Zelfs voor een felbegeerde voetbalbroek lukt het hem niet op tijd naar de wc te gaan…
Het gaat nog steeds zo…
Vandaag naar de huisarts geweest, moet morgen ochtendurine inleveren, komt daar niks uit worden we doorverwezen naar de kinderarts, die gaat hem verder onderzoeken, misschien een echo o.i.d. Komt daar ook niks uit dan worden we doorverwezen naar een orthopedagoog…
De laatste redelijk bruikbare tip die ik gekregen heb, was van de schoolarts, die aanraadde om hem zittend te laten plassen, en na het plassen tot tien te laten tellen. Dit zorgt er voor dat ie veel meer de tijd neemt om te plassen, en de blaas dus ook echt geleegd wordt, ipv alleen de hoge druk eraf. Hier heeft het wel effect, we zijn er nog lang niet helemaal, maar dit scheelt wel. Geen idee of het voor jouw kind een oplossing zou zijn, maar allicht heb je er iets aan.
Dankje Fiep, die neem ik zeker mee! Die tip had ik nog niet gehoord…
Mijn zoon moet sowieso wel zitten van mij, want staand bakt ie er nog niks van :lol: Ik hoop dat ie dan tot 10 kan tellen erna, want het komt bij hem denk ik juist door zijn druk-zijn.
Het was ook niet de eerste keer dat ik er met de ha over gehad heb hoor, het speelt al vanaf ie naar school gaat, hij kreeg dat jaar heel veel veranderingen te verduren.
Ja heb gebeld en in eerste instantie is er geen blaasontsteking gevonden, wordt voor de zekerheid op kweek gezet en dan kan ik maandagmiddag weer bellen…
Ook hier gaat het nog altijd niet helemaal goed. (van januari 4)
Op dit moment maak ik me er niet druk om maar soms ook en dat heeft hier een negatief effect. hoe drukker ik me er om maak en hoe vaker ik hem er bewust van maakte dat hij moest plassen hoe gekker het werd.
Hier zijn het echt fases en heeft het i.m.o echt met een ontwikkelingsfase te maken. Als hij in een periode zit dat hij zich op een of andere wijze wat extra ontwikkelt dan plast hij af en toe in zijn broek.
Ik maak er meestal geen drama van en als me dat lukt is het vaak binnen 1 a 2 weken over.
Lukt het me niet ben ik zo 3 a 4 weken verder :oops:
Ik merk wel dat het na de vakantie , hij zit sinds januari op school veel beter gaat, hij zegt ook zelf dat hij moet, hij gaat ook, en ja ook hij is soms te snel met zijn broek op trekken en ook hij druppelt wel eens na maar ik probeer hem ook te leren dat hij nog 10 druppels na moet tellen…
Hij wil ook geen verschoning meer mee naar school en het is nog niet fout gegaan.
Ik hoop voor je dat het niets medisch is, en ben het wel met Fiep eens, de onderzoeken zijn heftig en door het medische circuit gaat er ineens wel veel negatieve aandacht naar het plasgedrag.
Volgens mij zijn sommige jongetjes gewoon wat later met dit soort dingen en hoort het erbij.
Over de reactie van het meisje van 12:
Ik heb in mijn basisschooltijd meerdere malen in het ziekenhuis voor ondrezoek gelegen. Ik heb zeker tot mijn 18e in mijn broek geplast met regelmaat. Ik droeg rokken naar feestjes en bleef soms heel de avond staan zodat mijn broek kon drogen, de plas die langs mijn benen naar beneden was gelopen nam ik voor lief
Heel naar, nooit maar dan ook nooit is er iets uitgekomen. Mijn stiefvader vond het nonsens en ik kreeg veel straf en heb zelfs mijn zakgeld in nieuwe onderbroeken gestoken omdat ik mijn onderbroeken weg moest gooien. Al was ik net naar de wc geweest als ik moest lachen was het mis… Later bleek ik inderdaad niet goed uit te plassen en mijn bekkenbodemspieren waren niet goed gebruikt. Door de negatieve aandacht begon ik al te plassen voordat je moest lachen als er een mop vertelt werd.
Ik vertel dit omdat ik denk dat kinderen of zelfs pubers in een negatieve spiraal kunnen komen door plasgedrag en dat medisch niet altijd helpt.
Veel sterkte allemaal :hug:
P.s.: zijn jullie kinderen 's nachts zindelijk? Ik hoor er namelijk veel die worden uit zichzelf wakker, die van mij pas als hij nat en koud is. Als ik hem netjes laat plassen tussen half 11 en 11 blijft hij heel de nacht droog.
Natas; wat een verhaal joh… en dit is precies de reden waarom ik ons problematiek wil delen, uit angst dat dit te ver zal gaan.
Mag ik vragen wat voor onderzoeken het waren? Wil namelijk graag al het lichamelijke uitsluiten. Als daar geen problemen mee zijn dan wil ik wel met orthopedagogen en weet ik veel aan de slag, hij heeft zoveel meegemaakt in zijn korte leventje, maar hij is ook heuul druk, dus het kan van alles zijn.
oh en hij is al zindelijk, dag en nacht vanaf zijn 2e…
maar wat vind jij zindelijk dan? dat ze niet meer zonder luier lopen?
hier 's nachts nog helemaal niks, gewoon nog volle luiers, dus dat ga ik niet eens proberen.
Had wel een grappig misverstand met de ha. Ik vertelde dat n nog best wat ongelukjes had, en de ha zei: ja maar dat is op zijn leeftijd echt niet erg, weet zeker dat er meer kinderen in zijn klas zijn. Tot ie begreep dat ik het niet over de nacht had
Op die leeftijd is het vaak A. stress of B. iets fysieks. Het is NOOIT onwil, dus echt NOOIT mopperen of op een andere manier laten merken dat je het vervelend vind, niet boos worden. Daar wordt het echt alleen nog maar erger van. De druk die je dan voelt als kind, het alweer gefaald hebben, dat gevoel is echt vreselijk…
Omdat ik er zelf last van had (en mijn broertje en zusje trouwens ook… lag aan gezinsproblematiek denk ik) heb ik er op de PABO een onderzoek naar gedaan en een scriptie erover geschreven.
Fysiek kunnen er bekkenbodemproblemen zijn, niet goed leegplassen, blaasontstekingen (ook zonder pijn kun je blaasontsteking hebben!) en problemen met de sluitspier. Het is een goed idee om dat goed te onderzoeken. Heel vaak is er heel eenvoudig wat aan te doen.
Verder is 7 jaar echt een leeftijd waarop kinderen dag en nacht zindelijk moeten zijn. Is dat niet het geval, dan is er wat aan de hand. Daarvoor kunnen spannende gebeurtenissen nog wel eens zorgen voor een ‘terugval’ in zindelijkheid, dat hoeft niet direct iets te zijn met zindelijkheid.
Op die leeftijd is het vaak A. stress of B. iets fysieks. Het is NOOIT onwil, dus echt NOOIT mopperen of op een andere manier laten merken dat je het vervelend vind, niet boos worden.
heb je het specifiek over bedplassen of over plasproblemen in het algemeen? Want ik snap best dat er overal wordt gezegd; vooral niet boos worden, en ik denk ook dat dat in de meeste situaties echt niet het beste is. Maar mijn zoon heeft genoeg periodes dat het hem zo geen biet interesseert, en dat ie álles een hogere prioriteit geeft dan plassen, en dat ie vervolgens gewoon staat te lachen als ie in zijn broek heeft geplast…dan ben ik dus niet pedogogisch verantwoord aardig voor hem…
ik geloof ook niet dat het per se of stress of iets fysieks is.
toen n naar de basisschool gign, heb ik hem meerdere malen verteld dat het daar echt niet meer kon; in zijn broek plassen. Want kleutertjes plassen niet in hun broek, dat zijn grote kinderen. Vast slecht onverantwoordelijke chantage, maar het hielp. Vanaf dag 1 dat ie naar school ging, had ie opeens helemaal nul ongelukjes meer. 5 weken duurde het, en toen ging het 1 keer mis op de nso. En daar reageerde de juf (uiteraard) heel begripvol en troostend (‘is niet erg, kan iedereen gebeuren’ enz). En vanaf toen ging het weer helemaal fout. Het is psychologie van de koude grond, maar ik concludeer daar toch uit, dat dat voor mijn zoon een teken was dat het helemaal niet zo erg was om als kleuter in je broek te plassen en dat ie dus gewoon weer lekker zijn prioriteiten bij andere dingen kon gaan leggen, zoals lekker spelen en zo…
Op die leeftijd is het vaak A. stress of B. iets fysieks. Het is NOOIT onwil, dus echt NOOIT mopperen of op een andere manier laten merken dat je het vervelend vind, niet boos worden.
heb je het specifiek over bedplassen of over plasproblemen in het algemeen? Want ik snap best dat er overal wordt gezegd; vooral niet boos worden, en ik denk ook dat dat in de meeste situaties echt niet het beste is. Maar mijn zoon heeft genoeg periodes dat het hem zo geen biet interesseert, en dat ie álles een hogere prioriteit geeft dan plassen, en dat ie vervolgens gewoon staat te lachen als ie in zijn broek heeft geplast…dan ben ik dus niet pedogogisch verantwoord aardig voor hem…
ik geloof ook niet dat het per se of stress of iets fysieks is.
toen n naar de basisschool gign, heb ik hem meerdere malen verteld dat het daar echt niet meer kon; in zijn broek plassen. Want kleutertjes plassen niet in hun broek, dat zijn grote kinderen. Vast slecht onverantwoordelijke chantage, maar het hielp. Vanaf dag 1 dat ie naar school ging, had ie opeens helemaal nul ongelukjes meer. 5 weken duurde het, en toen ging het 1 keer mis op de nso. En daar reageerde de juf (uiteraard) heel begripvol en troostend (‘is niet erg, kan iedereen gebeuren’ enz). En vanaf toen ging het weer helemaal fout. Het is psychologie van de koude grond, maar ik concludeer daar toch uit, dat dat voor mijn zoon een teken was dat het helemaal niet zo erg was om als kleuter in je broek te plassen en dat ie dus gewoon weer lekker zijn prioriteiten bij andere dingen kon gaan leggen, zoals lekker spelen en zo…
Ik bedoelde onwil als in; expres om pap en mam te plagen. Met voorbedachte rade enzo. Zo werd het bij mij thuis wel gebracht; alsof we expres moeilijk deden, terwijl ik bijv. gewoon niet wakker werd van een volle blaas. Ook al dronk ik niets de hele avond.
N zal het ook niet expres doen denk ik? Meer een soort ongeinteresseerd zijn.
Wat jij zegt, zeg je ook tegen hem omdat je hem kent. Omdat je weet hoe hij reageert. Maar er zijn ook kinderen die zich echt rot voelen als het misgaat…
“Want kleutertjes plassen niet in hun broek, dat zijn grote kinderen.” vind ik ook heel wat anders dan ‘He getverderre wat ben je ook een baby want je hebt het weer in je broek gedaan’. en ‘zo kun je nooit naar de grote school’ etc etc.
Mijn zoon van nu bijna negen, heeft het ook heel lang gehad. Kon er niet achterkomen of het niet kunnen of niet willen was. Toen hij versneld doorging naar groep 3, heb ik aan de bel getrokken. Wilde niet dat hij hierom gepest ging worden.
Hij is toen naar een plaspoli geweest. Daar heeft hij onderzoeken gehad als uitplassen tegen een apparaat om de kracht te meten en hebben ze na het plassen gekeken hoeveel er nog in zijn blaas overbleef. Daar is niets echt vreemds uitgekomen. Zelfde tips als ik al eerder gelezen had zoals: zittend plassen en lang blijven zitten (en belonen ipv straffen, maar daar was hij ook niet gevoelig voor).
Weet niet meer hoelang het was dat hij moest blijven zitten op de wc, maar in ieder geval zolang dat hij er compleet gefrustreerd van raakte. Toen zijn we daarmee gestopt. Medicijnen zijn ook nog besproken, maar vond de arts nog niet nodig.
Uiteindelijk ging het steeds beter en nu (laatste anderhalf jaar) heeft hij overdag eigenlijk bijna nooit meer ongelukjes.
Het ging voornamelijk mis als hij in zijn spel zat, geconcentreerd was of bijv. zat te computeren. Dan merkte hij niet eens dat hij nat was :think: . Heb dat nooit gesnapt, maar blijkbaar is het echt zo. Daarom is het bijna onmogelijk om hem 's nachts zindelijk te krijgen.
Hij voelt het echt niet aankomen en wordt ook niet wakker als hij nat is.
Bovendien plast hij VEEL 's nachts, zelfs als ik oplet wat hij drinkt.
Heel verhaal, maar waarom ik het eigenlijk vertelde is, dat die plaspoli best al veel tips en kleine onderzoekjes had die niet al te vervelend voor het kind waren. Weet alleen niet vanaf welke leeftijd je doorverwezen kon worden.
Denk dat ik ze binnenkort maar weer ga bellen voor het nachtprobleem…
