Ons pukkie heeft nogal moeite met het inslapen in haar eigen bed. Alle trucs hebben we zo’n beetje al uitgeprobeerd, maar het blijft moeilijk. 's Nachts lig ik vaak lange tijd met Nikkie op mijn buik. Ze slaapt dan goed in, maar zodra ik haar wil overleggen, wordt ze weer wakker. Het komt haar rust niet ten goede, maar de mijne ook niet.
Daarnaast is Nikkie nog vreselijk onregelmatig in haar vragen om voeding. De ene keer komt ze na 1,5 uur al weer, de andere keer moet ik haar na 4 uur wakker maken.
Ik heb nu van het cb het boekje van Ria Blom meegekregen over rust en regelmaat. Nu geloof ik erg in rust en regelmaat, dus sta zeker open voor dit gebeuren. Maar ik heb ook nog zo mijn vragen en twijfels.
Dat laten huilen…ik heb er maar moeite mee. Zo’n kleintje houdt dit rustig heel lang vol en ik vind het maar niks. Even een inslaaphuiltje oké, maar tijdens het wennen lees ik over 30 tot 60 minuten huilen. Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
En hoe combineer je dit in vredesnaam met een peuter van 2? Nikkie is nog zo onregelmatig als wat, dus ten alle tijde het voorgeschreven ritme van wakker-drinken-knuffelen/spelen-alleen spelen-slapen kan ik niet altijd uitvoeren omdat Bo hier ook nog rond schuifelt.
En hoe gaat dit 's nachts? Moet ik dan ook hetzelfde ritme aanhouden? Zie me nou echt niet midden in de nacht naar beneden lopen om Nikkie de ‘‘verplichte’’ tijd in de box alleen te laten spelen…Of overdrijf ik het voorgeschreven ritme nou weer??
Vertel…vertel…vertel
Hier hadden wij ook een zeer onrustig kindje. Dronk slecht, en sliep daardoor weer slecht, en door het slechte slapen dronk ze weer slecht. Uiteindelijk zijn we ook met het boek van Ria Blom aan de gang gegaan.
Op een gegeven moment hebben wij besloten haar dan maar te laten huilen. Ze sliep overdag helemaal niet meer en was ook niet te genieten. Dat huilen was vreselijk. Emma huilde geen half uur, ook geen uur, maar gewoon 3 uur lang tot aan de volgende voeding :wall: :wall: In het boek staat beschreven dat de pauzes tussen het huilen steeds groter worden, maar pauzes?? Nee hoor die waren er niet. Emma bleef huilen, en mama huilde net zo hard mee. Mijn vriend was degene die me tegen hield haar weer uit bed te trekken en me er door heen sleepte want anders had ik het niet volgehouden. De tweede dag, na anderhalve dag alleen maar huilen had ze het ineens door. Ze snapte dat ze zelf in slaap kon komen en sindsdien slaapt ze elk slaapje in haar eigen bedje. De eerste tijd soms nog met een inhuilslaapje van 5 minuten, maar na een week of 2 zelfs dat niet meer. Zonder mopperen gaat ze nu slapen. En geen hazeslaapjes meer, maar meteen goed lang.
Dat regelmaat is iets wat je vol moet houden. Wij houden ons er nu zelfs nog aan. Al kunnen we nu steeds vaker wat afwijken. En hoe moeilijk het ook was ik ben blij dat we hebben volgehouden. We hebben een ontzettend makkelijk kindje nu.
's nachts hoef je je uiteraard niet aan dat ritme te houden. Uit bed, voeden en bij een poepluier een schone, bij een plasluier niet en weer terug naar bed. Hoe je het moet combineren met een peuter, daar heb ik geen ervaring mee, dat is iets wat je moet uit proberen. Eventueel kun je er misschien wel iets van afwijken, als je maar zorgt dat als ze uit bed komt ze eten krijgt, en voordat ze naar bed gaat in de box heeft gelegen.
Veel succes ermee! Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk komt het allemaal goed.
Heb dan niet het boek van Ria Blom maar hier passen we wel de 3 R-en toe.
Dit heb ik zowel bij mijn dochter vanaf dag 1 gedaan en nu bij mijn zoontje ook.
Bij mijn dochter werkt het tot nu toe prima nu is zij ook al vanaf haar geboorte vrij makkelijk maar ik liet haar wel eens mopperen, maar als ze ging huilen/krijsen dan haalde ik haar eruit of ik trooste haar in bed, zo doe ik dat nu met mijn zoontje ook die tot nu toe ook vrij makkelijk is moet ik zeggen maar hij heb tussen 17.00 en 20.00 zijn mopperuurtje.
Ik ga altijd wel even kijken maar vaak slaapt ie gewoon als ik kom.
Met zijn voedingen, ik laat er nooit langer als 4,5 uur tussen zitten dan maak ik hem wakker zo probeer ik er regelmaat in te houden, snachts meld ie zich standaard 4 uur na de laatste fles, mocht hij zich niet melden laat ik hem s nachts wel liggen maar dat is nog niet voor gekomen :eh:
Ik ben er niet zo`n voorstaander van om een kindje van een paar weken oud te laten huilen tot die overstuur word, maar als hij wat jammerd ga ik niet direct bij elke kik naar boven.
Als jou kindje echt uren achter elkaar echt behoorlijk huild, zou ik cb eens informeren om lichamelijk klachten uit te sluiten.
Het is ook moeilijk te bepalen waarom ze huilen vind ik als ze zo klein zijn, ze kunnen van alles last hebben, honger, krampjes of ze willen gewoon bij je zijn.
Sterkte :-*
Hey Chrissy,
vervelend zeg! Maar… naast Ria Blom en de 3 R-en zou ik je ook aan willen raden naar een osteopaat te gaan. Zeker als Nikkie wel goed slaapt als ze bij jouw ligt en niet in bed. Bij mij neefje was dit ook zo en die kwam er achter dat hij eigenlijk het Kiss syndroom had. Snel verholpen bij een osteo… en toen kwam er rust in de tent en waren de 3 R-en niet meer nodig. Misschien het proberen ook nog waard?
gr
muts
Lana had in het begin ook veel problemen om een rime te vinden.
Ze kon gewoon niet aangeven wanneer ze wilde slapen en wanneer ze wilde eten. We hebben toen een strak ritme ingevoerd van wakker worden, verschonen, eten, opschoot zitten en spelen, even in de box spelen en dan weer naar bed. Tussendoor weinig tot niet op visite gaan en visite ontvangen. Ik merkte dat Lana niet zo goed tegen geen ritme kon, dus die moest ik haar geven. Na een aantal weken ben ik wat losser geworden en mocht ze haar eigen ritme (met begeleiding van mij) vinden.
Naar bed gaan was een probleem. Ik heb toen haar kinderwagenbak in haar bedje gezet en haar daar in laten slapen. Ze sliep toen ineens binnen 15 minuten in. Waarschijnlijk vond ze haar bedje te groot. Qua eten, Lana had behoefte aan minder flessen maar met grote hoeveelheden er in.
Toen ben ik langzaam over gegaan van overdag in haar bedje en 's nachts in de kinderwagenbak. Ik liet haar ook echt niet lang huilen, max 5 min en dan ging ik naar haar toe. Gaf haar een aai over haar hoofdje en zei, ga maar lekker slapen, het is bedtijd. Dit deed ik om de 5 min als ze dan huilde. Was ze stil, dan ging ik bij haar om een hoekje kijken of ze wakker was of sliep.
Ik heb haar er nooit uitgehaald en deed haar op de vaste tijden naar bed. Deed ik haar een half uur later naar bed, dan was het drama. Zij had juist een heel strak ritme nodig.
Nu ze 1,5 jaar is ga ik met haar mee, maar hou wel de vaste tijden aan. Zij heeft dat nog steeds nodig. Zo mag ze overdag zelf bepalen wanneer ze gaat slapen. Ze slaapt nu van 20 uur - 7 uur, van 10 uur tot 12.30 uur en 's middags van 15 uur tot 17 uur.
Soms wil ze 's middags naar bed toe, maar slaapt ze niet. Vind ik ook prima, maar eenmaal naar bed betekend hier dat ze dan ook minimaal een uur in bed blijft. Dit gaat goed, ze huilt niet of zelden als ze in haar bedje wakker is.
Ik zou Lana nooit een half uur tot een uur echt laten huilen. Vind ik veel te lang.
Waar ik wel consequent in was, was slapen in bed, spelen in de box. Lana heeft ook tot op heden nog steeds geen knuffel of ander speelgoed in bed. Ben je moe, prima, maar dan wel naar bed toe.
's Nachts zou ikzelf niet het zelfde ritme aanhouden. 's Nachts dus niet laten spelen, maar na het eten en verschonen gelijk weer naar bed. Zo went ze aan het dag en nachtritme.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Je moet gewoon die dingentjes eruit halen waar jij je prettig bij voelt.
Succes!
Ook Jasper is een kind dat heel moelijk zijn eigen ritme kon vinden en wanneer ik het aan hem overlaat zou hij soms na 60min en soms pas 5 uur later eten en slapen zou hij alleen van 23:00-7:00, overdag alleen maar hazeslapjes van 15min of zo.
Ik had al tijdens de zwangerschap van het Ritme van Blom gehoord en hield me daar dus al sinds de geboorte aan, maar dat hielp niet echt. Toen kreeg ik van iemand anders de tip om Gina Ford’s “De tevredeven Baby” eens te lezen. Zij gaat nog een stuk verder dan Blom. Haar schema is nog veel specifieker, maar hier de grote lijnen:
7.00*:1e 'dag’voeding
8.00: ontbijten en aankleden moeder & baby
9.00-9.45: slapen
10.45/11:00*: voeden
12.00*-14.00/14.15: slapen, moeder lunchen en rusten
14.00/14.15: voeden
16.45-17.15: slapen
(17:15: 1e deel voeding)
17:45*: in bad
18:15*: (2e deel of hele) voeding
19.00*:slapen, moeder eten
22.30*: voeden
en dan natuurlijk nog s nachts, bij Jasper meestal rond 3.30
Aan de tijden met een * probeer ik me redelijk strikt te houden. Alleen slaapt Jasper meestal korter en drinkt hij soms ook vaker.
Het belangrijkst is bij Jasper dat ie op tijd naar bed gaat: dus net voor hij te moe wordt. Dan is hij inderdaad soms nog een tijdje wakker, maar valt uiteindelijk altijd vanzelf in slaap(ik doe hem dus ook een kwartier voordat hij ‘moet’ slapen al in bed).
En ja: ook ik heb Jasper een keetje laten huilen: 40 min lang, toen was hij eindelijk in slaap gevallen. Nu laat ik hem max. 5min huilen en nooit meer krijsen. Slaapt ie dan nog niet, dan troost ik hem en leg hem daarna weer terug. Maar als ik er op tijd bij ben dan huilt hij dus ook helrmaal niet, maar ‘mopperd’ gewoon een paar minuten.
hoi, Ik lees dat je kindje ‘nog maar’ vijf weken is. misschien mist ie mama gewoon? tis best een grote overgang van de baarmoeder naar een kamertje.
wij hebben met onze Stijn ook ria blom meegekrgen en waren er niet echt tevreden over. de rust en regelmaat is goed, maar onze zoon is qua huiluren niet echt verbeterd erdoor. Ik merkte vooral dat ik de neiging had de regelmaat aan mijn zoon op te dringen en te vergeten (in vermoeidheid) te kijken naar zijn behoeften. Hij bleek achteraf pijn te hebben, maar dat wisten we toen niet. Dat lange huilen zou volgens mij alleen als reactie op de nieuwe situatie mogen voorkomen, en snel moeten verminderen.
wil je het ritme wel aanhouden en hem laten huilen, kun je ook om de 10 minuten even gaan kijken of alles goed gaat.
nog een paar losse tips:
- wel eens gedacht aan inbakeren? Vraag het cb eens.
- in een doek bij je dragen voelt beter dan in een slaapkamer laten huilen.
sterkte ermee
Niene
Ervaring heb ik niet, omdat ik vind dat Blom veel te licht denkt over het laten huilen van babies. Er staan heel goede stukken hierover op kok. Babies willen bij hun mama zijn, daar zijn ze evolutionair op gebouwd. Bij mama is het veilig en goed. Daarbuiten niet. Juist in deze periode leert je kind hechten en erop vertrouwen dat mama er is. Als je dan je kind regelmatig uren laat huilen omdat het voor jullie makkelijker is, leer je haar heel duidelijk dat haar behoeften niet zo belangrijk zijn als die van jullie. Verder ontwikkelt het grootste deel van de hersenen van babies zich na de geboorte en met name de ‘sociale hersenen.’ Ik geloof zeker dat je makkelijk kindjes kan krijgen door Blom’s methode. Ik vraag me alleen af of ze ook gezond gehecht zijn. Babies huilen namelijk om een reden.
Gerry 
erg eens met je ideeen hierover!
gr
muts
Ik ook Gerry!!! :thumbup:
Ria Blom spoort in mijn ogen dus niet :silenced:
Rust ritme en regelmaat is hoe dan ook het beste voor een baby!
Maar volg JE EIGEN GEVOEL je baby moet tenslotte in jullie leven mee met de rust en de regelmaat!!
Zij is nog geen 6 weken…
Ze wil gewoon bij je… :shifty:
Niet laten huilen…iig dat heb ik nooit gedaan…
Ik ben ervan overtuigt dat je in die eerste tijd de vertrouwens band juist zo maakt…en met laten huilen schaad je die in mijn mening
Laat haar bij je…hou haar vast…
Ik ging pas met een paar maanden dingen ‘‘eisen’’ van mijn baby…
Tja de eerste tijd is het even zoeken…die tijd gaat over…het is tijdelijk dat hield ik me altijd voor! 8)
En dat is het ook…
Verplaats je nu eens in haar…
Jij vind iets niet leuk…jij kan het zeggen en uiten…
Zij vind het niet leuk…en het enige wat ze kan doen is huilen…
Ze moet het kwijt…6 weken geleden zat ze in je buik veilig en wel,lekker warm…
Ze wil gewoon bij je…
Echt! :inlove:
Rust overdag mee waar je kan en denk idd eens over inbakeren…Celiza deed precies wat jij beschrijft…Inbakeren deed haar net zo veilig voelen als in mijn armen…en zo kon ze steeds langer in haar bed zonder mij.
Dat hebben we opgebouwt en ging steeds beter…
Maar echt van een beebje van 6 weken kán je echt nog geen wonderen verwachten wat dat betreft…
Succes!
Niet om een discussie op gang te brengen, maar het is ook allemaal een beetje mode heb ik het idee.
Babies huilen al eeuwen en ik denk dat ouders steeds meer van hun kinderen willen en verwachten. Heb ik zelf ook, ik wil ook meteen regelmaat en een baby die tamelijk rustig is en zo.
Alleen hebben wij nu ook niet zo’n baby.
Na 3 weken zat ik radeloos op het cb omdat hij zo huilde en zo ongelukkig leek. Ik had echt het idee dat hij het niet leuk vond op deze wereld.
Ria Blom ging mee naar huis (denk dat ze een dealtje heeft met alle cb’s) en mijn ingebakerde zoon ging mee naar huis.
Aanvankelijk was ik best enthousiast over het principe van regelmaat.
Wij zijn onregelmatige mensen, altijd druk, bezig etc. en onze dochter pastte zich moeiteloos aan ons leventje aan dus wij waren niet anders gewend. Gewoon verwende ouders.
Deze zoon kan daar niet tegen. 6 weken en hij staat stijf van een soort stress lijkt het.
Behalve als we die regelmaat invoeren.
Bij ons houdt dat in:
slapen
wakker worden, bakerdoek af.
eten
even spelen/knuffelen
gapen=slapen
etc.
Heel simpel ritme en hij vaart daar wel bij en wij ook. 's Nachts slaan we dat spelen over, hij valt dan ook meteen in slaap.
Alleen dat laten huilen vind ik onmenselijk en ik begrijp ook niet waarom ze dat zo beschrijft.
Het idee van een baby leren dat hij in zijn eigen bed in slaap valt is leuk maar 30 minuten laten huilen… (“en als een kind dan 2 minuten stil is geweest en weer gaat huilen, dan gaat de tijd opnieuw in” :evil: )
Maw; hier wel Ria Blom, zonder laten huilen (beetje doen we wel hoor), aangepast aan ons eigen gevoel, ingebakerd en wel.
Ik denk dat juist het gehaaste leven van NU maakt dat de baby’s NU dus meer huilen!!
Vroeger was je gewoon iig 6 weken kraamvrouw en had je veel meer moeders thuis…dus NEE ik denk niet dat het mode is van nu…ik denk juist dat mensen NU denken een baby ‘‘nemen we erbij’’ en ons leven gaat door!?
NIET DUS!
En ik vind dat hoe meer je investeerd in de eerste maanden van een baby aan rust ritme en regelmaat maar ook aan JEZELF EVEN WEGCIJFEREN en een goede band opbouwen met je baby dat je daar uiteindelijk (en dan bedoel ik eigelijk al na een maand of 6_ daar veeeeeeeeeeeeeeeeeeel meer profijt van hebt dan zo een achterlijk boekje van RIA BLOM…Who the f*ck IS Ria Blom :silenced:
O en verschil in karakter is er altijd Lydia…Renzo was ook een ‘‘makkelijkere baby’’ dan Celiza is…maar zij heeft zeker weer andere kwaliteiten :inlove:
@renzosmam wrote:
Ik denk dat juist het gehaaste leven van NU maakt dat de baby’s NU dus meer huilen!!
Vroeger was je gewoon iig 6 weken kraamvrouw en had je veel meer moeders thuis…dus NEE ik denk niet dat het mode is van nu…ik denk juist dat mensen NU denken een baby ‘‘nemen we erbij’’ en ons leven gaat door!?
NIET DUS!
En ik vind dat hoe meer je investeerd in de eerste maanden van een baby aan rust ritme en regelmaat maar ook aan JEZELF EVEN WEGCIJFEREN en een goede band opbouwen met je baby dat je daar uiteindelijk (en dan bedoel ik eigelijk al na een maand of 6_ daar veeeeeeeeeeeeeeeeeeel meer profijt van hebt dan zo een achterlijk boekje van RIA BLOM…Who the f*ck IS Ria Blom :silenced:
Je snapt het niet helemaal. De mode is de gedachte.
Ouders verwachten teveel van die kleintjes en het valt dan tegen, en kinderen voelen stress etc. goed aan, ook als die “tegenvaller” de reden is. Het moet allemaal meteen goed, en dat kan nou eenmaal niet met minimensjes die eerst een lange tijd in een veilige buik hebben gezeten.
Zelf moet je als ouder ook wennen en van je kind moet je niet iets anders willen verlangen.
Dat jezelf wegcijferen, daar ben ik het niet mee eens. Dat is niet voor iedereen verstandigmaar dat is een andere discussie.
En natuurlijk zijn kinderen verschillend, het is alleen omschakelen en dat kan wel eens lastig zijn.
Waarom quote ik mezelf :think:
Ik kan me alleen maar aansluiten bij Renzosmam. Laten huilen van een zo jonge baby lijkt mij onmenselijk en erg slecht voor de hechting. Ik heb het zelf nooit gedaan en zal het zeker niemand aanraden.
Ik kan me voorstellen dat een bepaald ritme aanbrengen prettig is voor de baby zodat het weet wat het kan verwachten. Wij zijn pas na enkele maanden begonnen met in het eigen bed in slaap laten vallen en ik heb hem nooit echt laten huilen (zal het nog steeds niet makkelijk doen aangezien ik denk dat hij met reden huilt). Dat ritme van wakker worden, eten, spelen en weer slapen werkte toen goed. Daarvoor viel hij vaak aan de borst in slaap en legde ik hem dan in bed.
Je baby is nog zo klein, die wil vast gewoon bij je zijn.
@lydia wrote:
Je snapt het niet helemaal. De mode is de gedachte.
Ouders verwachten teveel van die kleintjes en het valt dan tegen, en kinderen voelen stress etc. goed aan, ook als die “tegenvaller” de reden is. Het moet allemaal meteen goed, en dat kan nou eenmaal niet met minimensjes die eerst een lange tijd in een veilige buik hebben gezeten.
Zelf moet je als ouder ook wennen en van je kind moet je niet iets anders willen verlangen.
Dat jezelf wegcijferen, daar ben ik het niet mee eens. Dat is niet voor iedereen verstandig
En natuurlijk zijn kinderen verschillend, het is alleen omschakelen en dat kan wel eens lastig zijn.
(je had in de /quote geschreven :mrgreen: )
Oké dan snapte ik je verkeerd..
Ik had het er met een vriedinnetje over van de week dat ik er soms zo boos om kan worden hoe mensen ''zeuren'' over een net geboren baby...
Ik bedoel JIJ wilde die baby en als je er dan voor moet ''werken'' is het ineens moeilijk enzo :roll: :shifty: Ik snap dat niet..maar goed ik heb makkelijk l*llen ik ben een échte babymoeder..ik ga erin op verlies mezelf erin en geniet met volle teugen juist van het kindje leren kennen en zoeken waar hij/zij rustig van wordt enzo...dat vind ik een feest! (begrijp me niet verkeerd ik heb ook wel eens gedacht wat moet ik in hemelsnaam doen om haar stil te krijgen :angel: en mijn vermoeidheid heeft mij ook wel vaker dan eens parten gespeeld....ben geen supermom ofzo 8) )
En jezelf wegcijferen bedoel ik betrekkelijk...dus niet geheel ten koste van jezelf maar zéker niet dat de baby zomaar mee moet in jou systeem...je leven veranderd onherroepelijk als je een baby krijgt...of je wil of niet :angel:
Gezien je laatste zin denk ik dat we dus eigenlijk hetzelfde bedoelen.
Aan de andere kant… “is het ineens moeilijk enzo”.
Het is toch ook moeilijk? :think: Er zit geen handleiding bij, en ondertussen ben je hartstikke verantwoordelijk voor dat wezentje, dus hem op straat of op marktplaats zetten daar denk je niet eens aan (mag niet en die van mij al helemaal niet want te lief :inlove: ). Een baby is echt moeilijk. Heb ook nooit begrepen waarom er geen huilende baby op de Kinderen staat ofzo, want dat doen ze nou eenmaal.
Hmmm, volgens mij gaan we nu voorbij aan Chrissy :oops:
Wel een leuk discussie onderwerp he.
Ja maar dat bedoelde ik dus ook met dat gesprek met mijn vriendin…
Een baby is gewoon keihard bikkelen!!
Maar daarom snap ik dus niet dat sommige zo ‘‘zeuren’’ over een beeb…ik bedoel ik denk dan altijd…wie heeft er nou ‘‘gekozen’’ om die baby op de wereld te zetten…iig heeft dat kleine wurmpje er niet om gevraagd dus tja…doorzetten dus…komt tijd komt raad…go with the flow 8)
Maar goed…ik zei al ik vind dát dus juist de uitdaging en het leuke aan een baby :inlove:
Ik zou nog wel 16 baby’s willen :lol:
Zei alleen tegen mijn man vandaag (na een soort van dwarse dag van Renzo :twisted: ) dan mogen ze ‘‘weg’’ als ze 4 zijn :lol: maken wij weer nieuwe 8)
uiteraard een grapje hé dames…voor ik van alles naar mijn kop krijg :shifty:
Ga je crisispleegzorg doen en dan zeg je dat je alleen maar babies wilt. Doet een vriendin van ons ook.
Serieuze opmerking hoor van mij.
Oh ik bedenk me een leuke huiskamertopic poll.