Vera is de hele dag ontzetend lief. Totdat we gaan eten! Ze wil alles zelf doen, maar dat wordt een zooitje want ze kan nog niet goed lepelen. Wij mogen haar niet meer voeren, maar als we dat niet doen, krijgt ze niks meer binnen. Als we zoiets als sperziebonen eten dan gaat het nog wel, dan kan ze met haar hand wat pakken en eten (we hebben eigenlijk liever met een lepeltje of vorkje, maar we doen af en toe een oogje dicht). Maar stamppot en dat soort brei is een drama!
We hebben al van alles geprobeerd, en we zitten af en toe helemaal te juichen als ze een hapje van ons aannneemt, en te hopen dat zij daar dan een beetje enthousiast van wordt. Maar de volgende avond is het weer helemaal mis.
Hoe gaan jullie daar nou mee om? Ze is nu 1 jaar en ca. 7 maanden.
Misschien dat je hier alvast wat tips uit kunt halen… http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=33628 ?!
@Jassie wrote:
Misschien dat je hier alvast wat tips uit kunt halen… http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=33628 ?!
Heb even een klein stukje gelezen. Het is bij Vera alleen niet zo dat ze niet wil eten. Ze wil juist wel eten. Het probleem zit hem erin dat ze het zelf wil doen, en daardoor haast niks binnenkrijgt.
dan geen brei aanbeiden maar stukjes a la rapley :think:
Oh, sorry, te snel gelezen :oops:. Wat bij Saba hielp was het afwisselen.
Eerst zij zelf een hapje (wat er nog op d’r vork of lepel lag op dat moment :roll:), gevolgd door een flinke hap die wij haar gaven, waarna ze weer zelf wat hapjes mocht doen, gevolgd door een hap die wij gaven. Het heeft wat avonden (en wat gefrustreerd gegil van haar kant) gekost voordat ze doorhad dat ze het zelf mocht doen, maar nog wel even met wat hulp van paps of mams, maar op een bepaald moment snapte ze wel (en dat maagje moet toch vol he). Succes!
En oh ja, de aloude truc van het “vliegtuigje” … eten wat op een lepel aan komt gevlogen… doe het een beetje lollig en het werkt :oops: . Als je er een soort spelvorm van weet te maken (eerst een hapje van ons, dan jijzelf) zou het moeten lukken, maar makkelijk is het niet nee, deze fase. En vooral heeeeeeel veel en overdreven aanmoedigen bij iedere hap die ze neemt, zelf of van jullie. Dat helpt hopelijk op den duur ook. Eten was hier een tijdje net carnaval, maar het werpt vruchten af uiteindelijk 
.
@Heksje wrote:
dan geen brei aanbeiden maar stukjes a la rapley :think:
Dat is een mogelijkeheid, maar gaat helaas niet altijd op. (Rode kool, stamppot, etc ) :mrgreen:
Oja, het is zelfs zo erg, dat we haar ook niet mogen helpen om iets op haar lepeltje te doen. Dan wordt het ‘nee nee nee’, duwt ze ons weg en gaat ze uiteindelijk huilen als we aandringen.
Wat moet je met zo’n zelfstandig kind? :mrgreen:
Tsja, toch maar zelf laten doen? Wouter wil ook zelf de lepel hanteren en eerst was het een geklieder, maar nu gaat het echt heel goed. Ik heb gelezen dat dit nl wel de leeftijd is hiervoor en ze moeten toch echt eerst oefenen om het onder de knie te krijgen.
HEE JASSIE, jij was vroeger toch fanny? (Dacht in je avatar al Saba te herkennen). Onze berichtjes hebben elkaar gepasseerd.
Hihi, het vliegtuigje helpt hier niet, daar trapt ze echt niet in hahaha! De hele luchtmacht en landmacht is hier al langsgeweest :mrgreen:
Af en toe als ze heel druk zelf bezig is, mogen we er wel een hapje bij doen. Het is ook wel een grappig gezicht hoor, Vera die in haar bakje zit te frutten en wij die proberen een lepeltje eten te geven.
Wat ook heeeeeel af entoe wel eens helpt, is om haar iets interessants in handen te geven (mobiele telefoon) en dan eten geven.
Tja, ik denk dat het dan gewoon een kwestie van geduld is… En van carnaval :mrgreen:
Werken met twee lepeltjes?? als je dan een vol lepeltje in het bord legt dan pakt ze mischien die en laat ze het ander lepeltje los, die je dan op zijn beurt weer 'vol’klaar legt. Werkte hier in elk geval goed.
hier wordt stampot ook ge-rapleyd hoor, gewoon niet te smeuig maken!!!
@Lissie wrote:
@Heksje wrote:dan geen brei aanbeiden maar stukjes a la rapley :think:
Dat is een mogelijkeheid, maar gaat helaas niet altijd op. (Rode kool, stamppot, etc ) :mrgreen:
Oja, het is zelfs zo erg, dat we haar ook niet mogen helpen om iets op haar lepeltje te doen. Dan wordt het ‘nee nee nee’, duwt ze ons weg en gaat ze uiteindelijk huilen als we aandringen.
Wat moet je met zo’n zelfstandig kind? :mrgreen:
klinkt als Tommie hahahahahahahah
en jassie…als ik er al een lepel in zn mond krijg door vals te spelen( hij wil liga afhappen en ik ben hem te snel af) dan bijt ie keihard op de lepel :shock:
spelen met een lepel wil ie dan weer wel :roll:
ik lees ff mee hier :mrgreen:
Heksje,
dat knijpfruit en groente is in elk geval een uitkomst hier. Hij vindt het reuzeinteressant … :roll:
Misschien ook het idee loslaten dat je het ‘netjes’ wilt houden. Hier wordt inmiddels sinds een week of twee aardig goed met een klein vorkje (plastic, dus bijna net zo bot als een lepeltje) gegeten, en als het hem niet snel genoeg gaat, dan grijpt ie af en toe weer een hap met z’n handjes.
Maar voordat het vorkje goed ging, wilde Stan ook al zelf eten, dus dat werd macaroni, stamppot, wat dan ook: gewoon met de handjes. Doekje over handjes en gezicht: STan schoon. Doekje over kinderstoel en vloer: ook weer schoon!
Grappige was trouwens dat we yoghurt heel lang nog wel mochten voeren, dat had ie blijkbaar door dat dat wel heel lastig met je handjes eten was. Maar dat doet ie nu ook zelf met een lepeltje, en tja, de slab moet daarna wel de was in, maar dat moet ie toch eind van de dag…kan ie maar beter goed vies zijn!
Ik denk dat je dan ook even over je smetvrees moet zetten en dan wel proberen zo te koken dat het geprikt kan worden of een flinke brei is dat het wel blijft zitten als de vork heel even schuin gehouden wordt. En misschien een beetje bijsturen en hopen dat ze gauw leren de vork/lepel rechtop naar de mond te brengen. Ik ben destijds met de jongens met danoontje begonnen met zelf laten eten, maar waarom zou dat niet met stamppot kunnen, dat is misschien nog wel dikker.
Succes en leuk weer wat van jullie te horen, Lissie (hoewel jij de reden wel niet om te lachen vindt).
@Lissie wrote:
Oja, het is zelfs zo erg, dat we haar ook niet mogen helpen om iets op haar lepeltje te doen. Dan wordt het ‘nee nee nee’, duwt ze ons weg en gaat ze uiteindelijk huilen als we aandringen.
Wat moet je met zo’n zelfstandig kind? :mrgreen:
zeiltje op de grond, groooooote slab om… en lekker zelf laten eten!!! en vooral zelf niet meer opletten en denken dat het troep geeft.
Wessel wil niet anders dan zelf eten en hij doet het ook al heel netjes met een lepel (zelfs yoghurt enzo)… maar ze moeten dat toch ook leren… en leren doen ze door ervaren… Die troep krijg je vroeg of laat toch en ik denk dat Vera heel goed aangeeft…: ZELLUF DOEN!!!
Succes
Bedankt voor de tips en leuke reacties!
Tja het wordt dus gewoon even ‘doorbijten’ en bijsturen hihihi. Het maffe is dat we 's morgens haar pap wel mogen voeren. Dan zit ze wel met een lepeltje mee te roeren in haar kom, maar wij scheppen het in haar mond, en dat gaat prima. Alleen 's avonds dus niet…
Goed oefenen dus maar 8)
Het kan best meevallen Lissie, toen Lara eenmaal besloten had dat ze het zelf wilde doen, kon ze best snel ‘netjes’ met een lepel eten (met netjes bedoel ik dan dat ze ook echt zoveel binnenkrijgt als ze hebben wil, niet dat het geen smeerboel wordt :mrgreen: ). Ze kan beter met een lepel eten dan ‘Ã la Rapley’.
Desondanks gebruiken we hier vaak nog het twee lepeltjes systeem (waarbij we vaak wisselen van lepel, dus je krijgt zelf ook vieze handen), dat werkt soms best.
Als je bang bent dat ze op deze manier honger houdt, kun je haar misschien als toetje iets geven waar ze makkelijker mee overweg kan, een banaan ofzo. Maar ik denk eigenlijk dat als ze nog honger had na afloop, ze jullie wel zou laten voeren :mrgreen: .