Hopelijk is het hier op de goede plaats…
Zondagochtend gebeurde het zomaar,
Jij had honger, maar mama had het idee dat er niets meer uit kwam daar
Tien dagen heb ik zo gevochten om jou het beste te geven
Elke twee uur kolven, fingerfeeding, tepelhoedjes, het was me om het even
Uiteindelijk heb ik jou precies één week zelf aan de borst kunnen voeden
Maar helaas moesten we afstand doen van al dat goede
De beste keus voor jou is de fles, want mijn kindje moet gewoon eten
Maar alle tranen en hoop vind ik moeilijk te vergeten
Nu kan ik alle spulletjes wegleggen,
Zoals de zalf, de tepelhoedjes, speciale topjes en beha’s.
Toen jij nog in mijn buik zat was dromen over de borstvoeding zo ontzettend fijn
Maar dat ik nu, na 10 dagen vechten alles weer op moet ruimen
Dat doet stiekem toch wel erg pijn
Ik ben er nog niet aan toe om alles op te bergen, dat doet me nog veel verdriet
Maar hopelijk, over een paar dagen, houd ik mijn hoofd weer omhoog
En zie ik wat de toekomst ons biedt
Dan ga ik weer op volle kracht vooruit, en jij met een volle buik
En nemen we echt afscheid van dit eeuwenoude gebruik
Elk afscheid markeert ook een nieuw begin
Hopelijk mogen we nu samen genieten, in ons jonge, verse gezin.
…
hmm meid, tranen hier… wat een herkenning…
Ik heb vandaag de kolf (die ik geleend had) teruggegeven, ook alle andere dingen die met de bv te maken hadden zijn slik naar de volgende zwangere, in de hoop dat zij er langer plezier van mag hebben (compressen, bh’s, topjes etc)
Hier heeft het ook 2 weken liggen te liggen, omdat ik er niet aan toe was het op te ruimen.
Geef het de tijd meid!! Je hebt die keus moeten maken omdat je lichaam stop zei, en niet omdat je hoofd er aan toe was… neem dus echt de tijd om afscheid te nemen van een wens/droom/periode die je zo graag langer had zien duren.
Maar vergeet nooit!!! B heeft een lieve mama die echt geprobeerd heeft om er uit te halen wat erin zat, menig mama mag daar voorbeeld aan nemen hoor!! (en waarschijnlijk zijn er hoe tegenstrijdig ook indeze, meer borstgevoedde kindjes, want je hebt echt wel kei hard je best gedaan)
Thanks…Ik voelde me gisteren zo daadkrachtig, het was gewoon duidelijk, mijn borsten hielden ermee op, en dus klaar uit aan de fles met dat kind. Máár…
Echt, de hele dag gaat het best goed, maar dan kom ik boven en zie ik idd de zoogcompressen nog op mijn slaapkamer staan. Gooi ik mijn speciale voedings-topje in de was en weet ik dat het geen zin meer heeft het aan te trekken en het dus maar op moet ruimen.
De gigantische tube Bepanthen (ook al is het handig voor vanalles) waar ik nog zo om moest lachen mag voorlopig weer in het doosje, en ik kan ook wel weer mijn eigen bh’s aan gaan trekken. Maar toch heb ik vandaag die voedingsbh weer aan, ook al vind ik ze stom zitten…
Ik kan de tepelhoedjes nog niet voor de laatste keer uitkoken en opruimen, want die dingen waren echt mijn hoop en zorgen ervoor dat ik mijn kleintje wél zelf aan de borst kon voeden…
Ergens is het ook wel fijn dat ik nu weer alles kan eten, en zelfs een borrel kan nemen af en toe, maar ik had zó ontzettend met alle liefde nog maanden geen bláádje kool, stukje ui of wat dan ook aangeraakt. Ik was eindeloos met onhandige kussen blijven bouwen om een goede houding te vinden…
Ik voelde me gisteren zo goed en zo sterk, maar oh wat voel ik me verdrietig en (ja, toch weer…) schuldig dat dit, na alle ellende óók weer niet gelukt is.
:hug:
Susanne :hug: mooi gedichtje,hopelijk helpt het je.
geef het wat tijd om afscheid te nemen en ik weet zeker dat jullie ventje er wel bijvaard heus je hebt de juiste keuze genomen! top hoor! :hug: