Ik ben nu 33 weken zwanger van m’n 2e en pieker zo nu en dan over de naderende bevalling… :shifty:
Bij m’n eerste ben ik ingeleid met 39 weken vanwege hoge bloeddruk, ontsluiting verliep heel goed maar tijdens het persen bleek m’n zoon een sterrenkijker te zijn en hij kwam dus geen millimeter naar beneden’. Ik kreeg toen een ks. Mijn zoon was 48 cm en 7 pond, geen enorm kind dus maar wel een lekker rond bolletje.
Nu heb ik er op dit moment niet zoveel vertrouwen in dat een 2e bevalling wel vaginaal gaat lukken…Ik heb het meerdere malen gevraagd tijdens de controles (ik loop in het ziekenhuis bij een maatschap van vk’s en gyn’s vanwege m’n medicijnen die ik moet blijven slikken ind e zwangerschap) maar iedereen daar is van mening dat een 2e bevalling gewoon vaginaal zou moeten lukken, als het hoofdje er maar goed voorligt (en ik goede weeen heb natuurlijk). Bekkenmeting willen ze niet doen bij mij, dat is volgens hen een achterhaalde methode, omdat het niets schijnt te zeggen over het verloop van een bevalling; er zijn volgens hun vrouwen met een krap bekken en een groot kind die er zo doorheen gaat en vrouwen met een ruimer bekken en gemiddeld kindje bij wie het niet past…
Nu heb ik gister een pretecho gehad en de echoscopiste schat het kindje als een lekker boeddhaatje; kort en stevig, zij denkt 8 pond (dat vind ik dus al heel wat… :shifty: ) Hij heeft ook weer een lekkere bolle toet. Tja, ik zit dus nu wel best in de stress of ik deze er wel uit ga krijgen; zelfs als z’n hoofdje er goed voorligt. Het feit dat ik een sterrenkijker er niet uitgekregen heb, wil toch zeggen dat m’n bekken wat aan de nauwe kant is… :think:
Nou, heel verhaal, maar zijn er dames hier die deze ervaring ook gehad hebben? (1e keer ks omdat kind niet goed ervoor lag, en 2e keer wel of niet vaginaal kunnen bevallen?)
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen! (ik hoop natuurlijk op veel positieve verhalen maar negatieve ervaringen mogen uiteraard ook vermeld worden… 
). Ik moet over 1,5 week weer op controle, dan ga ik het maar (weer… :roll: ) voorleggen. Ik ben er gewoon niet gerust op en ik ben bang dat dit niet lekker gaat werken op m’n bevalling; ik mis gewoon echt het vertrouwen dat ie er nu wel gewoon normaal uitkomt, en het idee dat ik weer een hele bevalling moet doorstaan die in een ks eindigt, daar heb ik zo vreselijk geen zin in… 
Iemand misschien tips hoe ik het vertrouwen er weer in kan krijgen? Op de pufcursus wordt gezegd dat ik me niet allerlei ‘muizenissen’ in m’n hoofd moet halen, maar aan zo’n advies heb ik dus niks… :wall: , ik heb immers ervaren hoe het anders kan gaan dan normaal…Dus niet zo gek dat ik mij dit soort dingen in m’n hoofd haal dan…)
Nou, heel verhaal geworden… :oops: Alvast bedankt voor het lezen en reactie!
wel ik kan je niet helpen. Ik kan je aleen vertellen dat Nicolai ook een sterrekijkertje was en ik heb toen 2 uur op mijn knieen met me gat in de lucht gezeten en hij ging nog goed ziten en is natuurlijk gekomen. Wat ik ermee wil zeggen is dat ook al ziet je kind de sterren hoeft niet altijd een ks te zijn.
ik wens je enorm veel sterkte toe!! 
Dank je wel! :-*
Wel super dat Nicolai toch nog goed ging liggen door die houding van jou, Die ga ik onthouden!
Euhm, wat is een sterrenkijker? Stijn was een stuit en net als jij na lang zelf proberen, uiteindelijk keizersnee.
Ook ik heb hier weinig trek in, maar eigenlijk wil ik het liefst natuurlijk bevallen. Vind het niet geweldig om in het ziekenhuis te moeten blijven, maar aan de andere kant een dubbele manier, dus eerst weer zelf proberen en vervolgens toch keizersnee zie ik ook niet echt zitten. Dan inderdaad liever gelijk de keizersnee. Dubbel allemaal he? Maar kan me voorstellen dat je er over loopt te dubben.
Overigens kom ik in het nieuwe jaar voor het eerst bij de gyn om deze dingen te bespreken, momenteel loop ik nog bij de vk.
Hoi Britt, een sterrenkijker d.w.z. dat de baby met z’n neusje omhoog kijkt tijdens de geboorte (i.p.v. dat ie met z’n kinnetje op z’n borst ligt wat gebruikelijk is; zo geven de fontanelletjes wat beter mee en dan past het hoofdje door het bekken).
Ja dubbel gevoel he…en we kunnen er gewoon geen zinnige voorspelling over doen, behalve dan hopen dat het gewoon goed gaat…
Wel goed dat je ook met een gyn gaat praten! (ik over 1,5 week)
Je kindje ligt nu wel met z’n hoofdje naar beneden?
Bij mijn eerste liep ik 14 dagen overtijd en moest ik ingeleid worden. Na 2 dagen en niet meer ontsluiting dan 6 cm omdat Lienke te hoog bleef ziten werd het dan toch een ks.
Bij de 2e liep ik weer 14 dagen overtijd en zou ik naar het ziekenhuis voor inleiding. Net de nacht ervoor begonnen toch de weeen vanzelf, maar in het ziekenhuis bleek de ontsluiting weer niet te vorderen. Bleef steken op 3 cm dus weer een ks.
Het voordeel bij de 2e vond ik wel dat ze me niet onnodig lang hebben laten zwoegen gezien de vorige bevalling. Ik was 's morgens om een uur of 6 in het ziekenhuis en Rick is om 12.53 uur geboren.
Heel veel succes!!!
Groetjes Renate
Tja, voor zover bekend wel.
Maar ook dat zegt weinig. Bij Stijn zei de VK bij het verliezen van de slijmprop en 1 cm ontsluiting, ik voel het hoofdje al. In het ziekenhuis smiddags bleek dat toch echt het kontje te zijn :think: .
Achteraf heb ik met 38 weken en geweldige pijnscheut gehad snachts. Zat gelijk rechtop in bed en hub schrok zich helemaal lens. Dus denk dat het zich toen nog gedraaid heeft.
Dus ik blijf altijd een slag om de arm houden als een VK iets zegt. Echo is pas bewijs hoe het daadwerkelijk ligt, toch???
Bij Kian een keizersnede omdat de ontsluiting bleef steken op 7 cm. Kian was een sterrekijkertje. Kwamen ze pas bij de keizersnede achter.
De gynaecoloog zei dat ik 50% kans had op weer een keizersnede, maar ik zou het eerst weer natuurlijk proberen. Na 2 dagen weeen, toen weer infuus met weeenopwekkers en godzijdank een ruggeprik, bleef de ontsluiting steken op 5 cm. Dus weer een keizersnede. Esmée was een kruinligger. Ik ben nu wel sneller hersteld en ook de dagen erna voelde ik me beter.
Ze waren alletwee niet zwaar (3515 en 3685 gram) dus daar lag het niet aan. Ze denken dat het aan de vorm van mijn bekken ligt.
hier nog iemand die zich druk maakt of het deze keer wel op de natuurlijke manier zal gaan gebeuren :mrgreen:
bij stijn heb ik 18 uur gelegen en daarna een keizersnee omdat hij dus inderdaad niet goed bleek te liggen.
zo,n bevalling wens je niemand toe. ik heb ook geen zin om deze reis weer zolang te moeten liggen.
mij hebben ze ook beloofd dat ze straks eerder zullen ingrijpen als het te lang gaat duren.
maar de kans op weer een ks blijft toch 50%.
liever niet, het herstel van de ks verliep erg moeizaam.
zo geen leuke herinnering aan de kraamtijd gehad :?
Ik ben twee jaar geleden bevallen middels keizersnee ivm stuitligging. Ik ben afgelopen vrijdag natuurlijk bevallen van mijn dochterje. Het is een prematuurtje want ze is vier weken te vroeg geboren. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik een natuurlijke bevalling veel mooier heb ervaren.
Het was heftig ivm de weeenopwekkers etc., maar het is een heerlijk gevoel om de bevalling zelf te mogen doen. Ik heb er echt van genoten, dat blote meisje op mijn buik, het gevoel het zelf te hebben gedaan en het herstel. Ik ben nu alweer redelijk op de been, moet ook wel met nog een kindje thuis en een kindje in de couveuse.
Als het kan om het natuurlijk te mogen doen, zou ik er echt voor gaan. Het gevoel of het nou een groot of een klein kindje is schijnt niet uit te maken. Alleen al voor het snellere herstel zou ik alle vertrouwen proberen te hebben in een natuurlijke bevalling.
ik ben ruim 3 jaar geleden bevallen via een ks.
Dit na 15 uur weeen. en 2 en half uur geperst te hebben.
bij de 2e ging ik weer voor een natuurlijke bevalling.
Helaas dit werd weer na 15 uur weeen een ks.
Dit omdat de ontsluiting bij 8 cm bleef steken. achteraf bleek ook dat Tara een sterrenkijker was.
jeetje knollie1 , hebben ze je bij de tweede keer weer zo lang laten liggen? :thumbdown:
mij hebben ze de garantie gegeven dat ik deze keer nooit langer dan 12 uur zou liggen ivm de vorige kz.
ik hoop dat ze zich aan hun woord houden straks :think:
kwam ook mede door mezelf, ik wilde gewoon heeeeeeeeeeel erg graag natuurlijk bevallen.
Nu weet ik namelijk dat ik nooit een gewone bevalling zal meemaken en dat vind ik heel erg.
Heb ook hulp om de bevallingen te verwerken, het heeft er behoorlijk ingehakt, met name de 1e bevalling
in welke vorm krijg je hulp dan?
ik zit ook nog steeds met de eerste bevalling in de knoop en die is al inmiddels 4 jaar geleden.
van niemand krijg je begrip. ze snappen niet dat je er nog steeds zo mee zit.
het liefst beviel ik niet meer maar ik vind 1 kind ook zo alleen is maar alleen.
de bevalling zit me dag en nacht in mijn kop. als ik ,s nachts wakker wordt of alleen ben dan ga ik malen.
soms schrik ik in paniek wakker en denk: over 3 maanden is het weer zover. hoe erg zal ik in paniek zijn als het nog maar 3 weken zijn?
echt genieten doe ik niet van mijn zwangerschap ook al verloopt die prima. denk alleen maar aan straks, aan dat ene moment.
ik krijg een gesprekje in het ziekenhuis over mijn wensen en waar ik bang voor ben maar dat haalt de angst niet weg.
kan er gewoon zo ineens over beginnen te janken.
bij ons zit er wel iemand in het dorp die geeft regressie therapie. dan ga je onder een soort van hypnose terug naar je bevalling en probeert het zo een plekje te geven. maar het kost 50 euro de keer en dat geld heb ik niet.
ik ken je niet, maar ik begrijp heel goed je angst voor een tweede bevalling. :hug:
Oh, zie opeens hier aardig wat reacties staan, fijn!
Sabine, wat vervelend dat je zo’n rotbevalling hebt gehad en nu zo angstig bent! :hug: Ik moet zeggen dat naarmate de bevalling dichterbij komt ik eigenlijk wel steeds rustiger wordt gek genoeg. Misschien gaat dat bij jou ook wel gebeuren!
Ik loop trouwens bij een voetreflexmasseuse/natuurarts. Zij geeft mij voetmassages om ervoor te zorgen dat ik beter in balans ben en ontspannender wordt. Ook voor de baby is dit heel goed. Verder heeft ze me Bach bloesemremedies voorgeschreven speciaal toegespitst op bevallingsangst. Ik heb het bij m’n eerste ook genomen omdat ik toen helemaal panisch was om te bevallen (wist natuurlijk niet hoe het was, ik was doodsbang voor de pijn en het onbekende), en mijn bevalling ging eigenlijk heel goed (onsluiting, weeen opvangen, de pijn ‘handelen’, ik was geen moment bang geweest) behalve de uitdrijving dan maar daar helpen helaas geen druppels tegen…(kindje moet goed liggen he… )
Dus ik ga nu weer voor de druppeltjes Bach (ik zeg je eerlijk dat het natuurlijk nooit zeker is of het echt werkt of dat ik gewoon ‘geluk’ heb gehad maar baat het niet dan schaadt het zeker niet). Zo’n consult bij een natuurarts is meestal rond de 60 euro, misschien is 1x genoeg voor je. Anders kan je zelf op internet even er op googelen om te kijken welke remedie jij nodig hebt (bij de tuinen zijn die bloesemtincturen ook te koop, met een flesje ‘rescue remedy’ zit je altijd goed. Als je ongeveer 4x per dag 10 á 15 druppels met wat water inneemt, zit je altijd wel goed.
Als de druppels bij mij toch niet genoeg blijken te werken kan ik altijd weer bellen en dan zou ze mij een homeopathisch middel voorschrijven. Dus misschien dat je ook een homeopaat kan raadplegen voor je angst.
En ik ben eens via internet een bedrijf tegengekomen, dat heet le toucher (intypen zwangerschapsbegeleiding met www ervoor en punt info erachter) en is gericht op het aanpakken van bevallingsangst. Misschien heb je aan 1 a 2 consulten wel genoeg en vergoedt je verzekering het wel (of nog beter, sturen ze de nota meteen door naar je verzekeraar en hoef je het niet voor te schieten, misschien dat daar over valt te praten).
Sanmi, bedankt voor je succesverhaal bij je 2e! (geeft mij ook weer moed) Wat heerlijk dat het nu zo goed is gegaan! :thumbup:
Knollie, wat ontzettend vervelend dat je 2 van die ellendige bevallingen gehad hebt ! :hug:
Paikea, jij ook 2 moeilijke bevallingen gehad, heftig zeg 2 dagen weeen! :hug:
BrittW, hoe is het nu met jou? Ligt je kindje nog steeds goed?
Ik moet morgen weer op controle en dan ga ik toch nog even m’n twijfels voorleggen (want die heb ik soms echt wel hoor, kan me gewoon niet voorstellen dat ik normaal kan bevallen…). En ik hoop dat m’n vertrouwen nog wat gaat groeien de komende weken!
Bedankt voor jullie ervaringsverhalen!
em, super bedankt voor je info :thumbup:
ga er meteen eens achteraan :mrgreen:
@sabine2 wrote:
em, super bedankt voor je info :thumbup:
ga er meteen eens achteraan :mrgreen:
Goed zo! :thumbup:
Ben net terug van de gynaecoloog. Ze zei dat het verlopen van een goede bevalling afhankelijk is van 4 factoren: kracht van de weeen, ligging van het kind, grootte van het kind en grootte van het bekken. Maar als 1 van de 4 factoren wat minder goed is, dan nog wil het niet zeggen dat je bevalling dan niet lukt. Het is meer een combinatie van die dingen. Een klein vrouwtje kan dus best een kind van 9 pond baren als de weeen krachtig genoeg zijn en het hoofdje goed ligt en het bekken ruim genoeg is. Bij een flinke vrouw met een klein kindje kan de bevalling stagneren omdat de weeen niet krachtig genoeg zijn of omdat het hoofdje niet goed ervoor ligt. Dus het is gewoon heel moeilijk te voorspellen hoe het zal gaan.
Maar ze voelde aan m’n buik en concludeerde ook dat dit geen kleintje gaat worden én hij is nog niet ingedaald, dus over 2 weken wil ze een groei-echo bij mij maken, dan kijken ze wat ze denken wat het gewicht wordt en ze kijken of het goed is ingedaald. Aan de hand van die uitkomsten gaan ze het weer heroverwegen: vaginaal of toch ks. Ik ben wel blij dat m’n angst serieus genomen wordt. Natuurlijk hoop ik op een natuurlijke bevalling, ik wil niets liever, maar het moet geen martelgang worden waarbij het niet lukt omdat het kind veels te groot voor me is.
Dus wordt vervolgd!
Even een upate…net bij de gyn geweest. Groei-echo zag er prima uit, ze denken dat het kindje uiteindelijk iets van 8 pond wordt (dus geen 9, al kunnen ze dat niet garanderen want zelfs met een echo zitten ze er vaak naast).
Hij is ingedaald maar ligt nog niet met z’n hoofd vast maar dat was niet erg; gebeurt vaak nog tijdens de bevalling. Hij keek wel weer naar boven (sterrenkijker… :? :shifty: ) maar ook dit kan nog alle kanten op en ze kunnen pas tijdens de weeen zeggen of het hoofd uiteindelijk goed ligt, niet eerder. (tijdens de weeen wordt het hoofdje diep het bekken ingedrukt en dan pas kunnen ze zeggen hoe ie eruit gaat komen, eigenlijk kunnze ze dat zelfs pas met het de spildraai zeggen).
We gaan nog steeds voor een vaginale bevalling. Gek genoeg ben ik er nu wel minder bang voor dan ten tijde dat ik dit topic opende. Ik heb zoiets van: hij komt er toch wel uit en hoe dat maakt me niet meer zoveel uit (zelfs al ik weer voor jan met de korte achternaam een bevalling moet doorstaan die in een ks eindigt…), als ie maar wel gezond eruit komt natuurlijk. Ze grijpen snel genoeg in als het toch niet blijkt te gaan.
Wel moet ik voor de zekerheid morgen m’n suiker nog laten prikken om zwangerschapssuiker uit te sluiten. (ben alleen vergeten te vragen wat ze gaan doen als ik wel suiker blijk te hebben… :wall: :think: ). Nou ja, ze belt me donderdag voor de uitslag en dan kan ik het altijd nog vragen natuurlijk.
goed dat je al wat minder bang bent nu! :thumbup:
En hoe is het met jou eigenlijk? Nog gelukt om iemand te raadplegen voor jouw angst?