haar heupjes vrij dus dat mocht wel). Nog steeds wilde ik haar eigenlijk niet laten huilen en die dag zijn er meerdere momenten geweest dat ik haar uit bed wilde halen, maar mijn vriend hield me tegen. Hij vond dat we dit moesten proberen en vol moesten houden. Dus lag Emma in haar bed te huilen en ik beneden op de bank. De volgende dag met frisse moed begonnen (’s nachts sliep ze gelukkig goed). Na de eerste voeding, het verschonen en spelen in de box bracht ik haar naar bedje. Ze begon te huilen, en na 5 minuten was het stil. Zachtjes ging ik kijken, en ja hoor… mevrouw sliep. In haar eigen bedje, helemaal zelf in slaap gevallen. En elke volgende keer viel ze zelf in slaap. Soms na een inhuil slaapje en na een paar weken zelfs zonder inhuil slaapje. In de weken die volgden zijn we nog een paar keer na de osteopaat geweest. Daar werd ze ook rustiger van. Bovendien vond ze de behandelingen heerlijk.
Af en toe vraag ik me af wat het voor een nawerking op haar zal hebben. Ik lees hier dat het niet goed is voor de hechting om je kind te laten huilen. Voor zover ik nu zie heeft Emma geen enkel probleem met het hechten. Ze is stapel op ons en vertrouwd volledig op ons. Ook is ze gek op haar oma en opa. Dus ook daar zie ik geen problemen met de hechting. Hoe het later zal gaan? Wie zal het zeggen. Maar kan één iemand van jullie nu al zeggen of jullie kind later problemen zal hebben met het hechten???
Ik heb er geen spijt van. Ik denk juist dat het voor Emma goed is geweest. En voor haar papa en mama op dat moment ook. Misschien had ze wel wat last van haar heupje, maar ik denk dat ze voornamelijk last had van slaaptekort en het in slaap komen. Ze is sindsdien een heerlijk kindje dat altijd vrolijk is. Ze huilt nog zelden (en als ze wel huilt is mama er meteen bij om haar te troosten). In mijn ogen ben ik geen slechte moeder. We deden gewoon wat wij dachten dat het beste was op dat moment…
Alleen omdat mensen het in het algemeen vinden dat het niet kan, betekend niet dat het voor jullie niet kan werken 
.
En ja zoals mijn schoonmoeder zegt: ik ben een watje(vond mijn schoonzus die een nat washandje tegen de voetjes van haar kleintje doet om hem 's nachts wakker te maken/houden ook gemeen :oops: ), dus wij laten die kleine niet meer lang huilen. Naar een paar minuten ga ik naar hem toe, troost hem en dan ga ik gewoon weer. Meestal valt ie dan wel meteen in slaap.
@purpled82 wrote:
Ik heb er geen spijt van. Ik denk juist dat het voor Emma goed is geweest. En voor haar papa en mama op dat moment ook. Misschien had ze wel wat last van haar heupje, maar ik denk dat ze voornamelijk last had van slaaptekort en het in slaap komen. Ze is sindsdien een heerlijk kindje dat altijd vrolijk is. Ze huilt nog zelden (en als ze wel huilt is mama er meteen bij om haar te troosten). In mijn ogen ben ik geen slechte moeder. We deden gewoon wat wij dachten dat het beste was op dat moment…
En als je mijn stukjes goed had gelezen…want je quote mij min of meer met over een kind NEMEN dan had je ook gelezen dat ik ‘‘adviseer’’ om als eerste…aller eerste…EIGEN GEVOEL te volgen…
En dat heb jij gedaan…dus
Waarschijnlijk heb jij haarfijn aangevoeld waardoor het kwam bij je meisje dat ze niet sliep…
En als ik zeg ik ben tegen laten huilen…bedoel IK dus stelselmatig je kind urén laten huilen omdat jij vind dat het in zijn eigen bed moet slapen.
Denk je nou echt dat Celiza nooit eens huilt als ik haar naar bed doe?
Ik heb ook een meisje die het liefst alles meemaakt en die de hele dag wakker kán blijven als het aan haar ligt…
Dus ze gaat altijd mopperend naar bed…maar dat vind ik anders dan Ria Blom en haar 30 tot 60 minuten laten huilen :thumbdown:
Dus ik heb geen discussie willen opwekken en heb ook geen oordeel over mensen die zich wel prima voelen bij hun baby laten huilen…moeten zij weten…ik voel me er niet goed bij en ben van meninmg dat het de vertrouwensband schaadt (en dan heb ik iig zeker over zeer kleine baby’s zoals de opener van dit topis met een beeb van 6 weken)…
En ik zeg niet dat mijn kindjes nu per sé goed gehecht zijn hoor…wieweet ontsporen die van mij net zo hard als een kind dat wél uren alleen heeft liggen huilen in zijn bedje :shifty:
Maar ik heb dan iig mijn gevoel gevolgt in het opvoeden…en daar blijf ik vanuit gaan,ik vertrouw op mijn instinct als het op mijnkinderen aan gaat…
@Gerry wrote:
@renzosmam wrote:Ik denk dat juist het gehaaste leven van NU maakt dat de baby’s NU dus meer huilen!!
Vroeger was je gewoon iig 6 weken kraamvrouw en had je veel meer moeders thuis…dus NEE ik denk niet dat het mode is van nu…ik denk juist dat mensen NU denken een baby ‘‘nemen we erbij’’ en ons leven gaat door!?
Echt niet. Vroeger was huilen gewoon goed voor de longen. Ik was een huilbaby en het advies van de huisarts was achter in de tuin in de kinderwagen leggen, dan valt ze in de buitenlucht wel in slaap. Standaardadvies in die tijd....
Oké als je het zo ziet...maar vroeger werd ook geadviseerd om een borrel te nemen tegen stress al was je zwanger...want stress is erger voor de baby als alcohol :roll: :lol: :thumbdown: :naughty:
Maar mijn moeder heeft 5 kinderen...en geen kind ooit laten huilen hoor...én ze had alle tijd...haar leven draaide om de kinderen...
En nu (vaak) of je zou willen of niet is de mogelijkheid tot die keus er gewoonweg niet (niet bij ons iig)...
Maar misschien heb je wel gelijk en heb ik een ander beeld van vroeger dan jij :angel:
Laat ik gewoon nog even mijn persoonlijke ervaringen toevoegen.
Mijn eerste ging steeds meer huilen en steeds minder slapen. Omdat ik overal las dat je je kind moet troosten als hij huilt, haalde ik 'm er steeds uit. Op het laatst sliep hij alleen nog hazeslaapjes overdag. 's nachts sliep hij beter, maar als hij voor een voeding kwam (twee keer per nacht), duurde het ná de voeding (dus dan was je al minstens een half uur bezig) nog anderhalf uur voor hij sliep. Op de arm in slaap laten vallen hielp niet, hij werd wakker bij het wegleggen. Dus dan maar meer dan een uur naast hem met pink in z’n mond, tot hij na 8 weken eÃndelijk een speen accepteerde. Maar rest van het probleem bleef en ik kon alleen nog maar huilen van de uitputting. In overleg met cb gaan inbakeren bij 9 weken en op regelmaat van Ria Blom overgestapt…wát een ander kind!!! Werd meteen rustig in de doeken, en samen met de speen was het niet eens nodig hem te laten huilen, hij ging gewoon slapen!
Mijn dochtertje heb ik vanaf het begin geprobeerd regelmaat te bieden. Nou werkt dat dus niet meteen bij zo’n kleine uk, want die wordt nog wakker van krampjes enzo. Dus was best een zoektocht. Maar rond 2 á 3 weken dreigde het echt weer uit de hand te lopen, sliep ze ook niet meer zelf in. Toen dus wel een periode laten huilen. Op z’n langst is dat wel ruim een half uur geweest, maar dat is maar een paar keer gebeurd. Daarna nam de tijdsduur af, en nu moppert ze (áls ze moppert, want doet ze niet altijd) tussen de 10 seconden en paar minuten en gaat dan slapen. Ze wordt nog steeds makkelijk na ongeveer een uur wakker overdag. Dan wacht ik 10 minuten of ze zelf weer in slaap komt (soms moppert ze alleen een beetje, soms is het meer echt huilen) en zo niet ga ik naar 'r toe en herhaal m’n ritueeltje (instoppen, aai over d’r bol, kusje). Bijna altijd gaat ze daarna weer slapen, na soms nog even doorgemopperd te hebben. Vervolgens wordt ze pas wakker voor d’r volgende voeding, en het grappige is dat ik haar dan vaak amper hoor: van honger huilt ze bijna niet, maar van ‘ik wil slapen maar het lukt niet’ wel! Als ze langer dan 4 uur tussen de voedingen laat zitten, maak ik haar wakker, om wel een verschil tussen dag en nacht vast te houden.
Ik ben met haar wel bij de osteopaat voor voorkeurshouding. Gaat nu super trouwens. Maar ze bleek ook niet helemaal lekker in d’r vel te zitten, scheef werveltje enzo, en ze is daar zéker een meer tevreden baby van geworden.
Mijn mening is dat baby’s inderdaad om een reden huilen, maar dat vaak vergeten wordt dat die reden óók vermoeidheid kan zijn! Had ik dat bij mijn oudste maar eerder geweten! Maar een osteopaat raadplegen om lichamelijke klachten aan te pakken als die er zijn, raad ik dus ook aan.
Ik geef wel toe dat ik wel een moeder ben die ook heel graag regelmaat en voorspelbaarheid heeft. Nu we dat hebben, zijn dus zowel Mirthe als ik blij! En volgens mij hecht ze prima, als ik d’r grote glimlach zie als ze aan m’n borst ligt… :inlove:
Ik vind het trouwens wel heel knap dat er vrouwen zijn die hun kind de hele dag bij zich kunnen dragen, in draagdoek ofzo. Ik zou er echt helemaal gek van worden!
Ik denk dat je gewoon de beste moeder bent als je doet wat het best bij jou en je kindje past…
(ben ik toch nog m’n mening gaan geven :oops: :mrgreen: )
@niki10605 wrote:
Ik denk dat je gewoon de beste moeder bent als je doet wat het best bij jou en je kindje past…
(ben ik toch nog m’n mening gaan geven :oops: :mrgreen: )
:thumbup: precies,zo is het dus maar net!!!
:-*
Oh ja, over combi met een peuter:
als je je jongste even moet laten huilen, is het hopen dat je oudste niet wakker wordt (bij ons lukte dat gelukkig).
En als je eenmaal in de regelmaat zit, kun je best je jongste half uurtje eerder uit bed halen als dat beter uitkomt met bijvoorbeeld het middageten van je oudste hoor.